Derde week in Suriname "Twee dames op avontuur"
Jungle
Suriname
Belin-en-nikon
Derde week in Suriname "Twee dames op avontuur"
22/11/2008 Pijnlijke kuiten maar wel de moeite waard
Na onze trip van Brownsberg hebben we twee dagen rust gehad om ons voor te bereiden op onze laatste trip naar de binnenlanden. Raleivallen en Voltzberg.
Het was een best lange rit, hier ook met slechte stukken in de weg. Eindelijk waren we na 5 uur aangekomen bij het dorpje waar de rest van de reis per boot zouden maken. Maar eerst lekker eten en niet te vergeten wachten totdat alles geregeld was om weer verder te reizen.
De groep en spullen werden over twee korjalen verdeelt. Nu begon de reis over de Coppenamerivier. Doordat het een droogseizoen is zou de reis over de rivier langer duren dan normaal.
Er zitten namelijk overal grote rotsen in het water, sommige zie je niet, andere stukken zijn zo ondiep dat je met de boot niet kan komen.
Onze bootsmannen waren top. Slalommend gingen we op weg naar de Fugu eiland waar we zouden verblijven.
Het was best veel reizen voor een dag . 7 uur vertrekken en ongeveer 6 uur 's middags aankomen. Het grappige was dat bij aankomst aasgieren ons opwachten.
Alles werd uit de korjalen geladen en naar het logeergebouw gebracht. Even opfrissen en een lekkere maaltijd doet wonderen.
Helemaal uitgeteld zaten wij bij het eetgedeelte te genieten van het uitzicht. Zo mooi groen om je heen en wat een rust.
Af en toe hoor je de brulapen weer of zie je een kolibrie voorbij vliegen.
Dit keer heb ik ook toekan's gezien en op het eiland hadden we ook doodskopapen die we konden voeren, zo schattig.
Voorbij vliegende Ara's zijn ook zo prachtig om te zien.
Als het eenmaal donker is zijn alleen de logeergebouwen verlicht. Vanuit een lager gelegen gebouw klonk op een gegeven moment muziek en gezag. Er werd ons uitgelegd dat op de laatste avond een feest kon worden georganiseerd tegen een bijdrage. Wij snel bij het feestje kijken, werden direct uitgenodigd om mee te doen, dit hebben we niet gedaan was tenslotte hun feest.
Het werd voor ons een kort nachtje de groep had tot de late uurtjes door gefeest en moesten zich om 5 uur 's ochtends klaar maken voor de terug reis. Ach...wij moesten er toch ook vroeg uit, planning voor die dag de Voltzberg beklimmen.
Er werd verteld wat we konden verwachten van de wandeling. Ongeveer 3 uur heen lopen de berg op klimmen en dan weer af en terug 3 uur lopen. ( 15 kilometer maar ).
We moesten per persoon 3 liter water mee, dit zou net genoeg zijn, achteraf gezien zelfs te weinig.
Met een korjaal gingen we eerst een stukje varen voordat de wandeling op land kon beginnen.
Het lopen naar de Voltzberg was lang maar wel te doen. Onderweg veel gedronken, het is zo warm. Uiteindelijk kwamen we bij een plateau aan waar we de berg duidelijk konden zien, even slikken en moed verzamelen om nog een stuk te wandelen om aan de klim te beginnen.
Voltzberg is een bultvormige granietrotsen met een nauwelijks begroeide helling die boven het oerwoud uitstijgen.
De klim was best zwaar, de helling is steil en je moet regelmatig stoppen om op adem te komen (heel erg warm, je voelt de hitte door je schoenzolen heen). Met dank aan de gids heb ik ook de top bereikt, 239 meter hoog. Uitzicht maakt alles goed.
Na heel wat genieten van het uitzicht beginnen we met de afdaling. Heel leuk als je hoogtevrees heb. Gelukkig ging Saba me naar beneden begeleiden waar we weer even gingen uitrusten voordat we terug (3 uur) gingen lopen.
Na heel wat te hebben gelopen hadden we eindelijk opstapplaats van de korjaal bereikt. Maar eerst even het water in, voorzichtig wat er zijn allemaal scherpe rotsen in het water en we willen niet de piranha’s op ideeën brengen. Na wat gezwommen te hebben worden weer met korjaal opgehaald om naar het eiland terug te gaan.
Het eerste wat we deden was wat bier inslaan, dit hadden we dik verdient na zo'n dag.
Die avond hebben weer heerlijk gegeten, dank aan onze kokkin Chandra.
Heel gezellige avond gehad met de groep.
Woensdag ochtend gingen we naar de moedervallen. Weer een stuk lopen (gelukkig een klein stukje, maar toch). Was wel mooi, daar hebben we ook sidderalen in het water gezien, wijs om daar dan niet in het water te gaan.
Terug bij het eiland, lekker rustige middag, wat gezwommen en apen eten gegeven. En vooral genieten van de natuur en rust.
Na het eten kon ons feest beginnen. De Raleighboys gingen voor ons optreden. Iedereen heeft gedanst en een leuke avond gehad. Op het laatst mochten wij ook optreden (de Raleighgirls) kwamen tot de ontdekking dat wij geen natuur talend waren.
De laatste dag, rustige ochtend. De ster van de dag gefotografeerd, een slang. Op een gegeven moment werden we geroepen, een vogelspin was gezien. Yes...eindelijk eentje gezien.
Na het middag eten moesten we bij de landingsbaan wachten totdat ons vliegtuig ons zou komen ophalen. Communicatie niet al te best, niemand kon ons duidelijk maken of er een vliegtuig zou komen of hoe laat. Er werd gezegd, ”het vliegtuig komt wat later of niet”. Geweldig…we hadden er geen moeite mee om langer bij hun te blijven het was daar veel te gezellig.
Na heel wat uren wachten kwam er eindelijk een vliegtuig voor ons en gelukkig kon iedereen mee.
Foto's
