Gunzi laatste dag
Suriname
Zuid Amerika
LZwaan
Gunzi laatste dag
Vrijdag 4 maart Gunzi
Vanochtend zijn we door het dorp gelopen. Gunzi is een marrondorp zoals eigenlijk alle aan de Suriname rivier. De marrons zijn afstammelingen van weggelopen slaven. De grootste marronstammen zijn die van de Djoeka en de Saramaka. De Saramaka leven langs de Surinamerivier en dus ook in Gunzi.
Jozef vertelde over de offerplaatsen voor bosgoden, een goede jacht, tegen slangen etc, ook hebben ze een offerplaats voor hun voorouders. Marrons geloven dus in het bestaan van een opperwezen, een Grote God (Gaan Gadu), deze delegeert zijn macht naar lagere goden en geesten (winti). De winti zijn overal, in het water, in de bomen, in de dieren etc.
De gemeenschap valt onder het gezag van de granman, het grootopperhoofd van de Saramaka, die resideert in het Boven-Surinamegebied. Het dagelijks bestuur van het dorp is gedelegeerd aan twee kapiteins (daar hebben we ook kennis mee gemaakt), die wordt bijgestaan door basja’s.
Na zijn dood wijst de granman zelf zijn opvolger aan (of te wel zijn geest….). Tijdens ons verblijf overleed een belangrijk persoon en werd ons duidelijk hoe belangrijk deze personen zijn in de gemeenschap. Ze waren er allemaal vol van.
Jozef liet ons verder de gemeenschappelijke ruimte, vergaderzaal, zien en een originele suikerrietpers.
Het dorp komt rommelige over. Her en der staan huizen en daartussen een wirwar aan paden en overal liggen spullen (in onze ogen rommel). Wij zien er geen logica in, maar de marrons wel. De huizen van familieleden staan bij elkaar.
De traditionele huizen zijn gebouwd van hout en hebben een palmbladeren dak en tegenwoordig vaak een zinken dak. Het zijn kleine huizen waar net hun spullen in passen en een hangmat. De deur is laag en er is een hoge drempel, zodat de geesten buiten de deur blijven (men denkt namelijk dat die niet kunnen bukken).
We gingen langs bij twee tantes van Jozef. Zij kerven kalebassen in, die bijvoorbeeld gebruikt worden als beker, lepel of voorraadpotje. We kochten een paar als souvenir. Maaike vroeg of ze ook 1 mocht maken. Dat mocht later op de middag.
Ook maken marron vrouwen panji’s (traditionele doeken die zij om hun middel dragen). We bezochten een vrouw die deze panji’s maakte en zochten twee mooie uit. 1 paste Maaike en 1 Inge. In Nederland kunnen ze ook prima als tafelkleed gebruikt worden. Deze vrouw maakte ook hangmatten die ze vervolgens met borduursel verfraaide. Mannen dragen patchworkdoeken die kruislings over de schouder worden gedragen.
De mensen in het dorp zijn ontzettend vriendelijk en hartelijk, zoals we eigenlijk de meeste Surinamers wel ervaren. We hoeven onze huisjes niet op slot te doen en kunnen ons fototoestel gewoon even aan de kant van de rivier laten liggen. De enige mensen hier zijn de dorpelingen, een paar andere toeristen (waar je ook kennis mee gemaakt hebt) en wij. Dat is wat anders dan Cuba!
Olan had weer erg zijn best gedaan op de lunch. Hij had speciaal voor ons patat gebakken en een heerlijke witte kool salade gemaakt! Olan en Jozef doen er alles aan om het naar je zin te maken! Na de lunch ging Ger met Jozef op stap naar het primaire bos in het oerwoud. Frank en Maaike gingen kalebassen kerven. Ik ging hangmateren, zoals Jozef dat noemt, lezen en Inge ging huiswerk maken.
Frank en Maaike kwamen terug met mooie kalebassen en benen onder de bulten. Niet van de muggen maar wat het wel was..soort van vlooien (?) het jeukte gelukkig niet. Ze gingen meteen zwemmen.
Ger kwam na 2,5 uur lopen (ze waren helemaal naar het andere dorp gelopen) terug en ging ook zwemmen. Maaike ging vissen samen met Jozef en ving een piranha! Super wat een belevenis! Ze kwam hem trots laten zien aan haar hengel. De inwoners keken met ontzag, een jongen dacht zelfs dat ze een boeroe was (een blanke die in Suriname geboren is). Gevangen in de Suriname rivier waarin iedereen zwemt de afwas en de was doet. Het bewijs dat ze niet zomaar mensen bijten. ’s Avonds hadden we natuurlijk piranha op het menu en het smaakte goed!
Als afsluiting van de mooie tijd hier, werd er een kampvuur gemaakt en Jozef legde de noten erop die we de dag ervoor mee genomen hadden uit het bos. Alle kinderen waren er en aten ook nootjes. Het is vrijdag dus ze mochten lang opblijven. We hadden de laatste kleinigheidjes uitgedeeld en ze waren helemaal uitgelaten. De meisjes gingen Maaike en Inge’s haar vlechten.
We lagen net op tijd in bed voordat de regen kwam en zo hebben we hier steeds geluk gehad met de regen, deze viel ’s avonds of morgens vroeg.
Maaike kon dromen in haar hangmat van piranha’s!
Foto's
