Galibi schildpadden
Suriname
Zuid Amerika
LZwaan
Galibi schildpadden
Vrijdag 25 en zaterdag 26-02-16
Vrijdags namen we om 8.00 uur afscheid van Natasja en René. Het overnachten was hier super bevallen. Vanochtend werden we zelfs nog verwend met pannenkoekjes!
We hadden al het idee dat we veel te vroeg aan zouden komen op het verzamelpunt op de oost/westverbinding naar Galibi en dat was ook zo. Na meer dan een uur wachten was om 9.30 de bus daar. Wat ik wel echt Suriname en geweldig vind, is dat onze taxichauffeur ook gewoon wachtte met de airco aan en een krantje kocht die wij ook mochten lezen!
Daarin stond de toespraak vermeld van Bouterse die hij gisteren revolutiedag had gegeven. Hij vertelde hoe Suriname in crisis zit (dat merken we en horen we hier ook steeds). Wat er allemaal aan misstanden zijn in Suriname en dat Surinamers op moeten staan voor hun vaderland. Als laatste wenste hij de Surinamers een slechte nachtrust toe…..
Maar goed wij gingen op pad met Myrysji tours naar Galibi. Na een rit van 2,5 uur met wat stops, waarin wij werden voorzien van eten en drinken waren we om tegen 13.00 in Albina. We moesten nog wachten op de boot. Maaike zag kokosnoten hangen en had wel zin in kokosnotenmelk. Ze vroeg het in het cafeetje, maar ze zeiden dat ze het niet hadden…. (‘Tja’ zei Maaike, ‘dan denk ik kijk voor je en je ziet ze al!) Ze regelde zelf iemand die de kokosnoot voor haar open kapte. De man wilde er niets voor hebben.
We gingen weer op de boot en ja we hadden weer regen.., na een tochtje van bijna 2 uur, die door de regen natuurlijk minder leuk was, kwamen we om 15.00 uur aan in Galibi.
We kregen direct eten in een gezamenlijke ruimte met vele vleermuizen aan het hoge plafond.
De gids verzorgde om 17.00 uur nog een rondleiding in het dorp, dat ongeveer uit 800 mensen bestaat. Er was een leuk winkeltje waar de bewoners hun eigen gemaakte spullen verkochten.
We zien hier o.a. aasgieren en vele vleermuizen. Van alles wordt gebouwd van pellets, hele gebouwen. Het strand met palmbomen is mooi (helaas ligt het wel weer vol met rotzooi).
Om half 8 kregen we weer een maaltijd en 21.00 kon de tocht naar de schildpadden beginnen! Daar was het natuurlijk om te doen!
Na een half uurtje varen moesten we even wachten en toen konden we meteen al naar een schildpad lopen. Het was een enorm grote soepschildpad (Krapé) van ongeveer 60 jaar. Ze kunnen wel 200kg wegen en de lengte van het schild kan oplopen tot 125 cm. Deze schildpad was zeker 100 cm. Ik had niet gedacht dat ze zo groot waren, echt indrukwekkend! Ze had haar gat van zo’n 80 cm al gegraven en was aan het eieren leggen, zo’n 150 stuks! Het zijn zachte eieren en ze zien er uit als pingpong ballen. Een schildpad legt zo’n 3 keer per legperiode (februari tot juli) en gaan dan voor twee tot drie jaar naar de kust van Brazilië waar ze zeegrassen en algen eten.
Daarna graaft ze het hele gat weer dicht met haar grote poten. Dit kost veel kracht en ze kan veel zand verzetten met één slag met de poten. Het gaat echter wel langzaam, voordat het hele gat dicht zat duurde nu meer dan een uur. Ze was toen nog niet in de zee, aangezien dat te lang zou duren hebben we daar niet op gewacht. Je mag niet flitsen en weinig licht gebruiken, dus fotograferen was helaas niet mogelijk.
Om 23.30 waren we weer in onze kamer. Een kamer met een prachtuitzicht maar een geur…brr.
Gelukkig wel met goede klamboe, want dat is wel nodig.
De volgende ochtend konden we vanuit onze kamer genieten van de zonsopgang en begonnen we om 9.00 uur aan de terugreis naar Paramaribo, weer in het Oxygen resort, waar een gedeelte van de bagage nog staat die we niet mee konden nemen.
Het in en uit stappen in zo’n boot is nog een hele hapening. Er is namelijk geen aanlegsteiger. Je moet dus of met je Teva’s door het water, of schoenen uit en met blote voeten door het water en dan in de boot klimmen (dat moest dus ook ’s nachts ;-)).
We zaten nog maar goed en wel in de boot, of de bootsman zag een schildpad zwemmen. Ontzettend cool om te zien. Het leek alsof hij gewoon wat zat te dobberen. Alsof er eens teen in het water lag. Het was een cadeautje om dat te mogen zien.
Na twee uurtjes varen meerden we aan in Saint-Laurent du Maroni in Frans-Guyana . (ligt tegenover Albina) en jawel hier was een mooie aanlegsteiger. Het viel ons meteen op dat het hier sowieso netter is.
Hier bezochten we de gevangenis. The transportation Camp; Een soort Alcatres. Je wordt niet vrolijk van de verhalen die je hoort over deze gevangenis. Mensonterend en je werd er naar van.
Vervolgens wat drinken en op een marktje schaafijs gekocht. Dat is een soort Slush Puppy, zoet en met veel kleurstof, maar met ontzettend veel keuze. Moet je zeker geproefd hebben in Suriname en als je een niet te zoete smaak kiest nog lekker ook.
Na de lunch vertrokken we om 14.30 richting Paramaribo. We passeerden ook de Wijdenboschbrug (1500 m lang en 52 m hoog). Het was net of je ging stijgen of landen.
Om 17.00 uur waren we weer in ons resort. Lekker zwemmen en Ger heeft pannenkoeken gebakken. We waren de rijst met kip wel even zat! Het pannenkoeken bakken was ook een belevenis op zich, want de rookmelder ging steeds af. Dus Frank weer op de stoel om de rookmelder uit te zetten. Op het laatst deed Ger de pan uit het raam en dan de boter in de pan, tot het uitgerookt was en dan de pan weer naar binnen
De mol kijken via uitzending gemist, en klaar maken voor de volgende dag.
Foto's
