Fotoreis met en voor kansarme jongeren

Door: Marjapoldermans

Geplaatst op Apr 23, 2016

Druk ben ik. Met allerlei dingen. Er dwarrelen altijd meerdere ideeën tegelijk in mijn hoofd. De kunst is om er prioriteiten aan toe te kennen. Belangrijkste prioriteit zijn natuurlijk de betaalde fotografie opdrachten. Tenslotte moet de schoorsteen roken. Een goede tweede is reizen. Reizen combineren met fotograferen is dan natuurlijk het ultieme! En dat is nu precies wat ik ga doen. De voorbereidingen zijn gestart. Maar laat ik beginnen bij het begin en vertellen hoe het plan voor de reis naar Peru komende zomer ontstond.

In september 2015 bezocht ik het T.A.P. event. De afkorting staat voor Talks About Photography en het event was voor en door fotografen en aanverwante creatieven. Naast me in de zaal zat Janneke Smeulders. Zij vertelde dat ze één van de sprekers van het middagprogramma was. Ze zou vertellen over haar passie, haar eigen organisatie FairMail. In een notendop: Janneke blijft na haar studie 'hangen' in Peru, in het dorp Huanchaco in het noorden, aan zee. Daar neemt ze een aantal jongeren van 14 tot 18 jaar onder haar hoede. Ze leert hen fotograferen, maakt van het resultaat ansichtkaarten en verkoopt deze in Europa. Van de opbrengst wordt onder andere de studie van deze jongeren betaald wanneer ze 18 jaar worden. Inmiddels doet ze dit samen met haar partner Peter. Al kletsend over FairMail, Peru en fotografie liet Janneke vallen dat ze altijd vrijwilligers konden gebruiken. Mensen met kennis van fotografie die het leuk vinden om die kennis met kansarme jongeren te delen om hen verder te helpen in het leven. Het zaadje was geplant.

Eenmaal thuis liet het me niet los. Surfend op hun website www.fairmail.info zoog ik alle informatie in me op. Vrijwilliger worden kon als je minimaal zes weken wilde blijven. Dat zou betekenen dat ik, naast de kosten voor de reis, ook minimaal zes weken geen inkomsten zou hebben. Zo ruim gevuld is mijn spaarpotje nog niet, dus helaas. Bovendien kunnen Man en ik elkaar niet zo lang missen. Maar hé, wat zag ik daar: ze organiseren ook een fotoreis van twee weken! Met 5 fotografen en 5 jongeren een reis maken over de Andes naar het Amazonegebied. Geen gebaande paden. Logeren en eten bij locals of kleine hostels. Gebruik maken van plaatselijk vervoer en je eigen twee benen. Onderweg samen fotograferen. Met recht 'reisfotografie'. Voordat de beren op de weg me konden tegenhouden had ik me al aangemeld en een vliegticket geboekt. Soms is het fijn om impulsief te zijn.

Met nog drie maanden te gaan (ik vertrek 21 juli en kom 7 augustus weer terug) ben ik met de voorbereidingen begonnen. Het ticket Schiphol-Lima was al geregeld. In Lima wordt ik opgehaald door de mensen van het hotel waar ik een nachtje zal verblijven. Nu nog zien van Lima naar Huanchaco te komen. Dat kan met een bus, ben je wel 9 uur onderweg, met grandioos uitzicht op de Grote Oceaan, ofwel de Pacific. Met een binnenlandse vlucht ben je er in ruim een uur. De kosten zijn ongeveer hetzelfde. Ik geef de voorkeur aan een vlucht, mijn laatste busreis in een 'sleeperbus' in Vietnam staat me nog iets te helder voor ogen. Ticket geboekt bij LCPeru, een binnenlandse vliegmaatschappij.

Via www.peerby.com (aanrader!) heb ik leerboeken Spaans kunnen lenen. Met dank aan yoga-maatje Saskia die om de hoek bleek te wonen. Want ja, ik wil wel een beetje kunnen communiceren met de locals. Engels is niet overal vanzelfsprekend. In een grijs verleden heb ik vier jaar lang Mavo-Spaans gedaan. Met een beetje zelfstudie moet die kennis weer bovengehaald kunnen worden toch? Helaas moet ik bekennen de boeken pas één keertje van binnen bekeken te hebben. Voor de zekerheid ook maar een vertaal-app op mijn mobieltje geïnstalleerd.

Alle foto-apparatuur moet in de handbagage mee. Ik heb een mooie rugzak, maar die beschermd de fotocamera en objectieven onvoldoende. Op internet vind ik een mooi compact Canon-tasje voor een leuke prijs. Een paar klikken verder en die is besteld.
Nu heb ik nog een lakenzak en geïmpregneerde klamboe nodig. Er wonen muggen in Peru en een deel daarvan kan akelige ziektes overbrengen zoals Dengue en Malaria. En ondanks dat ik niet zwanger ben word ik liever ook niet besmet met het Zika-virus. Ik probeer me maar geen voorstelling te maken van wat er nog meer aan insecten leeft in Peru. Die komen NIET in mijn bed!
Gelukkig ben ik door vorige reizen al ingeënt voor van alles en nog wat. Nu alleen nog malariapillen bestellen en een flinke hoeveelheid DEET 50% kopen. Sowieso neem ik altijd een klein apotheekje mee. Mijn levendige fantasie zorgt ervoor dat ik de afgrijselijkste scenario's kan bedenken. Ondanks goede voorbereiding. Je weet maar nooit. Ik geloof dat ik het toch best een beetje spannend vind...

Omdat het leuk zou zijn zoveel mogelijk mensen te kunnen vertellen over FairMail en de jongeren met wie zij werken, heb ik ook de pers benaderd. Onze regionale krant, De Stentor, heeft daar positief op gereageerd. Doorgaans plaatsen zij aankondigingen van dingen die te gebeuren staan. Ik heb gevraagd of het deze keer ook een artikel achteraf mag zijn. Zodat ik in woord en beeld kan laten zien hoe het was in Peru. De redacteur zou het bespreken, afwachten dus.
FairMail heeft inmiddels tientallen jongeren in Peru, Marokko en India op deze manier geholpen een beter leven voor zichzelf en hun families te realiseren. Een druppel op een gloeiende plaat zul je zeggen. Je moet ergens beginnen. De jeugd heeft de toekomst wordt altijd gezegd. En ik vind: elke jongere die geholpen kan worden de wereld een beetje beter te maken is er één.

Wordt vervolgd...