Voor veel mensen is de eerste blik op Machu Pichcu overweldigend en ik heb zelf ook de kou getrotseerd om beloond te worden met een prachtige zonsopkomst over de ruïnes. Toch verbaast het mij hoe veel mensen er al snel uitgekeken zijn. Vanaf het middaguur wordt het rustig en tegen sluitingstijd is het terrein nagenoeg verlaten. Dat levert kansen voor een laatste blik op een vrijwel verlaten terrein in het gouden uurtje. Een dierbare herinnering