Inca Rail - Inca Trail

Door: Jdevaan

Geplaatst op Nov 9, 2010

In het centrum van Aguas Calientes ligt een drukke “straat” vol gezellige winkeltjes, restaurantjes en souvenirshops en…, een spoorlijn waar met regelmaat een dieseltrein op staat te stomen.
Als de trein stopt, is het een komen en gaan van backpackers, dagtoeristen en met koopwaar beladen Peruanen. Door de komst van de trein wordt je gesprek gedwongen gestaakt. Tenzij je kunt liplezen of de gebarentaal beheerst.
Gelukkig lag ons hotel, weliswaar op loopafstand, aan de andere kant van de net zo luidruchtige, wild stromende rivier.

Aangezien onze luxe Vistadome trein (met extra ramen in het dak, zodat je de grillige, soms besneeuwde toppen van de Andes goed kan bekijken) om 08.15 uur al vertrok uit Ollantaytambo, waren we om 09.45 al in Aguas Calientes.
Tijd genoeg dus voor een wandeling. Op ruim 1.5 uur lopen kun je (tegen betaling natuurlijk) een privé botanische tuin bezoeken waar je na ca. 15 min geleidelijk stijgen in dit tropische regenwoud, een waterval kunt zien.
Het is niet moeilijk te vinden, je hoeft alleen maar de Inca – rails te volgen…, LETTERLIJK!!!

In Nederland zou dit absoluut niet kunnen, maar hier loopt men gewoon over de bielzen van de spoorweg, dat loopt tenslotte veel comfortabeler dan over de grove losse stenen ernaast.
Een spannende wandeling, niet zozeer vanwege de uitzichten, mijn ogen waren meer gericht op de onregelmatig verspreide bielzen, dan wel vanwege het feit dat er zo ongeveer iedere 15 á 20 min. een trein op je hielen zit, of je luid fluitend en met felle koplampen tegemoet komt. Veel ontsnappingsruimte is er niet. Je springt gewoon in de struiken, of als je pech hebt, de afgrond als de trein je passeert. Gelukkig overkwam ons dat niet net in één van de twee tunnels waar we doorheen moesten.

De wandeling is vrij vlak, maar desalniettemin was het aardig zweten in het warme vochtige nevelwoud klimaat. De hellingen overwoekert met planten, waartussen prachtige bloemen, vrolijk fladderende oranjerood/zwarte vlinders, bananenbomen en natuurlijk muggen (zijn we deze vakantie dan toch eindelijk nog lek gestoken).
Halverwege hebben we ons even vermaakt met geklauter over prachtige, organisch gevormde rotsblokken bij de rivier. Henri Moore heeft hier vast zijn inspiratie opgedaan!

Het was heerlijk om even weg te zijn uit de drukte en het lawaai. Even weg van alle toeristen. Morgen, bij de Machu Picchu is daar geen ontkomen meer aan.

Op de terugweg kwamen we nog een paar backpackers tegen kennelijk is het stuk wat wij gewandeld hebben ook onderdeel van de beroemde incatrail.

Even hebben we overwogen om ook nog naar de heet water bronnen te gaan waaraan dit dorp zijn naam dankt. Maar deze toeristische aangelegenheid haalt ’t niet bij onze eerdere hete badderpartijen in de open natuur.
Dus maken we alleen gebruik van het agua caliente in onze badkamer en zijn we redelijk vroeg in ons caliente bedje gedoken. Tenslotte moeten we er om 05.30 uit voor ons bezoek aan de Machu Picchu!