Deze dag fietsten we over zeer afgelegen plaatsen. Van Huanlanca naar Jivia. nog even een bergpas van 4720 m nemen en we reden door enkele kleine dorpjes waar ze volgens mij zelden tot nooit westelingen zagen, zeker de kinderen. Gringo, gringo hoorde ik steeds. Hier stopte we om een inca colaatje te drinken en gelijk stroomden de bewoners toe om die rare westelingen te bekijken. Mijn moeder zei al "ledigheid is de duivels oorkussen" dus deze dame breide gewoon door. Een van de hoogtepunten van de reis.