Een feestje in de bergen. deel twee
Huaraz en de Cordillera Blanca
Peru
MathuBloom
Een feestje in de bergen. deel twee
(En dan het staartje van dit feestje......)
Biertjes hier worden altijd gezamenlijk gedeeld, met hetzelfde gezamenlijke, bijna heilige, bekertje. Een fles wordt (vaak met de tanden) open gemaakt en een slok of twee drie wordt in een plastic bekertje geschonken. De halve liter fles wordt aan de buurman gegeven, de buurman wordt ge'salud' (proost) en de slok wordt opgedronken, het bekertje uitgeschud (ja gewoon op de vloer ook als je binnen bent) en door gegeven aan de buur met fles die het allemaal herhaald tot de fles rond is gegaan, leeg is en een nieuwe wordt toegefloten. Raar he, dat iedereen uit hetzelfde bekertje drinkt? En dan te bedenken dat met carnaval thuis sommige mensen hun eigen glas mee nemen omdat ze anders misschien blaren rond de lippen krijgen. Ik vind dit eigenlijk wel een handige manier, naast dat je gezond vaak toost naar je gekozen buurman sta je niet de hele tijd met een beker in je hand maar ben je na je slok lekker vrij om de hand van je buurman vast te pakken en in een cirkel rond te dansen.
De hele familie Tarasana, al hun vrienden, Irene en haar familie en vrienden, Blanca en vele anderen hielden me druk bezig met dansen, biertjes, vragen en lachen. De avond verdween in de nacht en het werd tijd voor 'el Castillo' Deze installatie was in de laatste uren etappe voor etappe opgebouwd uit al voorbereide bamboe delen, stokjes met de meest mindboggling vuurwerksystemen. Overal zaten zakjes en papieren snoeren. Geen idee hoe ze het allemaal voor elkaar krijgen, maar dit 15m hoge ding stond 'stevig' tussen ons in en vertoonde een eye-popping spektakel van draaiende vuurpijlen, in brand vliegende slierten met lichtjes, een poster van La Virgen de la Concepcion dat op kracht van vuurpijlen omlaag en weer omhoog zweefde aan twee koorden, de naam van de doneerder vloog in vlam, andere schijven spinden om het hards, hele vuur regens kwamen naar beneden waar mensen in gingen dansen en alle kleuren vlogen de lucht in gevolgd door gillende keukenmeiden. Zo'n tien minuten verscheen er steeds iets anders. En dat alles tussen de hoogspanning kabels, het orkest paviljoen en de dronken mensen. Ongelooflijk he? Hoe alles gewoon altijd goed gaat. Hele vuurpijlen kwamen met noodgang uit de lucht vallen! Echt geen grapje, zag de volgende dag verbrandde stukken die je half bewusteloos zouden slaan! De 'Baca Loca' komt daarna ook uit de kast poppen. Dit geknutselde ding bezit ook vliegende vuur spetters en een paar schietende vuurpijlen, maar terwijl het af gaat wordt er wild mee rond gerend tussen het publiek, ieieie, iedereen gillen.
Honderden rennende kinderen en er is er geen een die huilt, moe is (want dan legt je moeder je gewoon te rusten in de straat of op haar rug) of verveeld. Iedereen let op iedereen, zelfs te totaal dronken zielen worden nuchter genegeerd of aan de arm mee getrokken als ze daartoe in staat zijn.
Twee nachten en een hele dag genoot ik van dit vrolijke feestje, van de aandacht, van de ontbijten, lunches en het avondeten (zag hoe de koe in stukken werd gehakt while vastgebonden tussen twee perzik bomen), schudde ik het schuim uit vele bekertjes, waren er ezel races en haan gevechten, liepen de kinderen een tocht met hun geknutselde lampionnen, opende ik flessen op nieuw verzonnen randen en dansten we samen vele rondjes rond de bierkratten.
Kun je je het een beetje voorstellen?
Foto's
