To crash or not to crash...

Door: Regien

Geplaatst op Oct 26, 2013

Onze Peru-trip zit er bijna op. Vanuit Puerto Maldonado vliegen we via Cusco naar Lima voor onze terugvlucht. Althans, dat is de bedoeling! Het boarden wordt gecanceld en de deuren sluiten weer. Het is niet verantwoord te vertrekken vanwege een hevig noodweer boven de Andes, wordt er omgeroepen. We maken ons al lekker met het vooruitzicht op een extra vakantiedag als we vanavond ons vliegtuig naar Amsterdam missen, maar men besluit het er niet veel later -helaas voor ons- toch op te wagen. De tussenlanding in Cusco luistert namelijk nogal nauw. Na 12 uur sluit dit vliegveld vanwege gevaarlijke jetstreams, dus een paar uur wachten om de bui voorbij te laten trekken betekent een dag vertraging. En tijd is geld, óók in Peru.

Peruaanse piloten zijn de cowboys van de lucht. Ze raggen met hun vliegtuigen alsof het wilde paarden zijn die ze moeten temmen. Op grote hoogte landen en opstijgen is ook net even iets anders dan op zeeniveau: hoe groter de hoogte, hoe hoger de snelheid moet zijn vanwege een verminderde luchtdichtheid. Een normale landing gaat met ca. 250 km per uur, op 4000 meter is dit zeker 400!

Als we eenmaal in de lucht zitten vraag ik me af of dit nu wel zo verstandig was. Dit is geen normale turbulentie meer! Een blik op de stewardessen stelt me ook niet bepaald gerust. Zij zitten groen aangelopen in hun jumpseats met hun seatbelts stevig om en kijken ons met grote angstogen aan terwijl het vliegtuig enorme zwiepers maakt. Het vliegtuig kantelt beurtelings van links naar rechts tijdens de spectaculaire luchtzakken terwijl bliksemschichten het vliegtuig op een haar na missen. Mensen zijn stil, kijken zorgelijk en zie ik daar voor me nu iemand bidden? Hoe ver is het eigenlijk vliegen? Het kan niet lang meer duren en dan is het afgelopen...one way or the other.

Ongecoördineerd knalt de piloot het vliegtuig op de landingsbaan van Cusco. Gelukkig, we staan op de grond! Onze knikkende knieën kunnen even stoppen met trillen! Met een tempo waar men bij noodevacuaties nog wat van kan leren, schopt men de passagiers van boord die Cusco als eindbestemming hebben en laat men nog wat nieuwelingen binnen die we meewarig aankijken. Geloof me, deze vlucht had je liever gemist! Met de zelfde kamikazesnelheid waarmee we aankwamen ramt de piloot het vliegtuig de lucht weer in. Op tijd, volgens zijn vluchtschema. Nog anderhalf uur nagelbijten in een schuddend toestel voor we eindelijk verlost worden van deze horrorvlucht. Nog natrillend op m'n benen loop ik 's middags door Lima. Vanavond moeten we wéér vliegen en ik durf niet meer!!!

Een schok gaat door me heen als de KLM-gezagvoerder omroept dat de seatbelts aan moeten blijven vanwege turbulentie. Het zachte wiegen van de grote boeiing 747 voelt echter geruststellend aan en als de purser die langsloopt bijna tegen het plafond vliegt door een kleine luchtzak, kan ik er alweer ontspannen om lachen.

Een paar jaar later...
TANS Peru Flight 204 was a domestic scheduled service flight using a Boeing 737-200 from Lima-Pucallpa to Iquitos, which crashed on approached to Pucallpa Airport. After 312 days of investigation the Aviation Safety Network determined that pilot error was the main cause of the accident. The pilots did not following the standard procedures under adverse weather conditions. Sadly as a result 40 of the 98 occupants onboard died. TANS Peru Flight 204 is ranked among the deadliest accidents in 2005 according to Aviation Safety Network. It was also the second major crash involving a TANS Peru airplane in just over two years.