Het leven is niet zo gewoon...
Het leven is niet zo gewoon...
Het leven is niet zo gewoon
als je tussen de wolken opeens de volle maan ziet.
Als je ziet dat een nieuwe non als bruid het klooster ingaat
omringd door familie en bloemen. Gevolgd door een nieuwe broeder die nog snel de felicitates van de agenten aan de overkant van de straat in ontvangst neemt voor de klooster deuren achter hem sluiten.
Of als je de begrafenis stoet ziet in een van de smalle steile straatjes, waar de kist door 6 mensen naar beneden gedragen wordt, gevolgd door muziek, voorgegaan door de begrafenis auto. Beneden wordt de stoet opgewacht, wordt de kist in de auto geschoven en worden de familieleden gecondoleerd.
Als je ziet dat een jongetje van misschien 5 jaar zakjes popcorn verkoopt. Simpelweg om wat te verdienen en te kunnen eten. Net als de schoenpoetsers die er alles aan doen om je schoenen zo mooi mogelijk te poetsen. Of het meisje in lokale klederdracht dat vraagt of je een foto van haar en haar lama. Maar daar wil ze dan wel geld voor hebben. Net als de zwerver die weggedrukt tegen de muur nog net zijn hand op kan houden.
Als je weet dat achter de gesloten poort van het hostel waar ik zit een oase van rust heerst en dat gerund worden door jongeren die hier leren, een leven hebben, een baan hebben. weg van de straat zijn, iets betekenen.
Of als je je realiseert dat ik hier op de grondvesten van een oeroude cultuur sta...
Nee, het leven is helemaal niet zo gewoon. Ook niet op ruim 3300 meter...