Cusco
Een lekkere cavia.
Ja, ik biecht het maar meteen op: caviavlees is lekker. De smaak ligt voor mij tussen kip en konijn in. Dit durf ik aan de leerlingen op mijn school niet te vertellen, want zij zien zo'n beestje veel meer als een knuffel. En die tere kinderzieltjes wil ik natuurlijk geen onnodig leed bezorgen.
Voordat ik naar Peru toe ging, had ik al gelezen dat een gebraden cavia daar bij de traditionele recepten hoort. Toen we met een groepje Djoser-reizigers in Cusco in een restaurant zaten en we de cavia op de menukaart zagen staan, moest het er dus maar eens van komen.
De tafelschikking was niet ideaal, drie vegetariërs en drie mensen met een cavia....Er klonk dus een meewarig gemompel toen de caviaatjes arriveerden. Heerlijk bruin gebakken, maar met de kop er nog aan. Dat was even slikken....nee, aan die kop zou ik niet beginnen...... Dus daar ging een servetje over heen, dan had ik geen wroeging meer vanwege de samengeknepen oogjes van het beestje.
De ingewanden waren er gelukkig in de keuken al voor me uitgehaald . Daarvoor in de plaats had de kok lekkere kruiden gelegd.
Waar zou ik eens beginnen? De bilpartij leek me wel een gemakkelijk stukje vlees voor de eerste hap......
En toen vroeg een van de vegetariërs (en fan van de de Weekend-quiz van Fred Oster) vals: "Heb jij Sneeuwwitje of André van Duyn???" Homerisch gelach aan tafel, maar zo'n opmerking is natuurlijk niet bevorderlijk voor de eetlust.
Kortom, het werd een maaltijd met hindernissen. Maar mijn slotconclusie blijft: ze zijn lekker, al moet je wel je verstand uitschakelen....
(Voor de jonkies onder ons, die de grap ontgaat: in de Weekendquiz zorgden cavia's op TV voor de verdeling van de geldprijzen. Dat gebeurde in een soort grote sjoelbak met hindernissen en daarachter een rij hokjes, waarboven geldbedragen vermeld stonden. De organisator van deze race stelde altijd van te voren zijn cavia's even aan het publiek voor. Daarna werd zo'n cavia in de bak losgelaten om de geldprijs te bepalen. En ja, één cavia heette Sneeuwwitje en een ander André van Duyn.)