Follow the inca’s, deel 2.
Peru
Zuid Amerika
ThijsVDenBurg
Follow the inca’s, deel 2.
De dag erna begint s ’morgens erg vroeg om 4 uur en het is een uur omhoog trappen lopen naar de ingang van Machu Picchu. Een stroom van lichtjes volgt van personen die liever lopen dan de bus nemen. Om zes uur gaan dan eindelijk de hekken open. Helaas kan er bij de mensen die hier werken geen lachje vanaf en echt vriendelijk velt het niet aan. En dat terwijl er een som van 35 Euro neergelegd moet worden. Hier worden pas echt knaken verdiend aangezien er zo’n 3500 duizend mensen per dag komen 365 per jaar. Als één van de eerste loop ik naar binnen om zo toch een aantal foto’s te maken zonder een toerist erop. Het moet gezegd worden dat het een wonderbaarlijk aangezicht is met hoge rotspieken in de omgeving en de wolken die zich rondom de ruïnes laten zakken. Het geeft toch wel een speciaal gevoel om hier te zijn. De eerste uren zijn er nog niet veel toeristen maar dat zal snel veranderen. Ik heb ook nog een ticket voor Wayna Picchu een heuvel aan het einde van de stad. Die beklim ik eerst en voor de rest van de dag beul ik me af door overal waar ik maar heen kan gaan, heen te lopen rondom de ruïnes zelf. Helaas verlies ik mijn water om elf uur en is er niets te koop binnen het complex, de zon lacht me uit en brandt vrolijk met 25 graden zo’n 8 uur op me neer. Schaduw wordt dus frequent opgezocht. Als het drie uur is verdwijnen de meeste toeristen weer en ga ik eindelijk genieten te midden van de ruïnes. We worden om vijf uur als kinderen in een zwembad met fluitjes weggefloten, maar al treuzelend nemen we toch het moment mee waarop de zon achter de heuvelkam zakt. Van zonsopgang tot ondergang en helemaal stuk, maar het was het dubbel en dwars waard.
De dag erna heb ik een kleine treinrit geboekt staan. Ook hier wordt het geld verdiend aangezien er geen directe weg naar het dorp is moet iedereen met de trein terug of dezelfde weg die ik heb genomen op de heenweg. De trein duurt anderhalf uur en je betaald ook hier zonder pardon een 35 euro voor in het hoogseizoen. Wat krijg je hiervoor? Een erg trage maar toch mooie rit en de treinbediendes die ook als model tijdens de treinmodeshow fungeren. We zullen het maar aan de commercie toeschrijven.
Mijn laatste paar dagen in Peru besteed ik bij het Titicaca meer. Het hoogste groot zoetwater meer. Eerst in het stadje Puno waar verder niet geweldig veel te beleven is maar ze heel lekkere visgerechten hebben. Van hieruit maak ik wel een dag tour naar de drijvende eilanden Uros genaamd. Deze eilanden bestaan volledig uit riet die men constant moet vervangen omdat het wegrot aan de onderkant. Het geeft een soort van licht springkussen effect. Het is allemaal heel basic en maar een klein deel van de originele bevolkingsgroep woont op de eilanden. Verder is het wel zo toeristisch opgezet dat het nep lijkt. Vrouwen die overvriendelijk de boten verwelkomen en een standaard praatje. Niet echt mijn ding maar wel leuk om te zien. Het tweede eland is Isla Taquile niet te verwarren met het Mexicaanse drankje. Ook hier is het een dansje hier en fotootje daar. Maar het komt al minder nep over, en de mannen kunnen hier ontzettend goed breien zelfs met echt vrouwenhaar tussen de wol. Een mooi einde aan het stukje Peru.
Foto's
