Follow the inca’s, deel 1.
Peru
Zuid Amerika
ThijsVDenBurg
Follow the inca’s, deel 1.
Follow the inca’s.
De luxe nachtbus naar Arequipa brengt wat verrassingen met zich mee. Ik ben moe en wil lekker slapen, maar de bus-stewardess deelt een kaart aan iedereen uit. Verbaasd kijk ik naar de kaart wat ik krijg, een bingokaart? Alsof we hier als een stelletje bejaarden even bingo in de bus gaan lopen doen. Mijn netbook valt bijna van mijn schoot door het ongecontroleerde geproest en gehinnik wat ik uit breng. Met blaasspieren staan op het punt het te begeven. Bus-bingo, wat je kan winnen geen idee. De nummers worden met een verhaaltje in het Spaans opgenoemd. Het gaat me te snel en ben niet geconcentreerd. Ik laat het maar voor wat het is, al wil ik voor de grap toch nog even ‘Bingo’ roepen.
Arequipa is een mooi koloniaal stadje met oude gebouwen en kerken. Het eerste wat ik zie is
een mooie oude koets met daarin een bruidspaar. Elegant komt deze aan voortgetrokken door.. een aftandse Toyota Carolla met de roestgaten erin. Schitterend. De blikken hoeven niet achter de auto gehangen te worden want deze rammelt vanuit zichzelf hard genoeg. Just Married. Ik bezoek verder de stad, een museum met een oude goed bewaarde mummie, als kind geofferd voor de goden. Het nachtelijk bezoek aan een oud klooster vol met kleine ruimtes waar nonnen leefden maakt veel indruk op me. In die tijd zal het redelijk eenvoudig doch luxe zijn geweest. Maar het zijn kale en kille ruimtes waar men de rest van hun bestaan moesten bidden tot Christus.
Maar de echte trekpleister in de omgeving is toch wel de Colca Canyon. Eén van de diepste canyons ter wereld. Ik maak een driedaagse trektocht waarbij we schitterende uitzichten hebben. Enkele historische Inca spots. Maar we zien ook de majestueuze Andean Condor. Met een enorme vleugelspanwijdte maakt deze aasgier gebruik van de thermiek om zo zonder met de vleugels te hoeven klappen flinke afstanden af te leggen op zoek naar voedsel. Ze komen niet al te groot op me over maar indrukwekkend is het toch wel. De trektocht brengt ons in een heel rustig relaxed tempo tot onder aan de canyon waar ons een waar paradijs wacht met zwembad tussen de rotsen, hangmatten en koud bier. De dag erna helaas is het 2 en half uur omhoog stampen om er weer uit te komen. Maar om 5 uur s’ochtends is het nog niet zo warm dus verloopt ook dat prima.
Wederom een nachtbus dit keer naar Cuzco en ook zonder bingo. Cuzco is een mix van Inca cultuur en de Spaanse verovering. Koloniale gebouwen gaan hand in hand met oude Inca ruïnes. De stad is heel relaxed maar dan ook erg toeristisch aangezien Machu Picchu hier dicht in de buurt ligt. Als het om stenen stapelen gaat zijn de Inca’s de grootste puzzelkampioenen. Ik bezoek enkele ruïnes en enorme steen-nederzettingen zijn hier gecreëerd. Enorme steenwanden met blokken van wel twee of drie meter in alle vormen sluiten perfect op elkaar aan. Het is een ongelooflijk staaltje vakwerk wat ze hebben neergezet. Het eerste wat ik onderneem rond Cuzco is een rafttrip, met de rubberboot van de rivier af. Het is geen regenseizoen dus het water is een beetje lafjes maar al met al toch erg leuk. Verder is het een beetje relaxen en natuurlijk nog meer biertjes drinken.
De grote trekpleister is Machu Picchu, een ‘verlaten’ oude Inca stad die vrijwel geheel intact is gebleven. De ultieme weg om er te komen is via de officiële Inca trail. Maar aangezien je dit een paar maanden van tevoren moet boeken vanwege te grote drukte door toerisme en je ook nog eens 500 Dollar voor 4 dagen neer moet leggen is dit niet aan mijn budget alsook mijn planning besteed. Ik pak de economische route, welke uit een zeven uur durende busrit bestaat, wel met mooie uitzichten en duizelingwekkende afgronden die af en toe op met een kleine afstand van tien centimeter met de banden van de bus wordt beroerd. Uiteindelijk kom ik samen met veel andere toeristen aan op een klein treinstation. Van daaruit is het nog eens een kleine twee uur lopen in semi jungle en langs de treinrails. Het is zelfs nog even opzij stappen voor de enige trein van die dag. Na anderhalf uur begint de schemering toch wel in te zetten, dan maar iets sneller doorlopen. Aguas de Calientes het dorp onder aan de voet van de berg bij Machu Picchu wordt niet op tijd gehaald. De rotswanden en bomen die er tegenaan groeien creëren donkere schaduwen en gestalten en het heeft een aparte sfeer. Net als het te donker blijkt te worden, verschijnen er naast en boven de weg, rivier en in de bomen duizenden vuurvliegjes. Als kleine sterretjes zweven ze door de bomen en langs de rotswanden af. Al flikkerend leiden ze me het laatste stukje van het pad tot aan het dorp. Magisch. Ik vang er nog eentje maar als zaklamp is deze niet te gebruiken en laat het maar weer wegvliegen, lichtje aan en weg is ie.
Foto's
