Flikken Peru
Arequipa
Peru
Regien
Flikken Peru
De eerste dagen in Peru zijn voorbij gevlogen! We bezoeken Lima, de stad waar onze gids Gertso ons op het hart drukt uit te kijken voor zakkenrollers, maar erg onveilig voelen we ons er niet. We spotten het lokale wildlife op de Ballestas eilanden en vliegen ruig hobbelend en cirkelend over de Nasca-lines met de op dit moment onmisbare kotszakken binnen handbereik. We krijgen gelukkig de gelegenheid bij te komen van deze bumpy-ride bij het schitterende Huacachina -een oase zoals je je altijd een oase voorstelde- voor we onze rondreis voortzetten.
Tijdens een urenlange busrit naar Arequipa, vertelt onze gids wat meer over het land. Gertso woont al een aantal jaar in Peru, dus is wel redelijk op de hoogte van het reilen en zeilen in deze maatschappij. Vooral de politie is zeer corrupt, vertelt hij. Zelfs jongens die uit idealistische overwegingen bij de politie willen, komen er gelijk achter dat je er met die instelling niet komt. Je moet eerst 11.000 USD betalen aan een corrupte ambtenaar om úberhaupt toegelaten te worden op de politieschool. En als deze opleiding is afgerond zal het geld terugbetaald moeten worden aan degene van wie je dit, voor Peruanen exorbitante bedrag, hebt kunnen lenen. Om dit terug te verdienen gaan ze met hun politiewagen langs de weg staan en houden iedereen aan. Er is immers altijd wel iets wat niet in orde is aan de gammele Peruaanse rammelbakken. Men geeft de bestuurder de keus de officiële boete te betalen, of de politie wat zwijggeld te geven. Dat laatste is goedkoper voor de bestuurder en het is voor de corrupte agent in wording ook wel prettig dat er niets wordt geregistreerd. De onorthodoxe studiefinanciering kan op deze manier dus vrij makkelijk worden terugverdiend. En het mag voor zich spreken dat deze manier van bijbeunen gehandhaafd blijft tijdens het vervolg van de carrière.
Als we tegen de avond Arequipa naderen komen we door een mooi berggebied met uitzicht op drie vulkanen: Chachani, El Misti en Pichu Pichu. "Wow, hier wil ik morgen nog een keer uitgebreid terug naartoe!" "Dat kan, Arequipa is de veiligste stad van heel Peru en hier kun je er prima alleen op uit trekken", aldus Gertso. In mijn eentje hoef ik overigens niet, want de eveneens alleen reizende Janet, heeft zich bij me aangesloten. We bezichtigen eerst samen het dorpje en dwalen af naar een overdekte lokale markt. Mijn -toen nog- analoge spiegelreflexcamera zonder flitser stop ik in mijn rugzak en mijn kleine analoge compact met flits heeft dienst tijdens het bezoek aan het donkere marktje. We zien levende cavia's met een hoge knuffelfactor in grote zakken gestopt worden. Hoewel ik een echte vleeseter ben, doet dat me toch wel even slikken.
Nog na mijmerend over die lieve aaibare beestjes, die me de vorige avond nog het water in de mond deden lopen na een beschrijving van het -volgens mij- heerlijke gerecht, slenteren we de straat weer op. In 'n flits zie ik opeens iemand recht op me af komen rennen en voor ik goed en wel door heb wat er gebeurt rukt ie mijn camera van mijn nek! Ik grijp in een reflex nog naar het koord en snok -ondertussen hevig vloekend- terug, maar het materiaal is niet bestand tegen zoveel kracht. De dief is de bocht al om met mijn camera, mij verbluft achterlatend met alleen nog het kapotte koord in mijn hand. Wat nu? Naar de politie? Ik ben vrij snel weer bij mijn positieven. Wij spreken geen Spaans, op wat populaire woorden na die voornamelijk met de menu- en drankkaart te maken hebben, en zij spreken geen Engels. Bovendien heb ik na de verhalen van Gertso, sowieso geen hoge pet op van de Peruaanse Flikken. "Weet je wat Janet, wij gaan gewoon door met onze plannen en als we vanavond bij het hotel zijn, vraag ik wel of Gertso me helpt bij de aangifte, anders staan we wellicht onze hele middag te verdoen in een politiebureau."
We houden een taxi aan en vragen de chauffeur naar La Campiña te rijden, het uitzichtpunt vanwaar de El Misti vulkaan het best te zien is. Hij heeft geen flauw benul waar we het over hebben, zelfs de plaatsnamen -uitgesproken in ons beste Spaans- lijkt hij niet te begrijpen. Hij ziet twee politiemannen lopen en houdt ze aan. Ze voeren een gesprek in het Spaans waarna de agenten bij ons in de taxi stappen om het 'ns eventjes uit te komen leggen. Wij maken met handen en voeten duidelijk dat we niet van plan zijn hiervoor te gaan betalen en het lijkt er op dat dat hun bedoeling ook niet is. Wel proberen de agenten ons schaamteloos te versieren, al doen wij ons best hen wijs te maken dat we getrouwd zijn en onze mannen in het hotel op ons wachten. (Altijd leuk zo'n boekje 'Hoe en wat in het Spaans' als je het op je hotelkamer laat liggen...) We rijden eindelijk in de goede richting, al zijn wij het zelf die het straatje herkennen waar we in moeten. Zowel de chauffeur als de agenten zouden er zo aan voorbij zijn gereden.
Het licht valt tegen, het is heiig bij de vulkaan. We maken toch maar wat foto's van het uitzicht geflankeerd door beide agenten. Het is tenslotte toch wel het toppunt van humor om vlak na beroofd te zijn onder politiebegeleiding te gaan sightseeen!
Foto's
