PERU - Van het zoetjes dobberen bij het overschatte Puno tot het wild water raften bij het charmante Arequipa...

Door: ElGringo

Geplaatst op Nov 12, 2012

PERU - Van het zoetjes dobberen bij het overschatte Puno tot het wild water raften bij het charmante Arequipa...

Na grote hoogten te hebben bereikt in Cusco en omstreken, 2400-3800mtr met de daarbij behorende kou, vonden we dat we nog wel iets meer aankonden. De busrit van Cusco naar Puno was er weer eentje vanuit een reisgids. Na een korte stop op het hoogste punt (met uitzicht op besneeuwde bergtoppen), via Juliaca (waar je nog niet dood gevonden wil worden) door naar Puno. Om even dieper in te gaan op Juliaca: huisjes van klei die half af zijn. Wanneer er meer geld is, wordt er weer wat bijgebouwd of gewoon niet. Wonen tussen de vuilnisbelten met grazende everzwijnen en dolle honden in grauwe straten. Dan besef je toch weer dat je eigen hollandse stekkie nog niet zo slecht is. Laatst is in Juliaca ook nog even de aankomende burgemeester doodgeschoten omdat het volk het er niet mee eens was. Power 2 the people!

Puno oogt toch iets beter aan het Titicacameer op de grens naar Bolivia. Snel een tourtje geboekt naar de Uros floating Islands voor de volgende ochtend en 's middags meteen door naar Arequipa. We hebben de vaart er goed in zitten, want we hebben immers nog maar een week over van deze 3 maanden.

Uros Floating Islands!
Zeer toeristisch, maar toch interessant. Deze voor de toerist perfect uitgedoste locals leven op het riet dat op het water drijft. 4kant drijvende blokken aarde worden dmv paaltjes en touw aan elkaar gebonden met daarbovenop steeds kruislings een hoop riet. Elke 5 maanden moet het riet met minstens 5 cm opgehoogd worden vanwege de verzakking. Overal wordt het riet voor gebruikt: de huisjes, uitkijktoren, bootjes tussen de eilanden, etenswaar om brood van te bakken of suikerriet om lekker aan te knagen. Heel primitief allemaal maar er wordt vast gesmokkeld want het vaste land lonkt, volgens mij leven ze overdag toch gewoon op het vaste land. Verder is er geen wc maar de vrouwen dragen heeeele wijde rokken. Verrassend genoeg hebben ze wel hebben ze een TV met dvd speler in dit suikerrieten huisje op het suikerrieten eiland, en ach... wat maakt het ook uit anders verveel je je toch ook maar op zo'n eiland. Maar de hamvraag is...hoe komen ze eigenlijk aan stroom... Als een van jullie lezers dit weet hoor ik het graag. Toeristen nemen uit beleefdheid wat tekenwaar mee voor de kids die ze op school (ook op het eiland) kunnen gebruiken. Verder verkopen de locals hun waar aan de toeristen maar toen de vrouwen ook hun dagelijkse liedje gingen zingen (voor toeristen) was voor ons de tour-maat vol en zaten we met smart te wachten tot Mr. Guide zijn landen vlaggetje vrolijk begon te zwaaien. Tijd om te gaan! En dit in de net iets te luxe boot voor die 30 min. terug naar het vasteland. Klinkt wat zuur maar Puno is ook niet het beste stuk van Peru en al met al toch een leuke ervaring.

Arequipa!
Mijn lieve vriendin (a.k.a. WC eendje) wenst mits mogelijk ten alle tijde een WC aan boord te hebben van de bus en ik zie menig vrouw al bevestigend knikken: 'You go girl!'. Maar dit is lastig als je per 'Chicken-bus' door Midden-Amerika reist maar nu in Zuid-Amerika leek alles beter te worden, te gekke bussen trouwens super kleurrijk en gezellig druk. Vanwege een gecancelde Ormeno Royal Class bus wij met een prima luxe Cruz Del Sur bus naar het koloniale stadje Arequipa. Voor het eerst bingo (als tijdverdrijf) in de bus gespeeld en ... jawel Babs won! En dat met ons houtje touwtje spaans, klasse! Beetje jammer dat de prijs een busticket terug naar Puno was maar na een kleine tombola was de vrouw naast ons dol blij met de prijs, all good!

In Arequipa een tophostel El Caminente Class op aanraden van een ozzie/engels stel. Compleet met zonneterras en dus een prachtig uitzicht over het centrum. En eindelijk ... we gaan wildwaterraften! Vroeg op, maar dat zijn we inmiddels wel gewend, zwemkleding aan, heerlijk ontbijtje in de zon op het dakterrras en hup die boot in! Na het veiligheidspraatje stapten wij met een Amerikaanse familie met een jongetje van 7 en onze guide in de raft. En nadat je voeten compleet NUMB zijn van het ijskoude water is het weer helemaal fantastisch. Twee uur raften in een klasse 3 rivier, snackie tussendoor en een hoop mooie foto's met de grijns van Ronald als stralend middelpunt.

's Middags heerlijk gerealxed met een rooftop lunch in de stad en er was een soort bloemen festival aan de gang met een kleurrijk spectakel van bloemmozaiken op de grond, leuk einde van de dag. Morgen condors kijken in de Colca Canyon Whoohoo! Wat een land!