PLeegouders-voor-een-dag
Arequipa en Lago Titicaca
Peru
Globetrotteramsterdam
PLeegouders-voor-een-dag
Om in Puno te komen was nog even onzeker. Oorspronkelijk zou ik met de dag bus naar Puno afreizen. Maar door een staking reed deze helaas niet. Toen maar een (onzeker) ticket voor de nachtbus geboekt hoewel het iet zeker was of er sowieso wel bussen zouden vertrekken. Een dag extra dus in Cusco. En ach, er zijn vervelender plekken om een dagje door te brengen! Gelukkig ging de nachtbus gewoon maar wel met obstakels op de weg: hele boomstammen, rotsen etc. Zodat we af en toe zigzaggend over de weg moesten. Ik heb dan ook geen oog dicht gedaan en kwam om 5 uur in de nacht gebroken in Puno aan. Gelukkig kon in in het hotel nog een uurtje pitten voor ik me in het volgende avontuur kon storten: een boottocht op het Titikaka meer, met een overnachting bij de plaatselijke bevolking. En oh ja... Puno ligt op ruim bijna 4.000 meter... zucht, pffff....
Zat gebroken op de boot maar gelukkig scheen de zon en dat maakte het dragelijk. Eerste stop op de floating islands. Eilanden gemaakt van een spciaal soort riet, dat door een ingewikkelde contructie blijft drijven. En om te zorgen dat bewoners ´s nachts niet afdrijven richting Bolivia worden de eilanden verankerd. Het lijkt alsof je op een luchtkussen loopt. Even wennen. Natuurlijk werd hier de complete commerciele trukendoos opengehaald, maar los daarvan was het bijzonder om te zien hoe eenvoudig mensen gewoon op en van het water kunnen leven.
Vervolgens met de boot richting Amantani om kennis te maken met onze pleegouders-voor-een-nacht. Een waanzinnig vriendelijk onthaal en samen met een Frans / Argentijnse dame (toevallig ook werkzaam in de marketing) konden we bij Aselma en Adriano overnachten. Deze pleegouders-voor-een-nacht zorgen echt dat het je aan niets ontbreekt, hoe primitief ook. Zij verzorgen de lunch, diner en ontbijt voor je, brengen je waar je heen moet etc. Nadeel was wel dat om ergens te komen en een flink stuk geklommen moest worden. ´s Avonds na het diner werden we voor een speciaal voor ons georganiseerd feest speciaal omgetoverd tot lokale dames: Rok over je broek (erg charmant als je daar bergstappers onder hebt ) (en dan te weten dat vrouwen hier meerdererokken over elkaar dragen en bij speciale gelegenheden zelfs 7(. En de rokken zijn zwaar..., een witte geborduurde blouse en een centuur die als een soort corset dient. Het totaal werd afgemaaktmet een zwarte sjaal die je om je hoofd moest dragen, als een soort sluier... Mannen hadden het een stuk makkelijker: poncho en een traditionele muts met flappen. Feestelijk onthaal in de lokale community zaal, speciaal lokaal bandje en dan dansen... Afijn. Puf, steun kreun op 4000 m.... Ik heb het overleefd... De nacht was stil, rustig, geen verkeer en zoveel sterren aan de hemel dat het bijna zonde was te gaan slapen. Heerlijk geslapen tot ik om zeven uur door Papa gewekt werd.
Aandoenlijk om te zien hoe iedereen zijn eigen taak heeft. Er is nauwelijks verschil tussen man en vrouw. Hoewel de vrouw wel kookt maar de man dient ook op of zet thee. Ook de mannen doen hier rustig handwerk. Sterker nog.De geborduurde blouses van de dames zijn door de mannen gemaakt!
Op het eiland leven verschillende groepen uit dezelfde community. De verschillen zijn simpelweg te herkennen aan de verschillende kleuren rokken dan wel sjaals die de dames dragen.
De mutsen is trouwens een heel ander verhaal. Iedere man loopt er hiermee. Groot, klein, jong en oud. Van de meest felle kleuren tot gedekte tinten. De kleuren en modellen verschillen ook weer van eiland tot eiland.
Avontuur op het Titikaka meer, hoe commercieel ook was iets dat ik niet had willen missen...
Morgen richting Bolivia. Nog bijna twee weken op grote hoogte doorbrengen (boven 3500 m) en dan definitief naar zeeniveau voor een laatste dag Lima. Het einde komt veel te snel in zicht!
Foto's
