Kloosters en cavia's

Door: Pascal026

Geplaatst op Dec 29, 2010

Maandag 6 september
Vrije ochtend in Nazca, niet veel te doen daar dus besluiten we met zijn allen naar de lokale opgegraven Nazca pyramides te gaan(of eigenlijk, pyramide, er is er maar ene opgegraven de rest zit nog onder het zand) Bij de receptie taxis bestelt en niet veel later komen er vier lokale versies van een fiat panda opdraven. Toch nog verbazingwekkend veel beenruimte, wel een tip alleen steek je hand niet uit het raam aangezien je deze zonder problemen kan verliezen tussen band en wielkap.
De weg is verder alleen de eerste 200 meter geasfalteerd daarna mogen we offroad! Drie nieuwe banden, vijf pitstops en één keer verkeerd rijden komen we aan bij de tempel. Er is slechts één zeer oude "bewaker" aanwezig die gezellig meehobbelde. Verder helemaal niets, het verbaast me niets dat er nog steeds zoveel oude kunst wordt gestolen.

In de middag wel een programma, workshop aardewerk en goudwinning. Te toerischtisch voor woorden, enige leuke was de maniakale chauffeur van onze bus daarna toe. Het spijt me familie, ik heb geen aardewerken asbak met schattig incapatroontje voor jullie als souvenir meegenomen.
Om tien uur ´s avonds weer opdraven voor de nachtbusrit. O joy, 12 uur in de bus. Lloret de Mar all over again maar nu niet eens de royal class uitvoering. Gelukkig mag ik naast Remko zitten, hij valt in Peru qua lengte niet echt op tussen de locals dus bonusbeenruimte voor mij! Verder hebben we onze waardeloze gids Favio diep beledigd in zijn latinoziel. Hij moest naast Maartje gaan zitten in de bus, en dat zag zij niet helemaal zitten. Met wat subtiele opmerkingen een zachte hand is hij naar een andere plek gedirigeerd, gelukkig had hij zijn cocabladeren nog om zijn verdriet weg te kauwen. Ook in de bus een veiligheidsfilm, net als in het vliegtuig. Het nut ontging me wat, er waren nog net geen zwemvesten, wel werden we vooraf nog even op video gezet door de organisatie. Mysterieus, wellicht dat we nu een youtube hit zijn in Peru.

Dinsdag 7 september, Arequipa.
We beginnen met de nu al legendarische uitspraak van Maartje, Qua lengte gaan we de diepte in. Tja, het is verder wel een lief meisje.
Vandaag gaan we het Santa Catalina klooster in. Prachtige gebouw met een wilde geschiedenis. Absolute aanrader. Het was een orgieklooster. De nonnen daar besschikten over maar liefst vier donkere mannelijke slaven voor het ¨huishoudelijke werk¨. Logisch dat het daar redelijk druk was. Maar als jullie dames nu goesting hebben, rustig, rustig. Dames, boek nog geen ticket. De mannen zijn inmiddels verboden door de paus en inmiddels zijn er ook geen nonnen meer... ik zie een verband. Het klooster zelf is een doolhof van felgekleurde gangetjes waar we Arjen kwijtraken. Tien procent verlies is nog steeds acceptabel.

Quy, eindelijk tijdens de lunch het meest bekende Peruaanse gerecht op het menu.Cavia. Het beestje wordt herkenbaar op de borden gezet, tandjes, nageltjes en hoofdjes zijn nog duidelijk te zien. Dat vraagt om spelen met je eten. De cavia high fives vliegen over de tafel en we spelen al snel poppenkast. Bij iedere grap gaan de dames wat ongemakkelijker kijken. Dit spoort ons aan om door te gaan. Uiteindelijk hebben we een giganticacavia gemaakt van de restanten van de vier bestelde cavia's en hoofden. ps qua smaak, tastes just like chicken.
In de avond eindelijk wel goed gegeten, Alpaca langzaam gestoofd. Aanrader!