We zijn weer in Europa!
Cayenne
Frans-Guyana
Biniro
We zijn weer in Europa!
We zijn weer in de Europese Unie en betalen met onze vertrouwde euro. De prijzen zijn hier ook zeer Europees. We hebben nog nooit in zo'n duur hotel overnacht en zoveel voor een taxi vanaf de luchthaven betaald. In eerste instantie kregen we geen stempel in ons paspoort; is niet verplicht als je binnen Europa reist (maar wij wilden er natuurlijk wel eentje). We zijn namelijk in Frankrijk; ze praten hier dus Frans (helaas ben ik door het Spaans veel van mijn Frans vergeten) de auto's hebben hier Franse nummerborden, ze eten hier crêpes en croissants en aargh?! de toetsenborden zijn hier ook Frans en dat is irritant tikken! Wisten jullie dat Frans Guyana nog steeds onderdeel is van Frankrijk en dus ook een onderdeel van Europa is? Wij niet en we vinden het echt bizar, dit land ligt in Zuid-Amerika!
Maar goed, we zijn dus in Cayenne, de hoofstad van Frans Gyana. Een stadje ter grootte van Woerden. Inderdaad net Frankrijk; alleen iets warmer hier en de meeste mensen hebben een ander kleurtje. We zijn hier voornamelijk om een visum voor Suriname aan te vragen, maar het leek ons ook wel leuk om dit land te bezoeken. Tot nu toe zit echt werkelijk alles tegen om in Suriname te komen. We dachten slim te zijn en vanaf Manaus in Brazilië naar Curaçao te vliegen, daar Pepijn en Christel te bezoeken en gelijk in Willemstad een visum te regelen. Helaas. De maatschappij die op Curaçao vloog, was hiermee gestopt. Dan maar eerst naar Belem en vanaf daar misschien naar Curaçao? Nee, ook niet meer mogelijk. Wel via Paramaribo. Dat is een goed idee! Vliegen we van Paramaribo naar Curaçao, vragen daar het visum aan en bezoeken daarna Suriname. Surinam Airways hielp ons uit de droom; zelfs als je alleen maar op de luchthaven in Paramaribo blijft, heb je een transitvisum nodig. Juist, einde verhaal.
Hoezo vol?
Dan maar naar Cayenne in Frans Guyana. Hier zit ook een Surinaams conulaat. Bij aankomst in Belem bleek echter dat we pas over vijf dagen konden vliegen. Alle vluchten zaten vol en er gingen er maar drie per week. En dat terwijl ze ons in Manaus hadden verteld, dat ze dagelijks gingen. Balen. We wisten dat de ene vliegmaatschappij vol zat, maar dachten nog een andere ontdekt te hebben die van Belem naar Cayenne vloog. Het bleken inderdaad twee maatschappijen te zijn, maar ze delen samen één vlucht. De ene maatschappij vertelde ons dat alles vol zat tot en met maandag. Eigenwijs als we zijn, checkten we dit ook nog even voor de zekerheid bij de andere maatschappij (let op: zelfde vliegtuig!). Tot onze grote verbazing hadden zij nog wel plek! Niet moeilijk doen, meteen boeken voordat iemand zich bedenkt. We waren wel een beetje bang dat we bij de incheckbalie te horen zouden krijgen dat ze een vergissing hadden gemaakt, maar verhip, vanmorgen kregen we gewoon een ticket. En om het verhaal af te maken, er waren gewoon nog lege stoelen! Mats ontplofte zowat. Hoezo lekker geregeld?
In Cayenne aangekomen dus met de veel te dure taxi (er ging geen bus) naar een veel te duur hotel gereden, naar het consulaat gerend met onze pasfoto's.....en....een gesloten deur. Openingstijden van 9.00 tot 12.00 uur, van maandag tot vrijdag. Shit, dus nog twee dagen wachten tot het maandag is. Nee hè. Conclusie van dit verhaal: je moet er wat voor over hebben om in Suriname te kome (we willen dit land echter al jaren heel graag zien) en vanaf Noord-Brazilië is niet DE manier. In Brazilië kun je alleen een visum aanvragen in de hoofdstad Brasilia en deze stad ligt 1500 kilometer ten zuiden van de Amazone. Terwijl de enige stad vanaf waar je naar Suriname kunt vliegen, in de Amazone ligt (Belem om precies te zijn). Niet logisch volgens ons. Achteraf was het misschien beter geweest om het visum in Nederland aan te vragen. Groot nadeel is dan wel dat je maanden van te voren de startdatum van je reis moet vastleggen. Suriname anticipeert nog niet op backpackers.....toch maar een georganiseerde reis boeken volgende keer, ha ha!
Foto's
