Griezelen en genieten in de Amazone

Door: SuzanneGeudeke

Geplaatst op Sep 13, 2009

Tijdens mijn reis door Ecuador kon een uitstapje naar de Amazone niet ontbreken. De toegangspoort tot de jungle is een klein stadje gelegen in het Noord-Oosten van Ecuador, vlakbij de grens met Colombia: Lago Agrio.


Lago Agrio

Het stadje Lago Agrio, oftewel “Zuur Meer”, werd bekend in de jaren 60, toen Texaco-Chevron in de Amazone naar olie begon te boren. De oorspronkelijke naam van het plaatsje, Nueva Loja, werd al snel veranderd in “Lago Agrio”, vernoemd naar het plaatsje Sour Lake in de staat Texas.
De schade die er in 20 jaar in de Amazone is aangericht is onvoorstelbaar. Het drinkwater is sterk vervuild en veel kinderen worden met afwijkingen geboren. In 2003 namen de bewoners van dit gebied het recht in handen en klaagden Chevron aan, een rechtzaak die nog steeds loopt.

Lago Agrio telt nu rond de 30.000 inwoners, velen van hen werken in de olie-industrie, zijn FARC leden, drugsbazen, hulpverleners of Colombianen die hier hun toevlucht zoeken. De wegen zijn slecht en veranderen bij een regenbui in zwarte rivieren van modder en troep.

Vanuit de lucht lijkt Lago Agrio een stuk vrediger. Na eindeloze stroken groene jungel, doorklieft door slingerende bruine rivieren, duikt er plotseling een stadje op. Bij aankomst worden we verwelkomd door de vochtige hitte die ons als een warme deken omhuld. De aankomsthal is klein en vervallen, de bagagekar wordt voortgetrokken door een jonge zwetende jongen, we kunnen onze bagage er meteen vanaf pakken.


Amazone

Om de Amazone te verkennen kun je het beste een tour te boeken. Ik vetrek met Samoa Tours en een groep van 10 nieuwsgierige toeristen per bus richting de jungle. We rijden over barslechte en verrassend nieuwe wegen, aangelegd door de oliemaatschappijen. Een constante reisgenoot is de eindeloos lange bruine pijp die langs de kant van de weg loopt en olie vervoerd van het hart van de jungle naar de oliemaatschappijen. Je kunt hier niet ontsnappen aan de olie-industrie.

Na twee uur rijden stappen we over op een kano met buiten boord motor en maken we kennis met onze gids Lenin (ja, je hoort het goed). Hij legt ons uit dat we op het punt staan om het Cuyabeno natuurreservaat te betreden, bekend om zijn anaconda´s, tarantula´s en roze dolfijnen.

De kronkelige bruine rivier leidt ons diep de Amazone in. Lenin spot vogels en apen in de dikke begroeiing. Tegen de avond komen we aan bij de lodge, gelegen aan de oever van de rivier, bestaande uit eenvoudige maar comfortabele houten hutten op palen. De achteruin: de jungle!

Wat overdag onschuldig en groen lijkt verandert ´s avonds in een donker bos vol onbekende dieren en geluiden. Lenin stelt voor om de “achtertuin” te verkennen. Gewapend met onze zaklampen leidt hij ons de jungle in. Na een meter heeft hij de eerste harige, zwarte trarantula gespot. Ik klamp me vast aan een reisgenoot. Spinnen zijn nou niet een van mijn favoriete beesten, maar wel de enige beesten die we die avond zien. Lenin weet elke twee meter een verschillende spin aan te wijzen. Ik ben dan ook blij als we weer veilig bij de hut aankomen. Hoewel, veilig? Ik kom er achter dat de tarantula's het ook leuk vinden om op het dak van de hut te zitten.... Gelukkig verplaatsen deze spinnen zich maar 30cm per dag. Ondanks deze kennis slaap ik die nacht niet echt goed. Elk geluidje is een spin of een slang die op het punt staat om aan te vallen. Ik trek de klamboe nog maar eens extra goed over het bed heen.

Trektocht door de jungle

De volgende dag worden we met de kano naar een deel van de jungle gebracht waar we een wandeltocht maken van 3 uur, een stuk beter dan 's nachts! Lenin legt heel veel uit over alle planten en dieren. We zien een enorme mier, giftige kikkers en exotische vogels. Lenin legt ons uit welke planten te gebruiken zijn al medicijnen en welke giftig zijn.

's Middags gaan we piranha’s vissen met stukjes kip en vis. Ik blijk niet echt een goede piranha visser te zijn. De vissen zijn me te slim af en knabbelen de kip gewoon van de haak af. Gelukkig zijn anderen wel in staat om een piranha aan de haak te slaan. Nadat we zijn vlijmscherpe tanden hebben bewonderd wordt hij weer terug in de rivier gegooid.

Na de zonsondergang kunnen we vanuit de kano roze dolfijnen en baby kaaimannen zien zwemmen. Hun oogjes lichten op in het donker. We zoeken nog naar anaconda´s, maar spotten er geen een, het is niet het juiste seizoen. Deze slangen worden door de gids "sin orejas" (zonder oren) genoemd. Op die manier kunnen ze over de anaconda praten zonder dat de toeristen het in de gaten hebben.
's Nachts word ik lastig gevallen door vleermuizen die schreeuwend door de hut vliegen. Mijn laatste (slapeloze) nacht in de jungle.

Naar huis

Ik word wakker van de regen. Na een stevig ontbijt word ik naar de bewoonde wereld gebracht. Ik ben terug in Lago Agrio waar de straten onderhand zijn veranderd in bruine rivieren. Hier zijn helaas geen roze dolfijnen.