Een uitdaging van 300 meter
Quito
Ecuador
Globetrotteramsterdam
Een uitdaging van 300 meter
Als ik het zo schrijf lijkt het niets. Maar geloof me de werkelijkheid was van een totaal andere orde. OK laat ik het verhaal erachter dan maar vertellen. Hou in ieder geval in je achterhoofd dat NL op zeeniveau ligt en dat Quito waar ik mijn trip gestart ben op 2800 m. En dat laatste levert zeker in het begin een soort van ademnood op, zelf bij het trappenlopen.
De 300 m. uitdaging vindt plaats in het Cotopaxi NP. Een natuurpark waar de vulkaan Cotopaxi (5697 m) de hoofdrol speelt. Maar verder zijn er fantastische uitzichten. Weidse velden aan de voet van de vulkaan, lagunes die vredig liggen in de schaduw van de vulkaan en de omringende bergen. Het eerste uitstpaje hier is naar een van lagunes. Slechts 3800 m. hoogte hier. Een makkie, want het pad is vlak en een ommetje langs de lagune levert danook geen problemen op. teruggekomen traint het voetbalteam van Quito op hoogte om de volgende wedstrijd in bloedvorm te zijn...
En vervolgens gaan we op weg naar de echte uitdaging. Met de auto kunnen we tot 4500 m. komen. Vervolgens kun je dan te voet naar de klimmersrefugio op de Cotpaxi op 4800 m. En neem van mij aan, die 300 mtr hoogte lijkt weinig, maar op die hoogte is het een hele uitdaging. Ik heb het gedaan, ben bovengekomen maar vraag me niet hoe. Ben op elke hoek van het pad gestopt. Mezelf afvragend waar ik mee bezig was en of ik niet beter rechtsomkeer naar beneden kon gaan. Maar ik kan het niet laten. Geen berg die mij klein krijgt. En dan eindelijk de refugio. Wat was ik blij dat ik kon zitten. Uit kon puffen, warme thee. Felicitaties van en aan iedereen, want zo hoort dat. Proosten op de overwinning met hete thee met de mensen bij je aan tafel. Want niet alleen voor mij was het een hele uitdaging, voor iedereen. De terugweg lijkt hiermee een makkie. Afdalen. Maar ik kom met rubberen benen beneden bij de parkeerplaats aan en ben blij dat ik de auto zie. Zitten en niets meer doen. De overnachting in een oude hacienda is een welkom rustpunt. Ik hoef nergens voor te zorgen. Kan aanschuiven en mee eten met wat de pot schaft. En dan nog maar 1 ding. Slapen. Klaarmaken voor nieuwe avonturen. Want er staat me nog een avontuur te wachten. Het kratermeer van Quilotoa. De weg erheen heeft me misschien nog wel het meeste verbaasd. Achter elke bocht een ander landschap. Hutjes, niets meer dan hutjes waarin mensen wonen. En als ik dan aankom bij het kratermeer is de uitdaging om hier naar beneden te gaan naar de rand van het meer. Hier is 3800 m. beneden 3300. Maar er is 1 voordeel. Je kunt hier met de taxi terug. Een taxi in de vom van een muilezel. Maar nu terugkijkend weet ik niet wat een grotere uitdaging was. De terugtocht op de muilezel of de 300 m. op de Cotpaxi. Omdat je benen langs het lijf van de muilzezel bungelen heb je nauwelijks houvast. Niets meer dan het dekje waarop je zit en een touw. En mijn muilezel is koppig. Stopt en wil gewoon niet meer verder. Na wat getouwtrek van de eigenaresse blijft de ezel bij zijn standpunt en begint te bokken. Ik eraf. Voor geen goud blijf ik nu op dat beest zitten. Als ik er nu afdonder glij ik zo de afgrond naast me in. Dus een stuk omhoog lopen en een ieuwe poging wagen. Het eerste (steile) stuk gaat goed hoewel ik met kunst en vliegwerk aanhet proberen ben om niet als de eerste de beste Lucky Luke op mijn buik over de ezel heen te hangen. En dan stopt ie opnieuw. Begint te bokken en stil te staan. En opnieuw besluit ik er zelf af te gaan voordat de ezel op dat idee komt. Lopen dus. pfffff... Gelukkig komt er een ieuwe muilzezel aan, die een stuk minder koppig is. Boven aangekomen staat het zweet letterlijk op mijn rug. Ik ben kapot. Kom nauwelijks meer van de ezel af en nu een dag later heb ik overal spierpijn. In mijn nek van het me krampachtig vasthouden om er maar niet van af te donderen tot de binnenkant van mijn benen. Maar gelukkig kan ik luieren hier in Banos. En Banos heet niet voor niets Banos. Hete baden in overvloed. Heb voor vanmiddag een massage en een verwen treatment geboekt. Kijk er nu al naar uit!
Foto's
