Welcome to the jungle!
Oriente
Ecuador
Chicazondergrenzen
Welcome to the jungle!
In Quito begint de zoektocht naar de ideale jungletour. In eerste instantie wilden we de jungle helemaal skippen. De jungle van Ecuador is de laatste tijd niet echt de place to be namelijk. Voor degenen die het nieuws iets minder goed volgen: in het amazonegebied van Ecuador is een aantal maanden geleden nog een belangrijke leider van de Colombiaanse rebellenbeweging FARC gedood wat het niet de meest veilige zone maakt.
Eenmaal in Ecuador aangekomen beginnen bij ons de Amazonekriebels toch wel op te komen. Dus het werd tijd voor een dagje tourtjes en informatie shoppen! Omdat het zuidelijke deel van het Amazonegebied geen goed alternatief bood moesten we het toch echt bij Colombiaans grensgebied gaan zoeken. Het Nederlands reisadvies over dit gebied luid letterlijk: ¨Naar Sucumbios dient slechts gereisd te worden indien strikt noodzakelijk¨. Hmm.... misschien toch niet zo verstandig dan? Na lang wikken en wegen besluiten we de knoop door te hakken en maar gewoon te gaan. Want was mijn levensmotto niet altijd ´verstandig zijn is niet altijd het beste´?. Vind ik niet dat je het bij twijfel gewoon moet doen? Is één goede reden om iets te doen niet altijd veel belangrijker dan de redenen om het niet te doen? En als we een leuke jungle-beleving willen is het toch echt strict noodzakelijk om ons in dit gebied te wagen. Ok dan! Let´s go!
Van de keurig aangelegde asfaltwegen van Quito, naar de niet altijd even goede en verharde wegen van het Amazonegebied. Dit in combinatie met veel bochtenwerk leid tot weinig geslaap in de bus. De volgende ochtend worden we bij een afgesproken bruggetje afgezet. En warempel! Onze gids staats ons tegen alle Zuid-Amerikaanse begrippen in al op te wachten! Vanuit daar reizen we te boot door om bij onze sprookjesachtige lodge aan te komen. Hier beginnen 4 dagen van ´back to the basics´. Geen elektriciteit, geen warm water, en geheel afgesloten van de buitenwereld. Een oase aan rust na een hectische busrit!
Na een goed geslaagd ontbijtje gaat onze eerste tocht in de jungle beginnen. In eerste instantie lijkt het een rustige wandeltocht te gaan worden. Maar uiteindelijk mond het uit in een 6-uur durende tocht, waarbij ik me afvraag of ik niet per ongeluk aan de verkeerde kant van de grens terecht ben gekomen. Het lijkt wel of ik een basistraining bij de FARC aan het volgen ben met als leider onze wannabe Che Guevera look-a-like. Van redelijk zichtbare wandelpaden gaan we naar gebieden waar geen wandelpaden zijn. Lianen liggen als listige pootjeshakers op de grond. Gigantische spinnenwebben dienen ontweken te worden. In ieder beestje loert een gevaar. En hier fungeren omgevallen bomen als bruggen om water over te steken, wat meestal maar net goed gaat! Ook gaan we liaanslingeren natuurlijk. En ik mag de spits afbijten! En natuurlijk breekt wanneer ik slinger het eind van de liaan af. Waar is Tarzan nou als je hem nodig hebt?!
Een andere uitdaging is het wandelen door moeras. We krijgen als tip niet te snel, maar ook niet te langzaam te lopen. Dat wordt dus een zoektocht naar de gulden middenweg! En die lijk ik gevonden te hebben. Maar dan... plots blijft bij mijn volgende stap mijn sexy rubberlaars in de blub hangen. De balans is weg.... Mijn evenwichtsorgaan maakt overuren.....Het lijkt er op dat ik met mijn billetjes charmant in het moeras ga vallen.... Gelukkig was op dat moment Tarzan er wel, in de vorm van onze Spaanse medereiziger Xavi, die de blamage kan voorkomen! Verder kan ik er tijdens deze tocht weer een beestje bijzetten op de lijst met ´gekke beesten die ik gegeten heb´: mieren zijn zit keer het slachtoffer van mijn vreetlust. En serieus, het was heerlijk!
´S avonds begint de echte fearfactor; de confrontatie met mijn grootste angsten! Op plekken als deze gaan je zintuigen veel te goed te werken. Je ziet veel te veel insecten, je voelt het overal jeuken en prikken, en je hoort veel te veel onplaatsbare geluiden en geritsel. We proberen het zo lang mogelijk uit te stellen, maar we moeten toch echt een keer gaan slapen. Op naar onze hut dan maar! En onze bezorgdheid blijkt niet voor niks te zijn; het blijkt te krioelen van de veel te grote kakkerlakken in onze hut! Fijn! Het enige wat ik nu wil is zo snel mogelijk in mijn bunker van een muskietennet liggen. Na een kwartier lang mijn klamboe gecheckt en hercheckt te hebben ga ik liggen en een poging tot slapen ondernemen. Zonder stroom is het aardig donker en overal zijn geluiden te horen die ik vooral niet wil horen. Echt, ik kan me niet herinneren wannneer ik ooit zo´n bange schijterd ben geweest!
Na toch verrassend goed geslapen te hebben worden we geheel in stijl gewekt door onze Spaanse Xavi, met 2 heerlijke kopjes thee. Vandaag zal in het teken staan van vooral heel veel varen. We gaan de rivier op, en zien onderweg veel verschillende dieren zoals apen, vogels, slangen en zelfs de zeldzame roze rivierdolfijnen.
Als er twee dingen zijn waar ik niet bijzonder enthousiast over ben is het regen en de activiteit vissen. Wil je er geen, dan krijg je ze alle twee natuurlijk! Maar regen en vissen in de jungle blijkt fantastisch te zijn! De regen valt zoals een ware tropische bui hoort te zijn met bakken uit de hemel, en met vissen heb ik in één keer beet (beginnersgeluk heet dat). Ook Renate heeft beet, en daarmee zijn wij zo´n beetje de enige die überhaupt wat gevangen hebben. Geen snoeken of karpers hier natuurlijk, maar Piranhas! Dus handjes binnenboord graag! En hoewel ik helemaal geen viseter ben, kan ik niet achterblijven met het eten van onze gegrilde vangst natuurlijk. En ik moet toegeven: het was nog lekker ook!
Dag drie van ons jungle-avontuur is bij voorbaat een mooie dag, want 4 mooie Italianen hebben zich bij onze groep gevoegd. Wat altijd een bijzonder goede ontwikkeling is natuurlijk! We beginnen de dag weer met een heerlijke intensieve ochtendwandeling. Aangezien het heel de nacht lekker hard geregend heeft is alles lekker nat en modderig, wat leid tot leuke glijpartijen. Vandaag is ook de dag dat ik een talent voor een carriere als vlinderfluisteraar blijk te hebben. Echt bizar wat voor aantrekkingskracht ik op die beestjes blijk te hebben. Op mijn vinger, neus, schouder, ik kan ze echt overal naartoe leiden! Ook onze huisaap Melissa zoekt me telkens op om te knuffelen. Blijkbaar ben ik na 3 dagen al helemaal één met de natuur geworden!
Tijdens nacht 3 heb ik eindelijk mijn punt van gewenste comfortabelheid bereikt. Maar ja, wat wil je omringd door bijna alleen maar mannen? We drinken wat biertjes, zitten op een steiger, en genieten een van de mooiste sterrenhemel die ik ooit gezien heb.
Dag vier is de dag dat we zelf maar eens op pad gaan, want getrainde Amazones als wij zijn kunnen wij het natuurlijk best zonder gids af! Vandaag gaan we de jungle eens verkennen te kano, die hadden we nog niet gehad! Onder leiding van onze prettig gestoorde kapitein Roberto, en onze trouwe volgeling Xavi. Tijdens deze tour blijkt maar weer eens dat de hardstwerkende mensen niet uit Zuid-Europa komen, wat voor een inefficiënt roeisysteem zorgt. Hierdoor varen we meer tegen omgevallen bomen aan en tegen de kant op, dan dat we mooi met de stroom meegaan. Hierdoor doen we er misschien iets langer over dan normaal.....maar wat maakt het uit? Als het maar gezellig is!
Eenmaal terug op de lodge zijn we hier de enigen. Ik ga weer eens lekker op een bankje zitten (want dat had ik nog niet gedaan deze vakantie) en geniet van het zonnetje, de natuur, de stiltje, de rust.... Wat een heerlijke afsluiting van een intensief midweekje jungle! Een ervaring die aan iedereen aan te raden is!
Foto's
