Angstig avontuur in de jungle
Oriente
Ecuador
Globetrotteramsterdam
Angstig avontuur in de jungle
Net weer terug van een nieuw avontuur. En een avontuur was het. Om er te komen, maar ook om er te zijn. Met de locale bus richting Tena en vervolgens met opnieuw een locale bus naar Santa Rosa. Het eindpunt van de weg. Verder kun je hier niet. In de tweede bus is het dringen om een plaatsje. Alls en iedereen gaat mee. En onderweg wordt er gestopt als er mensen mee of juist uit willen. Aan het eindpunt, inmiddels al zo´n 9 uur later verder met de boot voor de eindbestemming.
Een oase midden in de Amazone jungle. En plek waar je heerlijk kunt luieren in de hangmat. Genieten. Woensdag op pad met Bartolo, de lokale gids en mijn eigen gids Joaquim die zorgt voor de nodige vertalingen. Echt de jungle in. Bartolo voorop gewapend met een kapmes. Met deze man kun je gewoonweg niet verdwalen. Hij weet alle paadjes, kent alle planten en hij heeft humor. Na een uur zweten komen we aan bij de local community. De kinderen op school zingen speciaal voor mij een liedje en ik vertel ze waar ik vandaan kom en leer ze van 1-10 tellen in het Nederlands. Daarna volgt de uitnodiging van de sjamaan om zijn huis te bezoeken. Hier in de jungle is de sjamaan de man met het meeste aanzien. Ruim 70 is ie. Pretoogjes en een handdruk waar je u tegen zegt. En ja, het is WARM en VOCHTIG. Na de lunch opnieuw de jungle in waar ik van alles leer overl planten, diverse bomen en de omgeving. Het is hier steil en glad en een pad is ver te zoeken. Donkere wolken pakken zich inmiddels samen en de natuur wordt stil. Geen vogels meer, geen insecten gezoem. Stilte voor de storm. We moeten snel terug -voordat de hel losbarst. Inmiddels onweert het, maar we komen nat van het zweet maar verder droog aan.
De jungle zwijgt
Donkere wolken pakken samen
Geen ander geluid
dan de naderende donder
Je voelt dat de natuur
zich klaarmaakt
voor wat komen gaat
En net voor we gaan eten barst de hel los. Regen! De paadjes zijn veranderd in riviertjes en het flits en flitst terwijl de donder ronddendert. Gelukkig houdt het ook weer op. Tenminste dat dacht is. Totdat ik om een uur of twaalf wakker werd van een geluid alsof er een waterval over mijn huisje denderde. Waterspatten binnen door de wind. Donder en bliksem. En ja. Ik was BANG. BANG met hoofdletters. In en uit bed. Belangrijke spullen in een plastic zak in mijn rugzak. De deur open om te kijken. Snel weer naar binnen. En ik kon alleen maar denken: wanneer stopt dit. Wanneer in godsnaam houdt dit op... Om een uur of drie werd het minder en ben ik in slaap gevallen. Mijn rugzak onder handbereik en mijn hand vastgeklemd aan mijn zaklamp. En bij het wakker worden was het rustig. Droog. Maar de rivier stond inmiddels wel ruim 1,5 meter hoger en was veranderd van een doorzichtig rustig beekje in een woeste bruine strom die boomstammen mee nam. Natuurgeweld! Met de boot op weg naar een lagune om vogels te kijken zagen we pas echt hoeveel er kapot gegaan was die nacht. Dit was echt natuurgeweld...
Nu een dag en een nacht later voel ik nog steeds de angst. Maar aan de andere kant: om dit te mogen mee maken, hoe angstig ook is ook een avontuur!
Foto's
