Van Montanita (Ecuador) naar Machu Picchu (Peru)

Door: ElGringo

Geplaatst op Dec 7, 2012

Montañita, Ecuador
Na de erg ontspannen Galapagos Isl. hebben we besloten door te chillen aan de kust van Ecuador. Het dorpje Montañita staat bekend om het surfen, dus wij linea recta vanaf het vliegveld van Guayaguil, bus gezocht en door naar de kust. Ze zeggen dat ´n glimlach aanstekelijk werkt en met gemak de hele wereld over reist. Als dit waar is, dan kan het omgekeerde dus ook. Voor ´n goede chagrijnige bakkus moet je dan ook in Guayaguil zijn, gelukkig vonden wij redelijk snel de juiste bus (er bestaat geen 1 connexxion, maar 88 verschillende maatschappijen), weg uit deze 'dodgy' transferstad. In Montañita opgevangen door een stel vrolijke kids van een jaar of 10 en na aankomst standaard een biertje op een terras, zaten we uiteindelijk wegens gebrek aan ruimte en in het mooiste 'penthouse' van het dorp met uitzicht op zee (lees, blokhut op het dak van een hostal, red). Paar dagen chillen en surfen en door per ¨Royal Class¨ bus met alles er op en er aan naar Mancora in Peru. Na een wat rommelige grensovergang kwamen we aan in Mancora.

Mancora, Peru
Gelukkig kwamen we ene Jan en Rosa tegen die ons naar een gigantisch groot hostel aan het strand leiden. The Surf stelde weinig voor, maar ´s avonds bij het kampvuur op het strand was het gezellig. Na 2 nachtjes hielden wij het er voor gezien en pakten we de Royal Class bus verder voor een kleine 18 uur naar Lima. Maar hoe erg kan een Royal Class nou helemaal zijn. Filmpje hier, filmpje daar, eten aan boord en gassen maar!
Vanaf mei begint de zg. winter in Lima en dat betekend grote grijze wolken boven de stad. Na een kleine sightseeing zijn we op een terras beland en ´wat is de wereld toch klein´, daar zitten Morgan en Wai San v/d Galapagosboot met een stel couchsurfers. Het werkt dus echt dat couchsurfen.com! Je maakt je profiel aan bij deze club en kan met en beetje geluk gratis overnachten op de ´couch´ of op de koffie in de gewenste stad, mijn account staat sindsdien open. Verwacht niets en alle extra´s zijn meegenomen. En, niet geheel onbelangrijk je leert de locals en de omgeving kennen. Fantastisch principe! Na een paar biertjes lekker uit eten bij de Italiaan (alweer!) en genieten van het mooie uitzicht over het water. Maar later meer over Lima!

Cusco, Peru
De vlucht naar Cusco verliep soepeltjes, 45 min. in plaats van 20 uur zig/zag bussen. We hebben geleerd van onze foute Puerto Escondido - Oaxaca (Mexico) Schumacher reis en geloven andere reizigers tegenwoordig als ze zeggen, deze busrit komt rechtstreeks uit de hell! Cusco ligt midden tussen de bergen en is het begin voor onze volgende avonturen. Na een paar dagen zuurstof happen, cocathee tegen hoogteziekte (hoewel we daar niet echt last van hadden) en het interessante Incamuseum bezocht te hebben, durfden we Machu Picchu aan. Een 4uur durende treinreis naar Agua Caliente was mooi tussen de bergen en langs het kolkende water, de Riobamba. Ons hostel lag pal tussen de wildwaterbaan en de spoorbaan. Agua Caliente is een heel toeristisch dorp met tal van treinen voor elk budget en warmwaterbaden om de vermoeide lijven te laten bekomen van de incatrail. Je kunt je wel indenken hoe het bad er uit zag na al die stinkende zweetvoeten, niet bij nadenken en lekker neerploffen alsof je de trail zelf hebt gelopen. Ook als je in een restaurant aan het eten was, waaide de pizza nog net niet van je bord van de langsrijdende treinen. En iedereen loopt maar over dat spoor en mijn restaurant stoeltje was letterlijk 1 meter naast het spoor! (Heb er een mooie foto van maar personen mogen niet online)

Wij als echte 'hikers' staan uiteraard om 4 uur ´s nachts op om 1,5uur trapopwaarts te lopen naar Machu Picchu. Echt meer dan waar vindt Babs, terwijl Ronald zich afvraagt waarom we niet gewoon de bus nemen moet hij toegeven dat moeite doen voor zo'n waanzinnig uitzicht in de ochtenddauw toch wel wat waard is. Eenmaal boven begint het adembenemende spectakel, als de mist omhoog komt en door het dorpje heen trekt val je vanzelf stil en gaat je hartslag spontaan een stukje omlaag.... Wat een pure schoonheid, en dat zonder ook maar enige verkopende Egyptenaar in sight (inderdaad we zijn ook in Egypte geweest en de koning vallei is zwaar verstoord door de verkopers) Maar hier voel je de magie en rust nog. Vervolgens toch maar een gids in de arm geslagen voor wat achtergrond informatie en met een kleine groep 3 uur gelopen tussen de prachtige ruïnes. Het schijnt dat MP elke dag 3000 bezoekers trekt, maar toch vonden wij het er verdacht rustig. En achteraf toch maar even de partitie getekend om dit tot de New 7 World Wonders te bekronen.
Na de tour, heerlijk in het zonnetje gelegen (wel schoentjes en shirtje aanhouden, het is er immers geen strand!) Vervolgens na de watchtower, de Incabridge en nog andere bouwwerken bekeken te hebben, werd het tijd om het PRACHTIGE MP te verlaten. Met de bus dit keer zig/zaggen! Italiaantje meegepikt en weer de trein naar Cusco, waar geen einde aan leek te komen. Moe maar voldaan ingecheckt in hetzelfde hostel en de tas gepakt voor het AMAZONE avontuur...