Vrijwilligerswerk bij een lokale community in de Amazone van Ecuador
Ecuador
Zuid Amerika
TBanning
Vrijwilligerswerk bij een lokale community in de Amazone van Ecuador
Mijn reis door Ecuador begon in Quito, waar ik een paar weken een taalcursus Spaans heb gevolgd. Ik begon met vrijwel geen voorkennis, maar na 4 weken fulltime studeren had ik alle grammatica al onder de knie! De volgende stap, mijn kennis van het Spaans in de praktijk brengen. Via de school had ik iemand leren kennen die weer iemand kende die in de Amazone woont, in een klein dorpje afgezonderd van de buitenwereld. Ze zochten iemand uit het Westen die Engels kon doceren op hun schooltje, zodat de kinderen de mogelijkheid zouden kunnen hebben om in de grote stad te gaan studeren.
Mijn taak was dus duidelijk, in het Spaans de Engelse taal proberen uit te leggen aan zo'n 10 klassen van gemiddeld 20 man per jaarlaag, 9 tot 16 jaar ongeveer. Al snel kwam ik er achter dat dit nog niet zo makkelijk was. Ik had een Engels boek tot mijn beschikking (de overheid stuurt eens per jaar een groot boekenpakket per leerling). Maar dit boek had het probleem dat zo'n 80 procent van de opdrachten een luisteropdracht was met een CD, en ik dus geen CD speler tot mijn beschikking had. Een tweede obstakel was dat ik eigenlijk ook geen Engels mocht praten, want dan zouden ze snel afhaken en niet meer opletten. Kortom, ik moest met mijn 4 weken Spaans kennis, in het Spaans de Engelse taal uitleggen aan kinderen die nog nooit een woord Engels gehoord hadden en nog nooit een blanke gezien hadden. En dat ook nog zonder materiaal. Al met al ging het best goed, schreef ik de grammatica op het bord en probeerde ik zelf oefeningen te bedenken en uit te delen.
Buiten de lessen om leefde ik natuurlijk in het dorpje, waar ik verbleef bij een ontzettend aardige familie. Ik had een bed en een wc, die ik met een emmer water handmatig moest doorspoelen, en ik had een regenton die fungeerde als eigenlijk alles. Douche, wasmachine en kraan voor het tandenpoetsen. Een erg leuke ervaring, en helemaal niet zo vervelend als je er eenmaal aan gewend was. Waar ik minder aan kon wennen was de temperatuur, het was er elke dag 30-35 graden. Gelukkig zat je in het regenwoud dus af en toe een buitje was zeker niet erg. De mensen in het dorp waren zo ontzettend gastvriendelijk en open naar mij toe, ik kon bij iedereen langslopen en kreeg een stoel en drankje aangeboden om een praatje te maken. Blijf alleen niet te lang zitten, dan krijg je soms ook nog een avondeten aangeboden!
De omgeving was echt fantastisch, je hoorde altijd apen en papegaaien schreeuwen, zag de meest kleurrijke vogels rondvliegen en vrijwel al het eten kwam gewoon uit de jungle. Het fruit wat ze daar ter beschikking hadden was echt verrukkelijk. Een gemiddelde maaltijd zag er uit als rijst met kip en een soort groene banaan, platano genoemd in het Spaans. Al was het ook niet raar als er mayones werden geserveerd, het lokale woord voor grote wormen. Daarnaast hadden ze een zelfgestookt drankje, chicha, wat een soort wijn is, gemaakt van platanos (de groene bananen). Dit was niet bepaald smakelijk, maar het bevatte wel zo'n 10 procent alcohol dus ze wisten goed hoe ze een feestje moesten bouwen. En dat deden ze ook vaak!
Kortom, lesgeven in de Amazone was een uitdaging, en het is erg lastig om in een relatief korte tijd de kinderen echt iets te leren. Maar de ervaring was fantastisch, en ik heb erg veel leuke dingen gezien en meegemaakt. De komende tijd zal ik meer vrijwilligers die kant op sturen, via een WorkAway pagina, zodat hopelijk een aantal kinderen toch een beetje de taal op kunnen pakken en aan hun toekomst kunnen werken via het volgen van een vervolgopleiding.
Na mijn tijd in Ecuador ben ik nog doorgereisd naar enkele andere landen in Zuid en Midden Amerika, meer verhalen komen nog!
Foto's
