Escape From Cuyabeno

Door: Deerik

Geplaatst op Jul 21, 2015

Tijdens ons verblijf in Cuyabeno (Ecuador), midden in de Amazone is een staking uitgelopen op een soort van volksopstand tegen de oliewinning in de regio. Na 3 dagen te hebben genoten van de Amazone, hebben we nog maar 1 uitdaging, hier wegkomen.... We hebben intussen vernomen dat de vorige opstand bijna 3 maanden heeft geduurd!


Dag 4
Heel de dag wachten en telefoneren om te kijken hoe we weg kunnen komen uit de Amazone. Het ziet er niet goed uit, overal zijn de wegen opengebroken en geblokkeerd. Zelfs het vliegveld in Lagio Agrio is uit de running en een helikopter regelen is onmogelijk. Daarbij heeft Lisette vandaag behoorlijk last van haar maag en darmen, we vermoeden van de malaria pillen. Wat dat betreft komt deze rustdag wel goed uit. (we blijven positief….).
In de loop van de middag ontvouwt zich het plan om de volgende ochtend om 3.00 uur te vertrekken met de kano naar de ingang van het park. Daar staat een auto klaar die ons zo dicht mogelijk bij Lagia Agrio gaat brengen. Carlos onze chauffeur, vertrekt vanuit Quito en zal vanuit daar zo dichtbij als mogelijk bij Lagio Agrio komen. De kans is groot dat we een stuk zullen moeten lopen of liften. Het belooft een lange barre tocht te worden. Vanuit Lagio Agrio naar Quito is ± 7 uur en tot Lagio Agrio eerst ruim 2 uur met de boot en 3 uur met de auto. Tijdens het avondeten geeft Paulo aan dat zijn baas, wellicht nog iets anders kan regelen. Tja, we zullen zien…… Het eten, kip met frietjes, is het hoogtepunt van de dag.

Dag 5
Om 2.30 uur gaat de wekker, het is aarde donker, het begin van een waanzinnige dag…. Gewapend met 2 kaarsen pakken we de laatste spullen en hijsen we ons in de kleren. Snel de boot in (incl. ontbijtpakketjes) en vertrekken maar. Het is echt pikkedonker. Met de schijnwerper en een paar zaklampen banen we ons een weg door de jungle. In de rivier is het water de afgelopen dagen 1,5 meter gezakt. Je hoort de takken soms onder de boot doorschuiven. Op de oevers zie je in het licht van de schijnwerper vaak ogen van kaaimannen en alligators oplichten. Uilen en vleermuizen scheren over de kano. Na een dikke 2 uur bereiken we de ingang van het park, hier wachten we vervolgens een uurtje op de auto, waar we achter in de bak kunnen plaatsnemen. Helaas, na zo'n 3 kwartier rijden, stuiten we op een roadblock. We kunnen echt met geen mogelijkheid verder, dan maar lopen… Het is nog zeker 150 kilometer naar Lagio Agrio. Hopelijk kunnen we snel een lift krijgen. Omdat we vlakbij een militaire vliegbasis zitten, krijgt Paulo al snel bereik met zijn GSM en belt zijn baas, de oud kolonel blijkbaar. Hij dirigeert ons naar de ingang van de basis, dat is gelukkig maar 10 minuten lopen. Als we een kwartiertje gewacht hebben gaat de telefoon, er is een kans dat we met een militairvliegtuig weg kunnen. De ex kolonel is volop bezig zijn leger contacten te bespelen, een 'goede vriend' is de baas over dit vliegveld. In spanning wachten we af. Na een kwartier mogen we ineens het terrein op, er is net een vliegtuigje geland. Het is echter een hele heisa om de basis op te komen, hoofd bewaking is blijkbaar weer iemand anders. De invloed van de oud kolonel reikt gelukkig erg ver en 2 buitenlandse burgers mogen na wat heen en weer gebel de basis op. Met een noodgang worden we richting, het al klaarstaande, vliegtuig getransporteerd. Als ik Paulo vraag of het vliegtuig naar Quito gaat, haalt hij zijn schouders op, geen idee... Maar ja, we hebben eigenlijk geen keus, dit is wellicht de enige kans om uit de jungle te komen.
Het zijn echt 'Tour of Duty' taferelen. In het vliegtuig zitten we in van die hangmatjes, net alsof we er per parachute uit moeten. Te bizar is het gegeven dat het vliegtuig echt enorme kieren heeft, waardoor we zo naar buiten kunnen kijken. We zijn de enige passagiers in dit militaire toestel. Het kabaal is enorm, we zijn dan ook blij met de half vergane hoofdtelefoons die we krijgen. Onderweg zien we alleen maar groen van de jungle. Als we hier neerstorten, vinden ze ons nooit meer.
Na een dikke anderhalf uur landen we op een andere basis. Hier worden we , met nog draaiende motoren, gedropt bij een loods. Ze wijzen naar een gat in het hek, daar kunnen we van de basis af. Hoezo illegaal?! Daar staan we dan, midden op straat, geen idee waar. Gelukkig komt er net een taxi langs, die we dan ook direct arresteren. We blijken 50 km van Banos te zitten, voor 25 dollar stappen we snel in en laten we ons naar een bekend hostel in Banos brengen. hier zouden we eigenlijk over 2 dagen ook zitten. Vanuit het Hotel bellen we onze Agent in Ecuador. Daar weten ze niet wat ze horen als ik vertel dat we in Banos zitten en hoe we er zijn gekomen, we zijn blijkbaar de enige in dagen die uit de jungle hebben weten te ontsnappen.

2 dagen later vervolgen we volgens plan onze reis en genieten in volle teugen van al het moois dat Ecuador en de Galapagos Eilanden hebben te bieden.