Rio Claro, een levensecht waterpark!
Medellin
Colombia
Emmmy
Rio Claro, een levensecht waterpark!
5 oktober 2013
Vandaag vertrokken we met een bus van Bogotá naar Rio Claro, een paradijselijk natuurreservaat op de route naar Medellin. Volgens de Lonely Planet zouden we er 5 a 6 uur over doen, maar na 9,5 uur konden we daadwerkelijk de benen weer strekken! Daar stonden we dan, voor de poort van het reservaat, waarvan we wisten dat het ruim een kwartier lopen zou zijn naar de receptie door een donker bos! We hadden ons hier in de bus al enige zorgen over zitten maken, maar totaal overbodig, zo bleek.
Met een openlucht vrachtwagentje werden we gewoon netjes vanaf de poort naar de receptie gereden.
Bij de receptie bleek onze boeking per mail (de enige manier waarop boeken überhaupt mogelijk is) nooit aangekomen te zijn, maar gelukkig was er nog een cabaña vrij, dus no problemo!
We moesten vanaf de receptie alsnog 10 minuten door het bos lopen in het donker, maar mét gids erbij die mijn tas droeg. Best fijn! :-)
Onze cabaña bleek een balzaal zonder ramen, een openluchtkamer dus! Fantastisch!
Het stromen van de rivier en het geluid van krekels en ander gedierte werkten erg rustgevend en als een blok zijn we in slaap gevallen.
6 oktober 2013
Vroeg uit de veren, want we gingen caven (door grotten banjeren). We hadden al gelezen dat het wellicht een natte bedoening zou worden en dat je beter geen camera´s e.d. mee kon nemen. Maar tadaaaaa!!! Ik ga op reis en neem mee een hermetisch voor water af te sluiten hoesje mét koord zodat je het om je nek kan hangen! Super handig!
Dus daar gingen we hoor! De eerste discipline betrof het overzwemmen van de Rio Claro. Zo hé, ik ff blij met mijn hoesje! Zwem, zwem, zwemmerdezwem....
Eenmaal aan de overkant aangekomen, ligt er een plasje water in het hoesje, SHIT! Camera deed meteen raar en gaf vreemde signalen... kapot! Nou ja, wellicht droogt het nog op???
De rest van het grot-gebeuren heb ik daarom geprobeerd om de camera niet nog verder te bevochtigen en heb het hoesje zoveel mogelijk buiten bereik van water geprobeerd te houden. Een uitdaging... Eenmaal daadwerkelijk in de grotten, leek het amelijk wel of we in Duinrell terecht waren gekomen. (Alleen dan met alle lichten uit en extra special effects van krijsende vleermuizen. Jemig, wat maken die beesten een boel herrie met z´n allen!)
De grot was van binnen een hindernisbaan waarbij klauteren over rotsen werd afgewisseld met natuurlijke glijbaantjes die uitkwamen in kleine zwembadjes. Echt heel leuk en avontuurlijk! Maar alles wel steeds met 1 arm hoog in de lucht om mijn camera te beschermen. Tijdens 1 van deze worstelingen ben ik ook nog eens mijn zonnebril verloren. Ik heb even heeeeel hard gevloekt! Toch geen hond die me kon verstaan...
Enfin, de camera heb ik bij terugkomst afgegeven aan het keukenpersoneel met de vraag of ze deze in een grote bak rijst wilden leggen. Een gouden tip uit grootmoeders tijd want 24 uur later deed mijn camera het gewoon weer!!
Na het grot-banjeren stond de 2e activiteit voor vandaag op het programma: raften!
Raften??? Het leek meer een gondelvaart zo langzaam gingen we!
Maar oké, het is geloof ik ook vooral bedoeld om te genieten van de natuur en niet zozeer als sportieve activiteit. De Rio Claro is een heel mooie rivier, maar heeft nauwelijks stromingen.
De rivier stond ook erg laag en ergens halverwege de tocht vroeg de gids om de boot uit te gaan en deze voort te trekken terwijl we zelf door het water liepen dat tot middelhoogte kwam.
Toch vreemd dat ik me tijdens het raften af begon te vragen hoe lang het nog lopen was...
Foto's
