Donder en bliksem in paradijselijk Tayrona
Caribische kust
Colombia
Emmmy
Donder en bliksem in paradijselijk Tayrona
11 oktober 2013
Na een stormachtige nacht, brachten 1 bus en 1 taxi ons in 4 uur van Cartagena naar Taganga; een klein vissersdorpje op 20 minuten rijden vanaf de havenstad Santa Marta. Onderweg vooral veel gele shirtjes voorbij zien flitsen, want vandaag zou de WK kwalificatiewedstrijd tussen Chili en Colombia plaats vinden.
De match speelde zich af in het stadion van Barranquila, waar wij zelfs nog langs zijn gekomen. 1 grote gele vlek aldaar!
Het leek een hopeloze wedstrijd te worden toen Chili 3 keer scoorde in die 20 minuten dat wij in de taxi zaten van Santa Marta naar Taganga en via de radio meeluisterden. De taxi-chauffeur had de tranen in zijn ogen staan en liet zijn hoofd verslagen op het stuur vallen. "He, wel op de weg blijven letten hoor!". Ik zei dat de kansen nog niet verkeken waren en dat klopte. Het werd 3-3, genoeg om door te mogen... Viva Colombia!!!
13 oktober 2013
In een volgepropte speedboat maakten we vroeg in de ochtend vaart van Taganga naar Cabo San Juan, het hoofdstrand van Tayrona National Park. Een waar paradijs dat niet voor niks de cover van de lonely planet beslaat. De tocht duurde zo'n 45 minuten, maar voor mijn reisgenoot 45 minuten te lang. Door een slechte boot-ervaring in Indonesië, is alles met boten en water een kwelling voor haar geworden. Gelukkig hadden we niet net de dag ervoor een duiktrip geboekt voor bij terugkomst uit Tayrona, ahum...
We zijn deze trip naar Tayrona in ieder geval heelhuids doorgekomen, waarna er nog een wandeling door de jungle volgde van zo'n goede 50 minuten naar het minder drukke strand van Arrecifes. Er moest daar een low-budget locatie zijn om te overnachten, maar low-budget bleek synoniem te staan voor shithole (aldus mijn reisgenoot...).
Niet alleen hadden 70 studenten hier hun tent opgezet waardoor het meer een festivalcamping leek, maar het was gewoon eigenlijk een ranzige puinzooi. Zelfs een vuilstortplaats ziet er doorgaans frisser uit!
Helaas wisten wij niet dat er 100 meter verderop een prachtig aangelegde camping lag. Als we dat geweten hadden, zouden we niet meteen een deal gemaakt hebben voor 2 nachten in de shithole... Maar goed, we besloten iig 1 nacht uit te proberen in de shithole en de dag erna alsnog te verkassen. Jammer van het geld dan...
Nou, het was een verschrikking! A night in hell! Noodweer, donder & bliksem, insecten, geen licht en een marihuana rokende eigenaar die je te pas en te onp... eeehhh, eigenlijk alleen maar te onpas 'sweetheart' noemde, waren nog tot daar aan toe, maar we sliepen in hangmatten in de open lucht (voor alles is een eerste keer) die nog in geen 10 eeuwen gewassen waren als je het mij vraagt! De geur van droog zweet van talloze vorige 'bewoners' was niet te harden, hoe ik mijn hoofd ook draaide. Wat was dat vies! En probeer maar eens in het pikkedonker de weg naar de wc te vinden die ergens achterop het terrein verscholen ligt, zo'n 70 tenten verderop! Een mission impossible... Ik ben al struikelend, over weet ik veel wat, niet verder gekomen dan 5 meter schat ik. Dan maar gebruik maken van moedertje natuur, zie de maan schijnt door de bomen.
14 oktober 2013
Bij het doorbreken van de eerste zonnestraal, zijn we onze hangmatten uitgeklommen en als een speer vertrokken naar die prachtige camping 100 meter verderop. Hasta la pasta vieze stinkbende! De rest van de dag hebben wat slaap ingehaald op het strand.
De tweede nacht zou echter niet veel beter worden. Wederom brak 's nachts het noodweer los boven zee. Vanuit mijn hangmat zag ik hoe de hemel paars oplichtte bij elke bliksemschicht, terwijl de regen op het golfplaten dak kletterde waaronder wij sliepen. Even vroeg ik me af waarom er nog zoveel mensen door het bos liepen met dit noodweer. Maar wat ik aanzag voor schijnsels van zaklampen, bleken vuurvliegjes te zijn, wauw! De natuur is toch ook wel weer heel erg gaaf hoor!
Gebroken van een lange nacht, begonnen wij aan een wandeling door de jungle die ons in een uur naar een parkeerplaats bracht vanwaar we een taxi terug namen naar Taganga (geen boot meer voor sommigen onder ons...). Op de valreep hebben we nog ff een boa constrictor gespot die zich had genesteld op een informatiebord, waar ie gelukkig braaf bleef liggen.
Foto's
