Lost City
Caribische kust
Colombia
Gerholdt
Lost City
Van Cartagena naar Santa Marta is 4 uurtjes met de bus. Santa Marta ligt aan de Carabische zee, maar hier is het water niet zo mooi blauw als op Bonaire, maar de omgeving wel immens groen van bananenplantages, palmbomen en regenwoud.
Ik boek een excursie naar de Lost City, verweg verscholen op 3 dagen lopen in de jungle. Om 10.00 uur ´s ochtends vertrekken we met een groep van 15 personen. Engelsen, Australiërs, Israëliers, Colombiaanse gidsen en ik. De rit begint leuk, 3 uur in een fourwheeldrive door ruig modderig gebied. Je kunt me alleen nog maar blijer maken, als ik zelf mag rijden. Aan het begin van de trail worden we ontvangen met een lunch van zeer goed belegde broodjes. Waarna we op pad gaan, een berg op met maar meteen een stijgingspercentage van 4%, en dat is vanaf dag 1 niet meer opgehouden!!
Onze jongste gids is Jon van 12 jaar, die al voor de de derde keer Lost City bezoekt. Als hekkesluiter van de groep, kijkt hij mij regelmatig verbaasd aan en vraagt of het goed met mij gaat, of dat ik misschien astma heb. Mijn hartkloppingen in mijn keel en ademnood, belemmeren mij om op al zijn vragen & praatjes antwoord te geven. In gedachten denk ik, ¨houd je mond snotneus, en laat mij ff lekker in mijn eentje ploeteren¨. Ruim een half uur later dan de groep, bereiken we het eerste kamp. De overige dagen werd de bezemwagenfunctie door Jon en de andere gidsen verdeeld.
Ik heb veel, heel veel moeten geven om in Lost City te komen. Ik heb meer watervallen gezien dan ik ooit had vermoed, prachtige omgevingen, ydillische zwempoeltjes, een snelcursus ¨hoe maak ik cocaine¨, geen enkel wild dier, maar wel een fasinerende, mystieke Lost City hebben mij dit doen volhouden. Er komen veel vragen bij mij op: hoe hebben die mensen daar ooit gewoond, wat deden ze voor hun inkomsten, welke rijkdommen hadden ze die geroofd zijn. De uitleg in het Spaans begrijp ik niet helemaal, maar gelukkig kan ik bij thuiskomst alles op internet vinden. Een soort verleging van mijn vakantie.
Deze trip was buitengewoon intens, interessant en goed verzorgd. Wanneer ik relaxt in mijn hostel mij voorbereid op een heerlijke nacht in een bed, rustig mijn rugzak her-inpak en mijn ticketgegevens doorneem, bemerk ik dat de 2/7 die volgens mij altijd als vertrekdatum vanuit Valencia gereserveerd stond, plotseling was verandert in 1/7, STRESS, paniek, nog 10 keer goed kijken en als een razende mijn rugzak inpakken. Met de taxi, bus, taxi en een binnenlandse vlucht overwegen vanaf Maracaibo, strand ik op het vliegveld omdat de vlucht naar Valencia al vetrokken is. Na een telefoontje naar DAE,(de Nederlandse KLM) kan ik mijn vlucht wijzigen en een dag later nemen.
Pfff, ook weer opgelost, en zo vermaak ik me onverwachts met een bustoer door Maracaibo, duik ik een internetcafe in op de busterminal om mijn mails te checken en mijn homepage bij te werken. Na een stevige maaltijd neem ik de nachtbus naar Valencia.
Morgen, 2 juni ben ik weer thuis. Vele ervaringen rijker, vele vrienden rijken en het besef dat ik zo enorm veel geluk heb dat ik in Nederland ben geboren. Ik vraag mij af of dezelfde Ludwig, met dezelfde instelling en karaktereigenschappen, ooit zoveel kansen en mogelijkheden zou hebben om te doen wat hij wil, wanneer hij in Suriname of elders in Zuid-Amerika was geboren.
Ik bedank iedereen die mij via deze site gevolgd en ondersteund heeft met tips en het uiten van zijn/haar bezorgdheid.
Foto's
