Cali
Cali
Eindelijk zijn we dan op de plaats van bestemming; Colombia, een land met vele gezichten varierend van wonderschoon tot oerlelijk, van onvoorstelbare rijkdom tot hemelschrijende armoede, van weelderige oerwouden tot lege woestijnen.
We zijn te gast bij een paar goede vrienden, even buiten de stad Cali. Een luxueus onderkomen compleet met jacuzzi en zwembad. Maar dat interesseert me weinig, hoewel ik natuurlijk hun gastvrijheid enorm op prijs stel. Nee wat mij het meest interesseert is wat er achter het huis is gelegen. Want daar begint het gebied dat bekend staat als 'Los Farrallones'. Het is een nationaal park van meer dan 2000 vierkante kilometer. Het gebied, gelegen in de westelijke Cordillera bestaat voornamelijk uit oerwoud en bergen van soms meer dan 4000 meter hoogte. Ik heb me vast voorgenomen om tijdens mijn verblijf enige tochten door het oerwoud te maken, natuurlijk wel met een gids.
Over Cali gesproken. Als een Europeaan voor de eerste keer autootje gaat rijden in deze 3 miljoen inwoners tellende stad, zal hij verrast zijn door de chaos in het verkeer. Regels zijn regels en worden voor het grootste deel ook gerespecteerd, maar als de blikken horde eenmaal rijdt dan is alles geoorloofd; van rijbaan veranderen zonder richting aan te geven, rechts inhalen, je auto net voor een zich invoegende auto gooien, motoren die zich links en recht door rijen auto's wringen etc. Tientallen malen dacht ik dat een aanrijding niet meer was te vermijden, maar net als je je vasthoudt voor de klap, blijkt het toch net goed te zijn gegaan. We hebben opvallend weinig aanrijdingen gezien en dat mag een godswonder heten in deze hete, vibrerende metropool.
Wat we wel veel hebben gezien en wat je bepaald niet ziet in Europa zijn de straatventers en artiesten die op drukke kruispunten hun waren verslijten of een kunstje opvoeren vlak voor het wachtende verkeer; Vuurspuwers, acrobaten, jongleurs. Als ze dan hun kunstje hebben opgevoerd, lopen ze snel langs de wachtende automobilisten om geld op te halen. Verbazingwekkend is dat ze precies weten hoeveel tijd ze hebben om hun kunstje te doen en geld op te halen voordat het stoplicht weer op groen springt.
Inmiddels hebben we ook wat familiebezoekjes gebracht aan lieve, aardige mensen die zich compleet uitsloven om het je naar de zin te maken. En ja, ook dat is een gezicht van Colombia. De meeste Europeanen kennen het land en haar inwoners alleen maar van slechte berichten. Maar er is een ander gezicht die zij niet kennen, een vriendelijk en gastvrij gezicht. Mensen die je het beste zullen geven van wat zij hebben, ook al hebben ze niet veel. En dat is weer iets wat wij van hen kunnen leren.