Een alternatieve route naar Mompós deel een
Colombia
Zuid Amerika
MathuBloom
Een alternatieve route naar Mompós deel een
Ik kijk op mijn kaart van Columbia en prakkiseer dat het best mogelijk moet zijn om Mompós via de Rio Magdalena te bereiken vanuit het noorden i.p.v. over de weg vanuit het oosten. Het ziet er uit als een grote rivier waar vast wel veel bootjes op zullen varen.
Dus in Bosconia neem ik een weg die haaks op de normale route naar het zuiden ligt en hobbel een aantal uur richting het westen tot ik in Plato uit kom. Iedereen staat me een beetje aan te staren als ik de colectivo uit stap, zo van ‘wat doet die hier’, dus ik begeef me maar vastberaden naar waar wat bootjes aan een kade liggen en vraag of er iets drijvends richting Santa Ana in het zuiden gaat vanwaar ik dan weer een bus of zo kan nemen naar Mompós. Morgen vroeg zouden er een paar gaan.
Die avond vind ik een familie die een of andere feestdag aan het vieren is voor hun huis in de dalende hitte. De bekende plastic stoelen staan in een cirkel en ik drink met hun aguadiente (een zeer sterke, vaak zelf gemaakte anijslikeur) terwijl ik mijn tent op het grote parkeer terrein naast hun huis kan opzetten. Midden in de nacht schrik ik wakker van een van de jonge jongens die met een cola en een hotdog opeens in mijn tent zit. Totale oprechtheid, al kost het me wel wat moeite om hem duidelijk te maken dat ik nu niet zo’n zin heb om gezellig te kletsen. 's Ochtends zal ik de hotdog lekker opeten.
Half acht is het alweer zweten en kom ik terug bij de puerto waar binnen 1 minuut tien mannen om me heen staan om mee te peinzen hoe ik in Mompós kon komen. Er is een boot om twee uur, maar die kost $15 en dat vind ik veels te veel. En vanaf daar?
Opeens is daar een man die me duidelijk maakt dat het geregeld is en dat hij me uitnodigt in zijn boot met goederen die naar een dorpje halverwege gaat en van daaruit zal hij vervoer regelen zodat ik in Mompós uit kom. Nou, lets see!
Een super lange, smalle boot met gezellige kap erover (alsof je in de ‘rups’ zat van de kermis) loopt vol met tetterende kinderen in schooluniform en voor en achter worden bananen, uien, ananassen en andere levensmiddelen ingeladen. Het blijkt de ‘schooltaxi’ te zijn die kinderen uit kleine dorpjes aan de Rio Magdalena ’s morgens op haalt en ’s middags weer terug brengt. Terwijl ik uitvogel hoe dit allemaal werk (met mijn lerende Spaans) zie ik de mensen bij elke kinder-dropping vragend kijken ‘wie is die rare vogel?’.
Alle kinderen af gezet palen we ons een weg door hoog riet en dichte waterplanten zoals in Venetië. Wij varen mee tot het einde, zelfs een beetje verder dan dat. De grote bruine rivier waar mensen en varkens zich lekker wassen en die de wolken zo mooi weerspiegelt is veranderd in een groen tapijt met duizenden witte lepelaars. Stilletjes banen we ons een weg en zweten ons wezenloos.........
Foto's
