Jaren geleden verbleven we letterlijk in de middle-of-nowhere op Chileens Vuurland. Als we onze verblijfplaats zien zakt onze mond open van verbazing: we zijn aangekomen in een soort openlucht museum! We gaan 60 jaar terug in de tijd: we slapen in een afgelegen huisje, zonder elektra en zonder stromend water. Pallita, onze gastheer zonder tanden, en tientallen blaffende honden en gakkende ganzen, verwelkomen ons. In de warme, antieke keuken drinken we koffie bij het enorme houtfornuis en krijgen we zelfgebakken broodjes. Van onze slaapkamer krijgen we spontaan de slappe lach; we slapen in 2 zwaar antieke bedden, omringt door prachtige oude, vieze meubeltjes. De badkamer bestaat uit een wc zonder doortrekker, maar met emmer water, en heeft uiteraard geen douche.

De omgeving is werkelijk prachtig. Het huisje ligt, samen met een hutje waar de schaapherder woont, verscholen achter een heuvel aan zee. Er zijn paarden, honden, katten en in de schuur hangen net geslachte schapen.

Een prachtig en onvergetelijk verblijf! (Meer hierover kun je lezen in mijn eerdere blog hierover: http://www.columbusmagazine.nl/zuid-amerika/chili/tierra_del_fuego/reisreporter/blogs/7644.html )