Na honderden kliometers woestijn verschijnt, terwijl je nog op zo'n 800mtr hoogte door de grondduinen rijdt, de oceaan in beeld. Steeds dichterbij terwijl het besef groeit dat tussen de grindduinen en de oceaan nog een stad van 400.000 inwoners verstopt moet liggen. Dan ineens is het er, de blik op Iquique. De mooiste aankomst die ik heb gezien, de weg gaat rechts naar beneden.