Tante Annie

Door: Beeart

Geplaatst op Jan 17, 2014

Dromen zijn niet altijd bedrog!

Een nieuw medium is geboren…

Chiloe, Chili

Tegen het einde van de middag, vertrokken we samen met Erik, een Utrechtenaar op fietsreis, vanuit Puerto Mont in Chili, naar het eveneens Chileense eiland Chiloe.
Het had veel geregend en ons was al toevertrouwd dat Chiloe, absoluut niet regenvrij zou zijn, in tegendeel.
Om ons te wapenen tegen naderend onheil in de vorm van kou en regen, besloot ik langs de weg een zalm te kopen.
Misschien een vreemde keus, om je met een zalm te wapenen tegen naderend onheil, maar we zouden dan in ieder geval niet omkomen van de honger, het was een vis van een kilootje of drie.
Op dat moment had ik niet zo nagedacht over de praktische kant van de prachtige groene vis. Waar laat je hem ?
Mijn voordrager was eigenlijk een voordrager met een handige klem voor boeken, dus ook prima geschikt voor een full-size zalm,
wel een apart gezicht.

De keuringsdienst van waren had ik uit kunnen leggen dat we hoogstens een uurtje of drie fietsen voor de boeg hadden,
voordat onze kanjer in de pan zou belanden.
O jee..goeie..welke pan..ons koekenpannetje,
twintig cm doorsnee, ”met zonder aanbak-laag” ..oeps.
Wie dan leeft, die dan zorgt.
In een razendsnel tempo reden we kop over kop naar de veerpont. Eenmaal aan boord, donkere lucht, zwart water, mijn fantasie begon te werken, gek genoeg niet over zinkende veerboten.
Nee, ik droomde over een knus hotelletje, ouderwets met kleine popperige kamertjes, dikke loper op de trap, en stapels strak ingestopte dekens op de bedden.
Zo’n bed waar je een slaapzak op uitrolt omdat je de dekens niet van elkaar kan of wil krijgen.
Verder een sfeervolle eetzaal, op tafel een grote witte schaal gevuld met glazige aardappelen, een zalm in volle glorie, en dit alles geflankeerd door grote glazen witte wijn.
Dit alles onder de strenge maar moederlijke leiding van een volle vrouw compleet met short en volle boezem, in mijn fantasie tante Annie genaamd.
Was het verbeelding of een visioen? De beelden waren glashelder, haast fotografisch. Ik besloot mijn beelden te delen met Erik en Debby, we lachten wat en de pont bereikte de overkant.
We besloten om niet te kamperen….
naderend onweer, het late tijdstip, en niet te vergeten, onze zalm.
In het dorpje vonden we een knus hotelletje, de deur ging open…..
Daar stond TANTE ANNIE, compleet met short en volle boezem !

Debby en Erik keken mij lachend aan….

Na een heerlijke douche, omgekleed op ons popperige kamertje, gingen we naar beneden. Moet ik nog verder vertellen ?
Op tafel een witte schaal dampende, glazige aardappelen, onzezalm was erbij, en we lachten met een goed glas witte wijn in de hand.
Overbodig om te zeggen dat ik s’avonds de dekens nauwelijks van elkaar kreeg, maar het sliep heerlijk !!