Een avondje San Pedro
Een avondje San Pedro
'De bus heeft pech gehad bij Coquimbo', krijg ik te horen alsof het een dagelijkse mededeling is.
Coquimbo? Dat ligt bijna 1100km hier vandaan.
Ik krijg een lesje relativeren en probeer te achterhalen hoelang het nog wachten wordt.
Het is bijna donker en ik wil graag nog iets kunnen eten als ik terug ben in San Pedro.
De bus arriveert om 21.30u uiteindelijk 4 uur te laat en nadat de chauffeur zijn verplichte half uurtje pauze heeft gehad rijden we weg uit Calama.
Ik heb de huurauto teruggebracht.
'Sorry voor al het stof en zand maar ik had geen spons en emmertje', fluisterde ik in mezelf terwijl ik de sleutels overhandigde.
Vanaf nu de rest van de reis overgeleverd aan het plaatselijk vervoer.
Hopelijk is mijn eerste ervaring niet de standaard.
Mainstreet Calle Caracoles leeft als nooit te voren.
Of is het mijn goede stemming?
Morgen naar de Tatio Geysers en daar heb ik erg veel zin in.
Ik heb de reis vanmiddag geboekt en tevens mijn doorreis naar Salta in Argentinie in orde gemaakt.
Standje 'regelen' kan uit en standje 'genieten' kan aan.
De straten in San Pedro zijn gepast verlicht.
Geen overdadigheid aanlantaarnpalen maar precies voldoende, rustieke gele lampen aan de panden.
Het geeft de straten samen met de adobe (leemachtig) muren een bijna Arabische sfeer.
Op het plein bij de kerk staat een schaarsgeklede dame vuur te spugen.
Er staat en dikke rij mensen in een hoefijzer om haar heen.
Een trommelaar zorgt met zijn ritmische geroffel voor de juist atmosfeer.
Ik blijf niet te lang daar de buik ook nog wat wil.
Hopelijk is er nog ergens een terrasje vrij.
Hoewel het op deze hoogte afkoelt naar een graadje of 15 heb ik zin om buiten te zitten.
Het is al bijna tegen middernacht als ik nabij het plein een plekje vindt.
De lomo en groentesoep smaken heerlijk weggespoeld met de nodige plaatselijke cerveza's.
Het 'laidback' gevoel van dit dorp kruipt door mijn aderen.
Ondanks de drukte op straat heerst er rust, gezelligheid, ik ga dit dorp nog missen.
In de gezellig rommelige mini-market tegenover Todos Natural koop ik nog wat frisdrank en chocola.
Na nog een halfuurtje rondneuzen keer ik terug bij La Ruca.
Ik neem me voor nog even wat te lezen in de hangmat op de patio en dan lekker naar bed.
Veel slapen zal het niet worden daar over 2 uur de wekker al weer gaat.
De Tatio Geysers vragen een flinke opoffering.
Op de patio is het drukker dan gewend.
Een groep jonge engelstaligen spelen ‘shithead’ hoor ik, mijn favoriete kaartspel.
Ik groet en vraag of ze nog een speler kunnen gebruiken.
De flessen worden gedeeld en het wordt een korte maar gezellige nacht.
Als uit mijn kamer de wekker klinkt moet ik me verontschuldigen.
Het busje naar de Tatio Geysers komt zo.
>> wordt vervolgd, Tatio Geysers, zie evt foto's voor meer indrukken van deze omgeving <<