San Pedro: 'Puritama, verbrand in het water'
Atacama
Chili
TravelGoom
San Pedro: 'Puritama, verbrand in het water'
De ochtendwandeling doet me goed, ik heb zin in de dag.
Vandaag heb ik de warmwaterbronnen van Puritama op het programma staan.
Ze liggen op bijna veertig kilometer ten noorden van San Pedro op een hoogte zo’n vierduizend meter.
De weg erheen wordt aangeraden met 4WD te doen maar ja, die heb ik niet.
Ach, wie niet waagt…
Het is bijna elf uur als ik vertrek vanuit een stil San Pedro.
In dit laidback-dorp is de zondag helemaal een dag van maximaal relaxen.
Dat ga ik dus ook maar doen, in een lekker warm bad.
Het eerste stuk van de weg is van dezelfde goede kwaliteit als de zoutweg naar Toconao.
Even later is het voorbij met de pret.
Hobbelig grind en stenen vormen het vervolg.
Doch rustig rijdend is het goed te doen.
Na vijf kwartier geeft een klein houten bordje de parkeerplaats voor de bron aan.
Via een korte oprit kom ik op een met grote keien ommuurt hobbelveld dat als parkeerplaats dient.
Op de rotsbodem is plaats voor circa vijftien auto’s, er is nog genoeg plek over.
Met handdoek en proviand op de rug volg ik het steile pad naar beneden.
De warmwaterbronnen liggen een kleine honderd meter onder de parkeerplaats in een sterk geërodeerd ravijn.
De loop van de bronbeek is snel te zien.
Tussen rotswanden met cactussen is de onregelmatige dalbodem een groen paradijsje.
De stroom van de door vulkanische activiteit verwarmde bergbeek is duidelijk zichtbaar door de hoge rietpollen aan haar oevers.
Ik loop in tien minuten naar beneden, het is een mooi gezicht van bovenaf.
Alsof ik op een geheime plek terecht ben gekomen, verborgen in deze toch al bijzonder omgeving.
Ik meld me bij een deels stenen, deels houten gebouw waar een plastic zeil de gaten in het dak opvult.
Twee brede als stoere baywatchers geklede heren van indiaanse afkomst ontvangen me.
Ik krijg uitgelegd dat er zes baden zijn.
De grootste is boven en trapsgewijs naar beneden worden ze steeds kleiner.
Het grote bad is het komende kwartier nog gereserveerd voor een groep.
Ik betaal en stap hoopgevend over de houten vlonders langs de baden naar beneden.
De hoge rietpollen ontnemen het goede zicht op de baden.
Ik hoor stemmen maar kan de mensen niet zien.
Het onderste bad stelt niets voor.
Niet meer dan een verbreding van de beek tot een badje van hoogstens 2x3 meter.
Amper een halve meter diep en grotendeels overschaduwd door het riet.
Er zitten 2 mensen in en dat betekent vol, ik begrijp dat ik ‘bad‘ letterlijk moet nemen.
Bij elk bad is een soort steiger gemaakt waar je op kunt liggen.
Dat is aan de randen niet mogelijk door de rotsen en het riet.
Veel drukker moet het niet worden, dan wordt het proppen in deze smalle baden.
Gelukkig kan ik sneller dan gedacht het grote bad in.
Deze is zo’n tien bij tien meter, naveldiep en met tweeëndertig graden prettig warm.
Het bad is ommuurd met kleine stenen die tussen de rotsen zijn gemetseld.
De bodem bestaat uit grof doch afgesleten grind en grote stenen die prettig voelen aan de blote voeten.
Het water is kraakhelder en met het groen om me heen geeft het een prettig, rustgevend gevoel.
De rotswanden van het ravijn lijken hiervandaan extra hoog.
Ik zwem, samen met nog twee heren, een aantal baantjes heen en weer.
Als ik alle hoeken van het bad gezien heb strijk ik neer bij een watervalletje dat voor vers water zorgt.
Er ligt een grote steen onder waar ik op kan zitten.
Dertig graden warme massagestralen op mijn schouders voelen erg prettig.
Zo ga ik alle baden af, liefkozende stelletjes en oude rimpelmannetjes negerend.
Ik verbrand die middag levend onder de messcherpe zonnestralen.
Zelfs ondergedompeld in het heldere water merk ik dat mijn huid onbeschermd is.
Na een dikke drie uur houd ik het voor gezien.
Loom van het warme water en gaar van de hete zon.
De auto hobbelt rustig terug naar San Pedro.
Het is zijn laatste klusje want de huur zit er bijna op.
Opfrissen en weer goed wakker worden in het hostel en dan naar Calama om de auto terug te brengen.
Dan ben ik eindelijk echt backpacker in de woestijn.
>> wordt vervolgd o.a Tatio Geyser, Salta en Buenos Aires, zie foto's voor meer indrukken van gebied <<
Foto's
