Chili (deel 2) Atacama

Door: Elstijssen

Geplaatst op Jun 16, 2009

Het is 18 november. Vanmorgen (eigenlijk meer vannacht) om 4.30 opgestaan en om 5.30 werden we opgehaald. Het vliegtuig vertrok om 7.30 en kwam tegen 9.30 in Calama aan. We hadden een prachtige vlucht. Het was helder, we zaten aan de goede kant van het toestel en hadden een prachtig zicht op de besneeuwde toppen van de Andes. Om 10.30 vertrokken we met onze huur 4W-drive naar San Pedro de Atacama. We reden ca. een uur door de woestijn voordat we bij hotel Altiplanico aankwamen. Het landschap veranderde wel steeds maar het bleef woestijn; heel bijzonder om te zien. Onderweg zagen we tientallen mannen en vrouwen langs de weg met grote plastic vuilniszakken, die alle troep in de berm aan het opruimen waren. Het is nu 12.30 en onze kamer is om 13.00 klaar. We gaan zo lekker lunchen, dan naar onze kamer en later in de middag gaan we San Pedro verkennen. Dat vinden we eigenlijk wel prima voor vandaag.
Ons hotel is helemaal opgebouwd uit adobe (leem). De kamers zijn ruim, er is geen meubilair want alles ook een bank en het bed zijn gemaakt van leem. Het is lekker koel, comfortabel en heel sfeervol.

Voor een toeristische plaats is het rustig in San Pedro Er hangt een heel typische sfeer: een soort mengeling van hippie en new age. San Pedro staat ook bekend als spiritueel centrum. Ik kan me ook niet herinneren ooit zoveel verschillende type mensen te hebben gezien: variërend van bij wijze van spreken alcoholverslaafde Amerikaanse woonwagenbewoners tot en met Europese chique die haar best doet om het niet te lijken, maar heel leuk om vanaf een terrasje naar te kijken.
San Pedro is één van de eerste door de Spaanse Conquistadores gestichte plaatsen. Het ligt midden in de Atacama woestijn 2.438m. boven de zeespiegel, omgeven door bergketens en zoutmeren. San Pedro heeft ca. 5.000 inwoners en telt 13 inheemse gemeenschappen. De luchtvochtigheid is maar 39%, de temperatuur zo tussen de 5 en 30 graden en het regent ca. 35 mm per jaar. In de Altiplano (is boven de 3.500m) is het gemiddeld 6 graden en valt er 70 mm neerslag per jaar.

Valle de la Luna is echt fantastisch! We vertrokken om 16.00 uur en stopten op allerlei plaatsen waar een fantastisch uitzicht op allerlei rots- klei- of zoutformaties en sculpturen was. Zo ook in de Valle de la Muerte (Valley of Death maar ooik wel Valley of Mars genoemd). Roodbruine duinen en rotsen van zoutkristallen, die ook deel uitmaken van de Cordillera de la Sal. Je hoort de rotsen knisperen. Het zijn de zoutkristallen onder invloed van de temperatuur. Jaime, onze gids, spreekt redelijk Nederlands. Hij is 15 jaar geleden op vakantie in San Pedro een Nederlands meisje tegen gekomen, hevig verliefd geraakt en haar achterna gereisd. Woonde 5 jaar met haar in Rotterdam, maar is inmiddels al weer 10 jaar terug in Chili. We om ca. 19.00 uur zijn we bij de Maanvallei en klimmen we naar één van de drie plekken met het mooiste uitzicht. Ja dan moet je mij hebben; dat gaat natuurlijk niet vanzelf. Overal hoge zandduinen, maar niet waar wij naar boven gaan. Rechts van me is een diepe afgrond met rotsen dus als je valt, val je niet zacht. Voor mij betekent dat bijna zeker een botbreuk. En dan te weten dat je in de schemering ook nog eens terug moet. Evert verlost me door de knoop door te hakken: we gaan niet tot helemaal bovenaan. Ik heb niet het gevoel daardoor iets gemist te hebben. Doordat er wat bewolking is, is het allemaal nog mooier. De lucht maar ook de bergen er omheen veranderden steeds van kleur, echt fantastisch. Heel bijzonder als je daar met al die andere nationaliteiten van staat/zit te genieten.