Frot

Door: Mvdbrink170980

Geplaatst op Dec 23, 2013

Ik schrijf deze blog vanuit Sanur, Bali, op de avond voor vertrek richting Nederland. Afsluiting van een reis na een bewogen jaar. Het jaar waarin ik afscheid heb moeten nemen van m'n werk, oma en eigenlijk ook van Frot. Frot, die ik eigenlijk als afsluiting van dit jaar wilde bezoeken, maar waarvan het nooit heeft mogen komen.

In 2005 maakte ik m'n eerste verre (wereld)reis, een 24-daagse rondreis door het overweldigende Brazilië. Brazilië was sowieso al voor mij een land wat we trok, maar mede door de passievolle leiding van onze reisleider daar heeft deze reis altijd een plekje in m'n hart gehouden. Frot, zijn bijnaam, was zoals ik hem in m'n reisverslagen noemde een Brazilofiel, eentje met liefde voor de natuur, cultuur en mensen. Een echt bijzonder persoon met geweldige humor en een natuurlijk overwicht die iedereen zich zou wensen; drieënhalve week op pad met mensen die elkaar niet kenden en geen overtuigen woord. Voor de grote problemen die evenwel ontstonden (als een volgeboekt hotel of vliegtuig) had hij de oplossingen klaar, waardoor dit onze ogen eigenlijk kleine problemen waren. Aan het eind van de reis heb ik als beoordeling een 9,5 gegeven met daarbij de aantekening dat m'n volgende reisleiders wel goed hun bedt moeten doen om hier een 10 van te kunnen maken (3 pogingen verder is het er geen gelukt).

Op 21 mei van dit jaar meldde de website van de reisorganisatie dat Frot waarmee ik nog contact had via Facebook plotseling voor zijn huis in Rio op veel te jonge leeftijd is overleden ten gevolge van een hartstilstand.
In het volgende halfjaar is mij duidelijk geworden dat hij echt bijzonder was, de verhalen die ik over hem las waren net alsof ik ze zelf ook meegemaakt had. In alle verhalen kwam zijn vakbekwaamheid en natuurlijke controle naar voren. Sommige momenten zal ik dan ook nooit vergeten, zoals de ene keer dat we op een idyllische plek zaten hij met een strak gezicht met een kleine glimlach zei: "Goed nieuws, morgen vertrekken we hier een uur eerder, dus spullen klaar hebben staan." Iedereen keek elkaar verwonderd aan, maar niemand ging er tegenin. De volgende dag stond iedereen een uur eerder dan gepland bij de bus. Het volgende uur werd besteed aan het verorberen van een verjaardagstaart die hij besteld had voor één van onze reisgenoten. Goud! Of dat hij 's ochtends in de Pantanal aan de deur van ons huisje stond met het verzoek of hij gebruik mocht maken van onze douche, omdat zijn huis er geen één had. Een uurtje later stond ie met een big smile richting ons z'n tent af te breken.

Frot, oftewel Michiel, bedankt voor het mede mogelijk maken van mij als wereldreiziger.

Saute