Ik kon mijn ogen niet geloven toen deze Boommiereneter of tamandoea, op onze laatste ochtend in de Pantanal recht op mij af kwam lopen en mij op een metertje passeerde. Ik was nog verbaasder dat hij vervolgens op mijn zoontje afliep, hij tilde zijn kop op en keek Teun verbaasd aan op ±40cm afstand en vervolgde daarna zijn weg. Het was mijn eerste ontmoeting met een boommiereneter, een om nooit te vergeten! Een mooie compensatie ook voor het niet zien van de reuzenmiereneter die we tijdens een eerdere trip al eens hadden gezien en weer hoog op ons verlanglijstje stond. De tamandoea klom niet veel later een boom in, om daar in een hol te gaan slapen.