Met weemoed denk ik terug aan mijn tijd met de Corubo behalve deze foto dan. Op hun spijsplan staat onder andere de sidderaal, je vind hem in de Amazone, de Orinoco en in rivieren en modderpoelen in Suriname. Zoals enkele andere dieren wekt de sidderaal stroom op die hij gebruikt om te jagen en om zijn weg te vinden in de duistere en modderige leefomgeving. Een volwassen aal kan meer als twee meter en bijna 20 kg wegen. Speciale cellen wekken stroom op die bij volwassen dieren rond de 2 meter meer als 850 volt bij 1 ampère gelijk 850 watt kan bedragen, jonge aaltjes halen ook reeds 100 volt. De meeste zijn echter rond een meter met ca 500 volt. Ze hebben hun schuilplaatsen in modderpoel onder boomwortels, de Corubo kneden planten die de zuurstof uit het water halen en de alen dwingen naar boven te komen om lucht te happen dan worden ze met de speer gedood. Sidderalen zijn eigenlijk vissen door het zuurstofarme en modderige omgeving hebben ze zich ontwikkelt dat zij lucht happen aan de oppervlakte ca 20% uit het water. Hoewel het lang niet mijn eerste regenwoud avontuur was had ik geen ervaring met deze batterij, ik besloot dus s'avond een exemplaar die s'morgens was gevangen op de schouder te laden, bij de eerste aanraking ging het licht uit, mijn vriend van de vorige foto haalde mij uit de poel voor ik verdronk. Deze alen kunnen zelfs dood nog twee dagen stroomstoten afgeven, de Corubo lossen dat op door minuten lang stevig op het dier te slaan met een stok om hem te ontladen.