Behind prison walls - Een uniek kijkje achter de poort van San Pedro Prison in La Paz (deel 2)

Door: Joseetje

Geplaatst op Aug 5, 2010

Vervolg van deel 1...

In totaliteit zitten er 1800 gevangenen in San Pedro. Hier bovenop komen nog eens tientallen vrouwen-van en kinderen-van. De families van de gevangenen mogen namelijk te allen tijde langskomen of verblijven. Ook op de binnenplaats waar wij lopen racen kinderen heen en weer op plastic trucks. Angelo leidt ons rond en laat ons enkele kamers zien, waaronder de biljartkamer, de fitnessruimte en de kerk / bibliotheek. Elke avond komt hier een priester om de dienst te leiden. En als dit alles nog niet gek genoeg is, is Coca Cola de officiële sponsor en heeft zo het alleenrecht op de frisdrank en stoelen, tafeltjes en parasols op de binnenplaats!

Angelo leidt ons rond en is een coole gast die het cool vindt dat andere Nederlanders hem komen bezoeken. Je weet wel màààn. Angelo verkoopt kaartjes van de heilige San Pedro, alleen hebben wij na het aftikken van die 250 bolivianos geen geld meer. No problem màààn, ik krijg er één gratis en we maken Angelo blij met een zak M&M’s en een nieuwe deo. Vervolgens neemt Angelo ons mee naar het huis van de rijkste bewoner van San Pedro, George, één van de grootste drugsbaronnen van Colombia. Hij zit al 15 jaar vast sinds hij betrapt is met 3 volledige vliegtuigen vol met cocaïne! Iets wat je je niet kan voorstellen wanneer deze kleine man je met een grote glimlach een hand uitreikt om je van de trap af te leiden.

Ik vertelde Stuart dat ik had gelezen dat de beste cocaïne in Bolivia afkomstig is uit deze gevangenis. Hoe komt het überhaupt binnen? “Who are you paying?” You “And who am I paying?” The cops. “Exactly”. Denk je dat je in ruil voor een kijkje achter de schermen een donatie aan Westerse gevangenen doet, besef je je dat je eigenlijk betaalt voor het binnenhalen van kilo’s cocaïne… De drugs wordt in poedervorm geleverd. Binnen de gevangenis zit een compleet lab waar de cocaïne wordt gekristalliseerd en klaar is voor gebruik.

Of er wel eens iemand probeert te ontsnappen? Waarom zou je? Ze hebben het hier beter dan op straat. De enige gevangene die enkele keren is ontsnapt heeft zich net zo vaak weer laten oppakken om weer even aan te sterken in San Pedro. Of ze ook internet hebben? Nee dat niet, maar wel tv’s met 120 zenders. De toekomstplannen van menig smokkelaar? Een nieuwe deal sluiten en weer op pad met enkele kilo’s… Dit ondanks dat volgens eigen zeggen tegenwoordig 80% van de smokkelaars wordt onderschept en opgepakt.

De vraag of we geen kijkje aan de andere kant van de gevangenis kunnen komen kijken wordt beantwoord met “You wouldn’t survive for 5 minutes”. We lopen tot aan de poort die de Posta scheidt van de andere kant. Aan het eind van deze gang zit de isoleercel. Een donker betonnen hok van hooguit 8m² met hierin ‘slechts’ 3 gevangenen. Als ik even door het luikje naar binnen gluur wordt er gejoeld. Vechtpartijen zijn hier, vooral door het overmatige drankgebruik, aan de orde van de dag. Gemiddeld worden er in San Pedro elke maand 4 gevangenen dood gevonden, al is dit aantal inclusief ‘natuurlijke’ dood. Niet zo gek als je voor 20 bolivianos (nog geen 2 Euro) iemand aan de andere kant kan laten vermoorden.

Of er nog iemand in is voor een sniff? Alle toeristen ogen gaan rollen, wangetjes gaan gloeien en gewilligd staat iedereen op, behalve die twee Hollanders. Hier houdt het op. Stuart stuurt de rest naar Angelo. Die shit wil Stuart niet om zich heen, als het goed is wordt hij over een week vrijgelaten. De wet in Bolivia zegt namelijk dat als je na 3 jaar nog steeds niet bent veroordeeld ze je vrij moeten laten. Niet dat hij nog niet in de rechtbank is geweest… Al 68 keer. Hierbij heeft hij recht op een tolk in zijn moedertaal en aangezien ze nog steeds geen Afrikaans-sprekende tolk hebben weten te regelen…

We worden gevraagd onze e-mail adressen achter te laten. “So you’re gonna e-mail us?” lachte ik. Wat blijkt; ze hebben de afgelopen jaren stiekem filmopnames gemaakt en foto’s van alle gevangenen. De vrouw van één van hen is goed met films en computers en zodra manlief vrijkomt, gaan ze er een film van maken. Deze zal ze vervolgens verkleinen en beveiligen en ons allen toemailen.

Onlangs hebben ze alle flimrechten aan Brad Pitt verkocht. In 2010-2011 wordt de film verwacht. Afwachten dus. Misschien stuurt Brad nog wel een mailtje op zoek naar getuigen of figuranten …