Down hill thrill, death road conquerer
La Paz
Bolivia
Thewanderer
Down hill thrill, death road conquerer
In alle vroegte wandel ik met mijn backpack richting de tour agency. Hier in het 'witches district' zijn de straatjes smal en stijl. De ijle lucht is merkbaar en met kleine stapjes loop ik rustig en gestaag verder. Aangekomen bij de tour agency is Carolyn er al, een Canadese vriendin die me op deze trip gaat vergezellen.
Na een half uurtje rijden komen we aan op 'La Cumbre' op 4700 meter hoogte. Het is vrij helder en het uitzicht over de besneeuwde toppen is waanzinnig. Na het uitladen van de fietsen testen we eerst even de fietsen uit. Ik schrik een beetje, 150 meter inspanning en ik snak naar lucht. De zuurstof schaarste is zeker merkbaar.
Bij de start van de 65 km durende rit is het fris, tegelijk is het waanzinnig. Slingerend over een brede weg, wordt er langzaam meer en meer zichtbaar ban het betoverende landschap. Ik neem de tijd, ga achteraan de groep fietsen en pak mijn camera, schakel deze over naar de film modus en controleer mijn fiets nog enkel door mijn gewicht te balanceren. Af en toe beweeg ik even een hand naar het stuur om te corrigeren of een toch erg scherpe bocht te nemen. Het lijkt gestoord, met ruim 50 km per uur afdalen, handen in de lucht, maar het is geweldig, zo vrij en de adrenaline is duidelijk voelbaar.
Het is zo ver, we verlaten de brede weg en gaan de 'echte' death road betreden. Een zandweg waar jaarlijks honderden mensen om het leven kwamen. De instructie is eenvoudig, wij dalen af, daarom moeten wij de buitenkant aanhouden. Ofwel... Dicht langs het diepe ravijn rijden. Hier besluit ik minder stoer te doen en me te gedragen, geen camera meer in de hand of handjes in de lucht. Rustig, geconcentreerd dalen en bovenal.. Genieten!
Een regelrechte kick, dat is het. De stijle rotswand aan de ene zijde, de diepte van het ravijn aan de andere. Met grote regelmaat passeren we een kruis, waar een auto of bus het ravijn in is gestort. Tijdens een stop wijst de gids ook nog een bus aan welke enkele honderden meters onder ons zichtbaar is. Alleen die diepte in kijken maakt al bijna misselijk.
Het landschap is overweldigend. De rotsen die half over de weg hangen, watervallen waar je langs- en zelfs onderdoor fietst. Genietend van dit alles zet ik even aan en dan.. Slaat de schrik toe! Ik voel de achterzijde van mijn fiets lichtjes uitbreken op nog geen halve meter van de diepe afgrond. Door bij te sturen blijf ik met geluk overeind. Een klapband.. Kan dodelijk zijn...
We hebben het geflikt, na 65km en 3600 meter hoogteverschil zijn we er. Bij aankomst in Coroico staat er een heerlijke maaltijd klaar die we ons goed laten smaken. Na het eten keert de rest terug naar La Paz, waar Carolyn en ik hier achterblijven. Een aangenaam klimaat, tropische beesten, zwembaden en een ongekend uitzicht vanaf mijn kamer over het dal. Chilling, enjoying the good life and celebrating the conquest the death road!
Foto's
