Aan het einde van de wereld
Tierra del Fuego
Argentinië
Pkbergen
Aan het einde van de wereld
Mijn verblijf in Ushaia zit er bijna op.
In het vliegtuig hier naar toe heb ik de Lonely Planet volledig uitgeplozen over wat te doen hier. Wat is het toch een onmisbaar boek als je rondtrekt!
In eerste instantie dacht ik dat zes dagen hier verblijven aan de lange kant zou zijn, maar er is hier genoeg te doen.
De eerste dag maak ik een wandeling naar de gletsjer Martial. Dat blijkt een forse wandeling. Eenmaal boven denk ik met een stoeltjeslift omhoog te kunnen, maar daarvoor is het nog te vroeg in het seizoen. Dus hoppakee ...... nog even een uur extra omhoog klimmen. Onderweg wel mooie vergezichten over de baai van Ushaia. Elk klimaat heeft een andere flora; dat merk je hier goed, want ik kom aparte bloemen tegen.
De volgende dag heb ik een 4 x 4 tour geboekt. Met drie jeeps gaan we het binnenland van Tierra del Fuego in. De eerste stop is bij een turba (mos vlakte met mooie herfstkleuren). We hobbelen over onverharde wegen langs de meren en door het bos, rijden af en toe erg scheef alsof je om gaat rollen en een paar keer ook diep door een rivier. Op sommige plekken is het bos aangetast door bevers die de bomen kaal hebben gevreten en die enorme beverdammen bouwen. De lunch is een originele Argentijnse BBQ met ENORM veel vlees. Echt niet normaal. Het uitzicht is prachtig over Lago Fagnano met in de verte besneeuwde bergtoppen. Na de lunch gaan we kanoën op Lago Escondido. Al met al was dit een topdag!! Leuk avontuur en gezelschap en prachtig weer. Que rico!!
Na het actief bezig zijn volgt een regel- en chilldag. In het hostel is het goed toeven op de zolder. Jaren '80 muziek, luie hangbanken en heerlijk een boek lezen. 's Middags ga ik naar het monument van de Falkland oorlog. Ushaia wordt gezien als de hoofdstad van de Falkland eilanden, dus de oorlog uit de jaren '80 speelt hier een belangrijke rol. Het zijn indrukwekkende uitvergrote foto's van beelden uit de oorlog die gewoon op straat tentoongesteld zijn. Daarna ga ik naar de oude gevangenis die is omgebouwd tot museum van van alles. Dus een prima cultureel moment tijdens mijn reis om iets te leren van de Yamana, de scheepvaart (enorm veel schepen zijn vergaan in deze streek), de Nederlandse bijdrage aan Cape Horn (kom ik zomaar foto's van Hoorn tegen in het museum) en een inleiding over Antarctica.
De volgende drie dagen ga ik het Nationaal Park in. Dat betekent primitief kamperen en heel veel wandelen. De eerste wandeling start bij ’s werelds meest zuidelijk gelegen 'postkantoor'. De man met de enorme snor in het postkantoortje vraagt waar ik vandaan kom. Als hij hoort dat ik uit Ollanda kom gaat hij helemaal enthousiast buigen en praten over Maxima. De wandeling langs het Beagle kanaal is prachtig. De wind kan af en toe kou zijn, dus het is jas open, jas dicht, capuchon op, capuchon af. Tijdens de wandeling lijkt het wel of ik alleen op de wereld ben. Echt geweldig! Zoveel rust met alleen het geluid van water en vogels.
De andere dagen wandel ik in het gebied rond Bahia Lapataia. Het weer is inmiddels minder mooi met af en toe motregen, hagel en beetje sneeuw. Er zijn allerlei wandelingen uitgezet langs turba's en meren (Lago Verde en Lago Negro). De route eindigt aan het eind van de wereld (= Fin del Mundo). Dit is het einde van de Nationale Route N3 en het einde van de Pan Americana die in Alaska begint en over het gehele Amerikaanse continent loopt.
Wat een genot om dit op eigen gelegenheid te verkennen en weg te kunnen gaan van de gebaande paden en andere mooie(re) plekken tegen te komen op zoek naar bijzondere bloemen en dieren.
El Fin del Mundo is voor nu het einde van mijn verblijf in Ushaia. Op woensdag verlaat ik het Nationaal Park en meld ik mij in het luxe hotel dat is inbegrepen bij de Antarctica cruise. Wat een overgang!!!! Van een omgeving zonder douche, zonder elektra, zonder telefoonbereik naar de luxe van een cruise hotel met alle voorzieningen erop en eraan. Eerst heerlijk gebadderd en alle accu's van fototoestellen en telefoon opgeladen om klaar te zijn voor DE REIS!
Duimen dat Drake Passage lief voor me zal zijn en dat zeeziekte geen spelbreker zal zijn van al het moois dat komen gaat in het continent van sneeuw, ijs, pinguïns en walvissen.
Foto's
