Van hoeren tot koeienlongen, een dagje Salta.
Noordwest Argentinie
Argentinië
TravelGoom
Van hoeren tot koeienlongen, een dagje Salta.
Schoonheid en Schrijnendheid liggen soms dicht bij elkaar, zeker in Salta >>
De kathedraal van Salta heeft alles dat je van een zuid-Amerikaans godshuis kunt verwachten.
Schitterende binnen-architectuur vol Spaanse invloeden, hoge gewelven met goedgekleurde koepels.
Ik heb geleerd dat je tijdens het reizen geen kerk hoort over te slaan.
Naast de schoonheid van de gebouwen leer je daar de mensen van de stad echt kennen.
Een rouwende familie in de hoek, biddende oude vrouwen in de andere, zakenlui met de ogen dicht op de voorste banken en daarom heen de mensen die voor een snel gebed naar binnen wandelen.
Het zijn de momenten waarop ik twijfel of ik de camera wel zal pakken, het is te intiem.
Maar goed, ik ben hier maar 1 keer dus schiet ik snel mijn plaatjes, onopvallend vanuit een hoek in de kathedraal.
Op de Plaza de 9 Julio is het aan het eind van de middag een drukte van jewelste.
De scholieren heersen rond de fontein en spelen met hun mobiel of met elkaar.
Ik wordt opgeschrikt door een sirene die vlak voor me stopt.
Uit een historische brandweerwagen springen 6 mannen in jaren 50 bluspakken.
Ze rennen een bankgebouw binnen en alleen de chauffeur blijft achter.
Ik hoop maar dat dit een slechte act is maar schaar ook een oefening of een bankoverval onder de mogelijkheden.
Tussen het samenkomende publiek worstel ik me richting jeugdherberg.
Ik ben uitgenodigd voor een barbeque.
Na mijn siesta liep ik een aantal van mijn hostelgenoten in San Pedro tegen het lijf.
Even kort contact en vanavond slap ouwehoeren met backpackers van over de hele wereld.
In 'Terra Oculta' (de jeugdherberg) heerst een rustige, gezellige sfeer.
Op het dak is een bar en het dakterras is voorzien van zitjes.
De cerveza's en het heerlijke vlees gaan gewillig naar binnen.
Ik praat afwisselend Spaans, Engels, Duits en zowaar Nederlands.
Zo komt de maan op en gaat weer ze ook weer onder.
De wandeling terug naar mijn hostel is een vervelende.
Ik moet in de late nacht door het parque San Martin en daar is de wereld nu anders dan overdag.
Ik heb ruime keuze uit de hoertjes die zich opdringerig aanbieden.
Achter hen slapen kinderen op een kleedje en hangen jongeren suf en afwezig op een bankje.
Een arsenaal Spaanse scheldwoorden komt voorbij als ik laat weten niet geinteresseerd te zijn.
Mijn alertheid haalt het maximum als een groep van 5 mannen me lijkt te achtervolgen.
In plaats van de donkere straat van mijn hostel in te lopen kies ik voor de verlichte straat richting plein.
Met een omweg haal ik opgelucht mijn bed.
De volgende ochtend sleep ik mijn spullen naar Terra Oculta.
Het laatste vrije bed is voor mij, weg uit het doodsaaie hostel.
Mijn ontbijt eet ik op het plein waarna ik opweg ga naar de indoormarkt.
Ik heb zin in Zuid-Amerikaanse gekte, in bijzondere geuren, schreeuwende marktlui en wil nieuw eten proeven.
De gekte is er als ik me door de meute naar binnen laat drukken.
De 'empanada-king' heeft terecht zijn titel verdient vind ik als ik zijn produkten heb geproefd.
De koeienlongen sla ik vandaag maar over zeker als ik zie dat ze als vliegenspeeltuin fungeren.
Prijzen gaan niet per kilo maar per staat van ontbinding van de dieren aan de haken.
Ik kijk welke papaya het beste past in de non-stop irritant schreeuwende mond van de dame in de fruitkraam.
Tweedehands speelgoed is in nieuwe dozen gepropt terwijl verderop vrolijke muziek klinkt uit krakende boxen.
Ondefinieerbare geuren en kleuren komen voorbij.
Ik proef en ik vraag, ik kijk en ik koop en sluit af met een colaatje op een plastic stoeltje naast de krantenman.
Hij knikt en ik knik terug, hij lacht zijn enige tand bloot en maakt dat een warme glimlach op mijn gezicht verschijnt.
Heerlijk deze plek, reality-tv op zijn best.
In een zijstraat van het plein boek ik mijn vliegticket voor de volgende dag.
Morgen aan het eind van de ochtend zal ik vertrekken naar Buenos Aires.
Met de ticket in de broekzak loop ik naar parque San Martin op daar nog wat tierelantijntjes te kopen.
Op een bankje in het park zit een van de jongemannen van gisterenavond.
Strakke blikken botsen met elkaar, ik laat non-verbaal mijn ongenoegen merken.
Ik weet waar ik vanavond zeker niet moet zijn.
De avond vangt aan met 'shithead' en een hoop gelach in de jeugdherberg.
Met select gezelschap zoek ik een uitstekend restaurant op alvorens met lichte dronk mijn kussen te omarmen.
Salta is mooi geweest, zo mooi als 'la linda' zou moeten zijn.
Voor de omgeving kom ik later nog wel terug.
Morgen naar haar grote broer, ik ben nieuwsgierig naar Buenos Aires.
>> wordt vervolgd, zie evt mijn foto's voor meer indrukken van dit gebied <<
Foto's
