We draaien bij Talacasto van de iconische Ruta 40 af en gaan weg nummer 149 volgen. Volgens de kaart zou dit een slechte onverharde weg (ripio) moeten zijn. Niets is minder waar, het asfalt is zo glad als een biljartlaken. Net voorbij de plaats Calingasta wordt het landschap steeds mooier. Rechts van de weg ligt een heuvellandschap, maar aan de linkse kant verheft zich een bijzonder gekleurd gebergte. Het heeft wel iets weg van een schilderspalet. We rijden langs de uitlopers van de Andes. Na al het moois dat we al gezien hebben langs Ruta 40 biedt deze aanblik echt nog een meerwaarde.
Een eindje verderop, bij Cerro Alcazar vinden we een camperplekje voor de nacht. Wat een voorrecht om tussen deze bijzonder gekleurde bergen te mogen overnachten.