Argentinië
Argentinië
Zuid Amerika
Meritbreukelen
18 en alleen op pad in Argentinie
Het is alweer ruim tien jaar geleden maar als nieuwe reisreporter wil ik jullie de watervallen van Iguazu op de grens tussen Argentinie en Brazilie zeker niet ontnemen. In de zomer van 1998 (Argentijnse winter) was ik 18 en ben ik voor een uitwisseling naar Buenos Aires vertrokken. In deze periode heb ik zes weken in huis gewoond bij een Argentijnse familie in een voorstad van Buenos Aires, Quilmes (voor andere Argentinie gangers, ja daar komt het bier vandaan).
Na een lange vliegreis kwam ik aan in Buenos Aires en op het vliegveld werd al duidelijk dat er een taalbarriere was want in de gehele familie was er maar een uithuizige broer die engels sprak en mijn spaans liet zeker toen de wensen over. Maar dat deed niets af aan de gastvrijheid van de familie. Ik kreeg een eigen kamer toegewezen en alles werd verzorgd. Wat mij het meeste is bijgebleven is het eetritme in Argentinie. Het ontbijt bestaat uit een paar zoete koekjes bij de koffie of thee, rond een uur of elf kwamen er kleine broodjes op tafel met (zoet) beleg en tussen de middag werd een warme maaltijd met de gehele familie genuttigd. Rond vier uur kwamen er weer kleine hapjes op tafel samen met de Mate (de typische Argentijnse thee waar gezamenlijk uit een "beker" gedronken wordt) en 's avonds weer een warme maaltijd met de overgebleven kliekjes van de vorige middag. In het weekend werd echter standaard een asado (beroemde Argentijnse barbeque) ingepland waar de gehele familie (inclusief alle achter achter neefjes e.d.) voor werd uitgenodigd. Het bijzondere was dat elk stukje vlees ontzettend lekker is en ik heb ook geleerd dat een Argentijnse barbeque niet zomaar bestaat uit het opbakken van stukken vlees maar dat daar ook een duidelijke volgorde in wordt aangehouden. Ik weet dat je start met de bloedworst maar de rest kan ik niet meer navertellen.
Na een paar weken Buenos Aires te hebben doorkruist was ik erg benieuwd naar de andere delen van Argentinie en zeker naar de beroemde watervallen van Iguazu op de grens met Brazilie. Ik besloot om samen met een ander uitwisselingsmaatje uit Nederland met de bus naar de watervallen te gaan. In eerste instantie was de familie niet akkoord om mij op deze reis te laten gaan maar na akkoord van de uitwisselingsorganisatie en mijn ouders waren ze om. We boekten de reis bij een Argentijns reisbureautje en dat betekent dat je ook alleen met Argentijnen in de bus terecht komt. Inmiddels was mijn spaans erg snel verbeterd (ja, ik moest wel) en kon ik alle vragen van de Argentijnse medereizigers redelijk beantwoorden. Daarnaast hadden we de gehele reis een goede begeleider aan de reisleider want die vond het wel interessant die twee jonge Nederlandse meiden.
Gedurende de reis hebben we enkele bezienswaardigheden gezien maar die konden zeker niet op tegen het eerste aanblik van de watervallen van Iguazu. De eerste dag zijn we naar de Argentijnse kant gegaan waar we de "garganta del diablo" hebben gezien, oftewel de keel van de duivel. Wat indrukwekkend! Het water wat eerst kalm aan komt stromen en vervolgens met veel lawaai in een diep gat van 70 meter verdwijnt. Op zijn hoogtepunt valt in Iguazu per seconde 6,5 miljoen liter water naar beneden. In de middag zijn we met een bootje tot onder de watervallen gekomen en dan zie je pas echt hoeveel water en hoeveel watervallen (270-300 watervallen) er zijn. De volgende dag hebben we de Braziliaanse kant gezien waar je goed uitzicht had over het geheel van 2,7 kilometer aan watervallen.
In 2003 ben ik nog een keer teruggeweest bij de watervallen en wat je in 1998 voornamelijk nog zelf moest lopen of met een vrachtwagen vervoerd werd, werd nu alles met een treintje overbrugd. Daarnaast waren veel wandelbruggen opnieuw aangelegd. Het was nu zeker beter ingericht op de aantallen toeristen die dagelijk het park bezoeken maar ik ben heel blij dat ik nog het meer onontgonnen Iguazu heb mogen bewonderen.
Helaas heb ik geen digitale foto's van deze trip. Zodra ik ze heb gedigitaliseerd komen ze zeker op reisreporter.nl.