De 7 kleuren van Purmamarca
Argentinië
Zuid Amerika
Marijetravels
De 7 kleuren van Purmamarca
Vroeg op, want vandaag gaan we met een private tour de 7 dwbergen bekijken. Hebben we gister geregeld via de gastheer in Bloomers B&B. Onze tourguide haalt ons op in zijn mega vette bak en begint meteen al in goed Engels te vertellen over het begin van de lente wat gevierd wordt.
Dit was tevens het begin van een hele dag vol terloopse opmerkingen en korte anekdotes over wat zich door de autoruit aan ons voltrok. Een greep uit zijn repertoire: "See tabacco fields left, see tabacco fields right, see green colours left, see brown colours right". Al snel volgden ook: "See lama left, see chicken right, see tree left, see mountain right". En dat zo de hele dag. En wij roepen dan: "Yes, hm, indeed!, really?, that's great". Enzovoort. Maar hij bedoelt het goed, wil ons helemaal onze gang laten gaan, stopt waar, wanneer en hoe lang wij willen.
We rijden via Jujuy naar Purmamarca en ja hoor: 7 kleuren! Het is mooi maar we zijn nog niet betoverd. We rijden een korte route door het gebied en dat is zeker de moeite waard. Groen, roze, rood, geel, je ziet het allemaal in de bergen om je heen.
Het plaatsje Purmamarca ligt hoog in de bergen, ongeveer 2400 meter. Het is erg klein maar je kan er overnachten. Er staan leuke, kleine huisjes en het heeft 1 pleintje waar allerlei kleurige kraampjes gestald zijn. In het middaguur lijkt het een ingeslapen dorpje, maar ik denk dat er wel veel tours heen gaan. We lunchen op een zonnige patio en gaan dan verder naar de zoutvlakte van Salines Grande.
We stijgen flink en de vergezichten worden imposanter. Prachtige valleien, diepe ravijnen en hoge bergkammen. Op bijna 4200 meter hebben we het hoogste punt bereikt en zijn we duizelig maar kijken we uit op een fantasy-wereld met rare rotsformaties en prachtige kleuren. Nu ben ik betoverd! We dalen aan de ander kant van de berg af naar de zoutvlakte: een groot, zout, wit niemandsland waarop 4 wegen samenkomen en waarvan elk naar niets schijnt te leiden omdat ze in de verte opgaan in het landschap. Na hier even te hebben uitgewaaid rijden we dezelfde route terug via Purmamarca naar Salta.
Het is een flink stuk rijden en onze chauffeur knalt er een muziekje in. Vanochtend was het nog argentijnse folk, nu is het Disco Inferno, Boney M. en ook Abba en andere liedjes uit vervlogen tijden komen voorbij. Het wordt een melig ritje naar huis, waar we rond 9 uur 's avonds aankomen. Helemaal kapot maar weer een mooie ervaring rijker!
Foto's
