Zmyzzy
Schaatsspagaat
Een still van een filmpje. Nietsvermoedend kom ik voorbij schaatsen, (middelste persoon) terwijl er achter mij zich een schaatsdrama afspeelt. Hilarisch op het filmpje... deze persoon komt met z’n schaatsen in een spagaat terecht. Geen idee hoe het is afgelopen, dat vertelt het filmpje niet...
In vuur en vlam
Op een bankje genietend van het winterlandschap kwam dit kleine mannetje met z’n vuurrode borstje bijna op m’n schoot zittend. Waarschijnlijk op zoek naar eten. Helaas, ik had niets geschikts bij me. De vogeltjes hebben het zwaar op dit moment. De volgende keer neem ik wat rozijntjes mee...
Een toegift ;-)
Deze foto plaats ik ter aanvulling op een andere foto van dit hyena jong die ik eerder geplaatst heb. Een schichtig maar dapper beestje, nog af en toe wat wankel op de pootjes. Zijn nieuwe wereld onderzoekend buiten het hol waar hij net uit kwam kruipen. Mooi om dit nieuw leven te aanschouwen.
Hyena uit de dop
Toevallig zagen we in het voorbij gaan dit kleine beestje uit z'n hol kruipen en bijna tegelijkertijd zagen we de moeder iets verderop met de tantes, neefjes en nichtjes. Je verwacht niet dat een hyena familie zijn onderkomen vindt onder een geasfalteerde weg. Deze hyena familie heeft het slim bekeken met zo'n stevig dak boven hun hoofd. Je kon zien dat het beestje nog moest wennen aan het buiten zijn, hij was schrikachtig en tegelijkertijd speels. Ik plaats nog een foto waarop hij wat beter te zien is. Zo klein zijn ze nog zo lief, maar eenmaal volwassen hebben de dieren niets vriendelijks meer. De bouw van hun lijf is natuurlijk typerend, maar dreigend en dan heb ik het nog niet eens over de gedrongen kop met scherpe tanden. Voor je het weet loopt die kleine dreumes ook zo groot en krachtig rond.
Educatie in het Kruge
Rest camp Letaba is een mooi kamp waar naast aandacht voor het wild ook aandacht aan kinderen wordt gegeven. Beter gezegd, voorlichting. In de open lucht bevinden zich rijen met bankjes die allemaal bezet zijn door deze prachtige kinderen. Ik schat in de leeftijd van 6-10 jaar. Vooraan de klas staat een juffrouw die uitleg geeft over het Kruger en de dieren die hier leven. De neushoorn komt aan te pas, te zien op grote gekleurde platen. Het is moeilijk voor sommige kinderen om de aandacht erbij te houden, maar het is duidelijk dat de meesten geïnteresseerd zijn. Ze geven in koor antwoord op de vragen die de juffrouw stelt. Het is fijn om te zien dat er door middel van educatie aandacht wordt besteed aan wat de natuur van Zuid-Afrika, hun land, te bieden heeft. Dat met respect omgegaan wordt met de dieren, dat stropen niet mag, dat er dieren zijn die met uitsterven worden bedreigd. Dat het belangrijk is om voor de natuur te zorgen en deze waar het kan te beschermen. En dat geldt voor elk land en elke oceaan op deze aardbol. Ik ben blij met dit soort initiatieven.
Het is echt zoals je.
Als je een reis aan het voorbereiden bent, heb je snel een bepaald beeld voor ogen over hoe het er in het echt uit zou kunnen zien. Als je uitgaat van mooie (bewerkte) foto's kan dat weleens tegenvallen. Nu ben ik niet iemand die snel hoge verwachtingen heeft. Mijn motto is altijd: dan kan het alleen maar tegenvallen. Dus in elke reis sta ik redelijk blanco. Bij deze reis was dat iets anders. Van de rode duinen in Namibië had ik namelijk nooit gedacht dat ik ze in het echt zou zien. Zeg nooit nooit, dat blijkt wel weer. We zijn met onze eigen (gehuurde) auto naar de Sossusvlei gereden. Wat op zich al een avontuur was, want je komt onderweg geen kip tegen. Af en toe besloop me de gedachte: als de auto het maar houdt. Want je rijdt continue dirt road en dat vergt nogal wat van de schokbrekers. Soms zagen we in de verte wel een huisje of af en toe reden we door een gehucht, maar in een paar uur rijden kwamen we bijvoorbeeld maar 1 ranch tegen. Overduidelijk hadden de eigenaren Duitse roots. Dat bleek uit het bord aan het begin van de oprijlaan: Udo & Helga. Gelukkig een teken van leven... Namibië is namelijk vroeger een Duitse kolonie geweest, zoals Zuid-Afrika dat was van Nederland. Toch is het grappig om te zien dat de Duitse taal hier nog zo zegeviert. Ook zijn veel toeristen van Duitse afkomst. Maar goed, terugkomend op de rode duinen in de Sossusvlei. We hebben een ochtendtour geboekt vanuit onze accommodatie omdat het licht dan het mooist schijnt te zijn. Het klopte. Dit schouwspel heeft mijn stoutste dromen overtroffen. Wat een kleuren-, lijnen- en schaduwspel. En dat door de natuur geschapen! Het ontstaan van de mooiste vormen door de samenwerking van de zon en de duinen. Ik vond het prachtig, ook het lopen over zo'n duintop. Je conditie wordt even aangesproken, maar dat neem je voor lief. Conclusie: in het echt is het mooier dan op de mooiste foto's in bladen of op internet. Maar mijn foto komt wel erg in de buurt ;-)
The nosy mongoose
Mangoesten zijn 1 van mijn favoriete dieren. Wat me aantrekt in deze beestjes is hun beweeglijkheid, slimheid en nieuwsgierigheid. Ook hun constante alertheid om niet ten prooi te vallen aan roofdieren is mooi om te zien, al zijn ze zelf ook rovers. Met hun spitse neusjes ruiken ze als de besten en ze schuwen niet om menig rest camp onveilig te maken in de nacht of vroege ochtend, op zoek naar iets eetbaars. Met hun familie struinen ze alles af en proberen ze in vuilnisbakken te komen of vuilniszakken te openen. Ze kunnen een flinke rommel achter laten. Deze mangoest heeft een momentje voor zichzelf. Lekker in het vroege zonnetje neemt ie even pauze om vervolgens weer op zoek te gaan naar eten.
Kiekeboe! Achter de..
Het is een warme dag (tegen de 40 graden) en we zijn blij met de verkoeling van de airco in onze auto. Soms vraag je je weleens af hoe mens en dier het hier dag in, dag uit zonder airco uithoudt. Het is een luxe probleem en ik weet ook dat je enigszins aan de hitte went. Maar toch.... Af en toe wat verkoeling is erg fijn. Dus ook op deze dag. We komen een grote groep bavianen tegen in en onder grote bomen. Het is er schaduwrijk. De dieren zijn loom en houden zich bezig door elkaar te vlooien of op takjes te sabbelen en zaadjes te eten. Af en toe een uitbarsting van een mannetje waardoor ieder zijn/haar plekje weer moet herwinnen. Dan zie ik een baby aapje. Voorzichtig verwijderd van zijn moeder. Nieuwsgierige grote kraalogen en nog grotere (!) oren. Het is een beweeglijk beestje en met al die takjes en schaduw bijna niet te doen om een foto te maken. Wat deze foto voor mij echt bijzonder maakt is het groene geknakte takje wat zo mooi als een boog over het aapje heen buigt. Alsof hij daardoor extra wordt beschermd. Al gauw zoekt de kleine weer de echte bescherming van de moeder en die sluit met liefde het aapje weer in haar armen.
Buffels in de file
Niet altijd besef je wat je kan overkomen als je tussen de wilde dieren met je auto rijdt. Natuurlijk houd je genoeg afstand, maar soms overkomt het je en kan je niets anders doen dan toekijken. Bij deze groep met buffels stopten we in eerste instantie voor drie buffels die midden op een dirt road stonden. Op het moment dat ze in beweging kwamen dachten wij ook door te kunnen rijden, maar we wachtten nog even voor het geval er nog een buffel zou volgen. En ja hoor! Ik keek naar rechts en daar zag het zwart van de buffels! We lieten ze vanzelfsprekend voorbij gaan. Er kwam bijna geen eind aan en we schatten de groep zo'n 500 stuks. De groep vervolgde zijn pad naar beneden door een droge rivierbedding. Met grote, logge, rustige stappen, af en toe een 'boe' en gesnuif liepen de buffels in file naar een plek waar ze weer uit de rivierbedding konden klimmen. Het leverde een stoffig lijnenspel op.
Big mama-eagle is...w
Wat een mooi schouwspel... Deze jonge Tawny eagle (Savanne arend) smult van het pas gevangen maaltje. Tijdens een laatste grote 'loop' met de auto in het zuiden van het Kruger park kwamen we dit gezinnetje tegen. Deze 'spruit' was overigens zo klein niet meer. En waarschijnlijk was deze prooi ook niet zelf gevangen, maar zal 1 van de ouders het werk gedaan hebben. Wat ook zo mooi was, dat beide ouders geduldig en zorgzaam toekeken hoe hun youngster de vangst verorberde. Misschien ook om zelf niet ten prooi te vallen? Bijzonder is te zien dat je zelf ook in de gaten wordt gehouden. De volwassen arend kijkt zo de lens in. Dus wie houdt wie nu in de gaten? ;)
Doet hij geen vlieg..
In oktober 2016 verbleef ik in het Kruger waar ik diverse 'kills' heb gezien. Niet daadwerkelijk, maar wel het resultaat ervan. De dood liep daardoor in feite als een rode draad door de reis. Het klinkt luguber, maar op de een of andere manier had ik hier geen moeite mee. Ik vond het zelfs bijzonder om naar een gedood dier te kijken. Waarschijnlijk omdat in de meeste gevallen het dier, wat deze prooi had gedood, er niet meer bij was en daardoor een heel ander tafereel ontstond. Er zijn zat dieren die op deze manier mee kunnen profiteren van zo'n 'lekker maaltje'. In dit geval heb ik het niet oveer een hyena, jakhals of gieren. Deze impala hangt levenloos in een boom en is al iets aangevreten. Duidelijk gevangen door een luipaard, die zijn vangsten vaak in een boom o.i.d bewaart. Als je goed kijkt (hopelijk is de foto online scherp genoeg) zie je een prachtig dier op de boomstam, naast de impala. De schutkleuren zijn fantastisch, alleen zijn kopje verraad zijn aanwezigheid: de hagedis. Als je nog beter kijkt, dan zie je op de rood doorbloedde wond vliegen zitten. Ook met een opvallend rood kopje. Waarschijnlijk kleine vleeseters of bloedsnoepers. Nu rijst bij mij de vraag... Wat zal de hagedis doen? Valt zijn oog op deze lekkere sappige vliegen of eet hij wat van de prooi en doet ie geen vlieg kwaad? Het antwoord moet ik je helaas schuldig blijven. Ik ben voortijdig weer doorgetrokken. Ook het soort hagedis is me onbekend. Wie denkt met me mee? Of heb je een antwoord? Dan lees ik graag je reactie.
Zoek de jakhals
In het Krugerpark ben je vaak gefocust op de big five, maar natuurlijk is er veel meer wild te ontdekken wat zeker niet onderdoet aan de big five. Wij zijn 2 weken door het Krugerpark getrokken en zo zagen we ook deze jakhals. Lichtvoetig liep deze kleine zadeljakhals een tijdje toevallig met ons mee toen wij stapvoets over een dirt road reden. Zigzaggend en snuffelend was hij duidelijk op zoek naar iets te eten. Het was moeilijk om hem te blijven volgen want zoals te zien is op de foto valt hij niet op in de vegetatie. Het ene moment had je'm in het vizier en het volgende moment was hij weer verdwenen. Wat mij altijd goed doet is te zien dat het beestje geen notie heeft van je aanwezigheid. Althans, hij stoorde zich absoluut niet aan ons en deed gewoon zijn ding. Bijzonder momentje om van te genieten.
Leeuw in de 'sneeuw'
Namibië is verrassend mooi. Etosha is een prachtig National Park waar ik op mijn eerste dag moest wennen aan de droogte en het witte landschap. Ik dacht hier weinig meer te zien dan de mooie uitgestrektheid. Het tegendeel was waar. We zijn eerst met een huurauto vanaf Windhoek richting Etosha gereden. We verbleven in een mooie lodge buiten het park en tijdens ons verblijf zijn we dagelijks naar het park gegaan. Etosha staat bekend om zijn witte landschap en 'witte' olifanten, vandaar dat het ook wel het witte land wordt genoemd. Dat is ook echt zo. Hier heb ik een foto van deze leeuw kunnen maken. De lichte omgeving en de zon maakt de foto heel speciaal. We hebben in Etosha veel wilde dieren kunnen spotten en de uitgestrektheid is prachtig. Je bevindt je in een andere wereld, surrealistisch en mooi hoe de natuur zich weet te handhaven in zo'n droogte. Na Etosha zijn we doorgereden naar Sossusvlei. Wij verbleven in een prachtig hotel midden in de woestijn. Een fata morgana, ontworpen door een Nederlandse architect die nu eigenaar is. Van daaruit hebben we een excursie geboekt naar de rode duinen. Ook dat was zeer de moeite waard. We hebben 'duin 45' beklommen en het zogeheten 'Deadvlei' bezocht. De tijd heeft hier letterlijk stil gestaan. Het schaduw- en kleurenspel is adembenemend mooi. Terug in onze accommodatie voelt als een oase. Zeker na een duik in het zwembad, want het was rond de 40 graden. Zodra de avond valt verschijnen er miljoenen sterren. Je raakt niet uitgekeken en je komt helemaal tot rust. Na ons bezoek aan Namibië zijn we via Windhoek terug naar Johannesburg gereisd en hebben we onze reis vervolgd in het Krugerpark - Zuid-Afrika. De tussenvluchten zijn goed te doen en je bevindt je in een korte tijd in een geheel andere wereld.
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
