Vincent_van_Dijk
Naam
Vincent
Reviews
Foto's & tips
18
Blogs
0
Lid sinds
03 July 2019
Favorieten
Fav. werelddeel
Europa
Fav. land
Italië
Fav. stad
Lecce
Over mij
Eilandgek, of zoals Boudewijn Büch het zo mooi noemde: isolafiel. Dol op natuur en met name vogels, maar een interessante stad sla ik ook niet over. Op zoek naar die ene foto en dus meestal onafscheidelijk met mijn Nikon D500. Lukt niet altijd, maar ook een iPhone bewijst goede dienst.
Mijn Motto
'Je wilt daarheen omdat het daar is'
Over mijn camera
Type
Spiegelreflex
Merk
Nikon
Model
D500
Overige
Panasonic Lumix DMC-FZ100 iPhone Olympus OM-1 (analoog)
Hoogst gewaardeerde foto’s & tips (18)
Kvalrossbukta
Mijn eerste reisfoto op deze site. Gelijk maar even met de deur in huis vallen dat ik een eilandengek ben. Jan Mayen is een eiland ten noordoosten van IJsland in de Noordelijke ijszee. Heel bijzonder om op dit strand aan land te komen. Welkom geheten worden door de Noorse commandant van de basis (die je paspoort stempelt vanaf de motorkap van zijn landrover) draagt bij aan het bijzondere eilandgevoel. Niet alleen een historische plek in de (duistere) geschiedenis van de Nederlandse walvisvaart, maar qua natuur, overweldigend! Een strand met krijsende Noordse stormvogels, bezaaid met drijfhout en walvisbotten. Het ruige en vrijwel kale landschap, gedomineerd door donker lavazand is fenomenaal om in je op te nemen. Ik zal nog een aantal andere foto's plaatsen van dit bijzondere en redelijk onbereikbare eiland.
Wie is daar?
Iedereen kent TVTAS natuurlijk wel, het rijtje Nederlandse waddeneilanden. Maar de wadden stoppen niet bij onze oostgrens. Ze gaan verder als "Welcher Seemann liegt bei Nacht im Bett". Nederlanders laten deze Duitse wadden links (of eigenlijk rechts) liggen, maar dat is niet helemaal terecht. Hoewel hopeloos (Duits) toeristisch, hebben de Duitse wadden zeker hun charme. Inmiddels ben ik tot Spiekeroog gekomen (de Seemann dus). Net als op veel Nederlandse waddeneilanden, kom je al snel niemand meer tegen als je een stuk het strand op bent. Deze zeehond is dan ook erg nieuwsgierig wat deze Nederlandse eiland gek komt doen.
Midden in de oceaan
Als eilandgek was het mijn grote wens om Sint Helena te bezoeken met het Royal Mailship St. Helena. Toen ik hoorde dat het schip uit de vaart zou gaan, kwam het realiseren van deze wens in een stroomversnelling (eind 2017). De vijfdaagse zeereis was een ervaring op zich met alle traditionele Britse rituelen van dien, inclusief een cricketmatch op het achterdek. Aangewezen als teamcaptain, wist mijn team ook nog te winnen. Het is geen drukke zeeroute en je bent dus alleen op een hele grote oceaan. Af en toe komt een zeevogel even poolshoogte nemen, wat dat schip daar doet. Zie ook mijn foto van een voorbijvliegende albatros. Het is dan ook heel bijzonder om na 5 dagen opeens weer land te zien. Het bergachtige eilandje doemt opeens op vanuit de zeemist en heet je van harte welkom. Wat een bijzonder gezicht moet dat ooit geweest zijn voor onze Oost-Indiëvaarders, want ook hier zijn wij als Nederlanders in het verleden al geweest. Daar is niet heel veel meer van te zien, behalve dan de enorme hoeveelheid vlasplanten, die ooit geplant zijn voor de touwproductie. Op de foto de hoofdstad Jamestown, met op de achtergrond de RMS St. Helena. De weg links op de foto is één van de hoofdwegen trouwens. Het was een genot om hier te mogen zijn!