Ambassadeur Sidonius
Paard van Marken...wi
Een heel koude ochtend op 3 februari 2018. De zon komt op bij het Paard van Marken. Stond er niet alleen maar met nog een stuk of 15 andere fotografen. Allemaal het zelfde doel een foto van de vuurtoren met het bevroren Markermeer erbij. Doordat het water over de stenen heen klotst en dan bevriest geeft dat deze voorgrond in de foto.
Wat een geluk!!
Om 16u was het pikkedonker, de lichtjes rondom en in ons geweldig gelegen huisje aan een fjord hadden we al uitgedaan. Meestal is het wat later op de avond dat het noorderlicht zich laat zien, maar deze avond werden we om 17u al verrast met dit super bijzondere fenomeen! Het begon wat flauwtjes, maar al snel schoot het licht overal over ons heen, wat een natuurgeweld! Het zwakte af en toe wat af (mooi even de tijd om wat eten te koken), vlamde dan weer op, zwakte weer af, danste over ons heen. Tot een uurtje of elf, half twaalf zijn we van binnen naar buiten gelopen en hebben we genoten van dit prachtige licht. Het bleef maar komen en gaan, wat boften we. Zo lang hebben we er nog nooit van kunnen genieten, en hoewel je niet te veel bewolking moet hebben, laat de foto zien dat een paar wolken toch geen probleem zijn. Dit was niet de eerste avond, want eerder in Kabelvåg zagen we het noorderlicht ook al, maar dan veel meer gedempt. Onze reis kon echt niet meer stuk (en er zou nog meer volgen...)
Costa Rica • Centraal Costa Rica (hoogland)
Costa Rica • Centraal Costa Rica (hoogland)
Quetzal
Gisteren plaatste ik een foto van een glasvlinder die ik genomen had tijdens een zoektocht naar de quetzal. Gelukkig hebben we deze prachtige vogel ook kunnen spotten. Vóór zonsopkomst gingen wij samen met een gids in San Gerardo de Dota op zoek naar deze mooie vogel. Hij is niet altijd gemakkelijk te vinden en het heeft ook even geduurd voor ik hem er goed op kreeg. De quetzal is een vogel uit de orde van de trogons en komt voor in Midden-Amerika. Het is de nationale vogel van Guatemala. Er wordt gezegd dat dit één van de mooiste vogels onder de trogons is. Ze hebben een glanzend groen verenkleed met een rode borst en witte veren onderaan de staart. Bij de mannetjes groeit de staart verder uit als ze gaan paren. Hij wordt dan zo lang dat die niet meer in het nest kan liggen. De vogels komen voor tot op hoogtes van wel 3000 m in de nevelwouden. Ze leven van vruchten zoals de avocado. Die worden volledig ingeslikt met pit en al. Later wordt de pit weer uitgespuwd zodat de quetzal meehelpt aan het planten van avocadobomen. Ze houden ook van insecten, spinnen, boomkikkers en gekko's. Ze houden zich vooral schuil in de hoogste toppen van de bomen van waar ze al bij zonsopgang luid kunnen roepen. Hun nest maken ze in boomholten die door spechten zijn verlaten. Daarin leggen ze 2 tot 4 lichtblauwe eitjes die beide ouders uitbroeden. De jongen worden door beide ouders gevoed met kleine insecten. Na een maand vliegen ze uit. De quetzal maakt deel uit van veel Indiaanse legenden en deze vogel is vooral sterk verbonden met Quetzalcoatl, de god van de wind en de cultuur bij de Azteken, wiens naam gevederde slang betekent. Op het doden van een quetzal stond de doodstraf. Ook bij de Maya’s stond de quetzal hoog in aanzien als symbool voor vrijheid, mede omdat de quetzal in gevangenschap altijd sterft.
3x raak bij de...witk
Aan de oever van de Zambezi rivier in het Mana Pools National Park zat een kolonie witkapbijeneters. De bijeneters maken holen in de oever van de rivier om hun ei te leggen en om de jongen te voeden als ze nog klein zijn. Tijdens ons verblijf waren de jongen uit het ei, maar nog niet uitgevlogen. De ouders vlogen af en aan met eten. Daarbij maakten ze een tussenstop op een takje boven de holletjes. Hier zitten drie volwassen dieren even bij te komen voordat ze hun prooi aan de jongen gaan voeren.
Een must-see!
Met onze mini camper kwamen we 's avonds laat aan op de campsite in Skaftafell / Vatnajökull National Park. Deze campsite ligt bijna aan de tong van de gletsjer. Nog niet veel te zien, maar al wel heel veel zin om de volgende dag een grote wandeling te maken en wat moois te zien! Dus daar gingen we de volgende ochtend. Veel mensen doen een hike om Svartifoss te zien, maar gaan vervolgens niet verder om te kijken wat daarachter ligt. Nou, it's worth your time! De route (S5 en S6) duurt zo'n 2 a 3 uur en is goed aangegeven en begaanbaar. Wauw... wat was dit een kippenvel momentje. Neem lekker de tijd om op de rotsen uit te rusten en natuurlijk te genieten van dit ge-wel-di-ge uitzicht.
Flamingo in een...spi
Tijdens het plaatsen van mijn laatste blog ging ik nog eens door mijn foto's van de Salar de Uyuni. Prachtige uitgestrekte bizarre en extreme landschappen is wat deze omgeving kenmerkt. De zoutvlakte zelf is onbeschrijfelijk mooi, een sneeuwwit landschap met bijzondere natuurlijke uitstulpingen. Echter is dee weg er naartoe of vandaan vaak net zo mooi. Het beeld is genomen op de heenweg bij een van de vele meertjes die je tegenkomt. Een klein koud briesje zorgde helaas dat het geen superstrakke spiegel werd. Koude die de flamingo's niet echt lijkt te deren. En ik altijd maar gedacht dat ze alleen in wamre oorden voorkwamen. Ondanks dat het de grootste toeristen trekpleister is van Bolivia voel je je vaak erg alleen omdat het zo uitgestrekt is.
Papoea Nieuw Guinea • New Britain
Papoea Nieuw Guinea • New Britain
Baining Fire Dance
Baining Fire Dance. Dit is een ceremoniële vuurdans en wordt alleen bij speciale gelegenheden uitgevoerd en dit maal is het ter ere van het Mask festival wat in Kokopo begin juli gehouden wordt. Deze dans wordt uitgevoerd in een dorpje gelegen in de bossen van een bergachtig gebied in New East Britian op zo’n 1,5 uur rijden van Kokopo. We gaan hier met kleine busjes naar toe en het is pikkedonker als we hier rond 19.30 uur arriveren. Het vuur brandt al en regelmatig worden er al dansend takkenbossen bijgegooid. We gaan allemaal in een grote kring rond het vuur zitten en er klinkt muziek. Er wordt met bamboe stokken op de grond gestampt door zo’n 20 mannen en deze zingen daarbij op een hypnotiserende manier waarbij de mannen die de maskers dragen in een soort trance raken. De Baining fire dance wordt opgevoerd door de Baining mannen. Ze dragen enorme maskers en dansen op blote voeten door de brandstapel, waarbij ze het vuur weg schoppen. Dit spektakel gaat uren door en was heel fascinerend om mee te maken.
Buitenaardse wereld
Als je een uur over de zoutvlaktes van de Danakil Depressie rijdt, kom je op een van de meest bizarre plekken die ik ooit heb bezocht: Dallol. Je waant je hier echt op een andere planeet. Het zout neemt de meest bizarre kleuren aan, kleuren die je niet in de natuur verwacht: het lijkt nog het meest op het palet van een schilder! Door vulkanische activiteit onder de oppervlakte, borrelt en pruttelt het overal. Water wordt als kleine fonteintjes omhooggestuwd van onder de zoutkorst, en neemt allerlei mineralen en metalen mee. Dit veroorzaakt het gekleurde zout. Bacteriën en algen die in dit gebied leven zorgen weer voor andere kleuren. En je raadt het al, de geur is niet bepaalt lekker te noemen!! Het groene water is trouwens enorm zuur. Het heeft een Ph waarde van minder dan 1, wat het plastic van je schoenen doet smelten als je er in gaat staan! Oppassen dus... Op deze foto zie je voornamelijk geel, groen en een beetje rood/oranje. Op andere plekken is het blauw en diep oranje... onwerkelijk! Het gebied schijnt continue van vorm en kleur te veranderen, afhankelijk van de tijd van het jaar en de hoeveelheid water. Helaas, omdat het zo lastig te bereiken is, is het niet een plek waar je jaarlijks naar terugkeert!
Costa Rica • Centraal Costa Rica (hoogland)
Costa Rica • Centraal Costa Rica (hoogland)
Quetzal
De quetzal is een vogel uit de orde van de trogons en komt voor in Midden-Amerika. Er wordt gezegd dat dit één van de mooiste vogels onder de trogons is. Ze hebben een glanzend groen verenkleed met een rode borst en witte veren onderaan de staart. Bij de mannetjes groeit de staart verder uit als ze gaan paren. Hij wordt dan zo lang dat die niet meer in het nest kan liggen. De vogels komen voor tot op hoogtes van wel 3000 m in de nevelwouden. Ze leven van vruchten zoals de avocado. Die worden volledig ingeslikt met pit en al. Later wordt de pit weer uitgespuwd zodat de quetzal meehelpt aan het planten van avocadobomen. Ze houden ook van insecten, spinnen, boomkikkers en gekko's. Ze houden zich vooral schuil in de hoogste toppen van de bomen van waar ze al bij zonsopgang luid kunnen roepen. Hun nest maken ze in boomholten die door spechten zijn verlaten. Daarin leggen ze 2 tot 4 lichtblauwe eitjes die beide ouders uitbroeden. De jongen worden door beide ouders gevoed met kleine insecten. Na een maand vliegen ze uit. De quetzal maakt deel uit van veel Indiaanse legenden en deze vogel is vooral sterk verbonden met Quetzalcoatl, de god van de wind en de cultuur bij de Azteken, wiens naam gevederde slang betekent. Op het doden van een quetzal stond de doodstraf. Ook bij de Maya’s stond de quetzal hoog in aanzien als symbool voor vrijheid, mede omdat de quetzal in gevangenschap altijd sterft. Hij is ook de nationale vogel van Guatemala. Vóór zonsopkomst gingen wij samen met een gids in San Gerardo de Dota op zoek naar deze mooie vogel. Hij is niet altijd gemakkelijk te vinden en het heeft ook even geduurd voor ik hem er goed op kreeg.
Bruarfoss, the Blue..
We rijden op weg 37 en volgens de kaart moet rechts van de weg de Bruarfoss, the Blue Waterfall liggen. We zien echter geen pad lopen dat naar de waterval toe leidt. Ook staat er langs de weg niets aangegeven. Vaak is dit wel het geval op IJsland. We rijden bij de dichtstbijzijnde boerderij het erf op om te informeren hoe we er moeten komen. De boer wijst naar de brug over de rivier Bruara een eindje terug. Daar is een parkeerplaats en kunnen we, eerst door een weiland met IJslandse paarden, het pad langs de rivier vinden. Het water van de snelstromende rivier is helderblauw. We passeren eerst nog twee watervallen, genaamd Hlauptungufoss en Midfoss. Dan naderen we het hoogtepunt van deze wandeling: The Blue Waterfall oftewel de Bruarfoss. Een prachtig gezicht met de verschillende tinten blauw in het water, veroorzaakt door de aanwezige zuurstof. Misschien is het wel goed dat deze waterval voor het massatoerisme moeilijk bereikbaar is. Tip: Laat je informeren door de plaatselijke bevolking als de kaart je in de steek laat.
Lares tracking door..
Met Mountain Lodges of Peru lopen Ynske en ik de Lares tracking over oude inca-paden richting de Machu Picchu. Ondanks de hoogte maken we prachtige wandelingen, ontmoeten mooie locals en hebben steeds weer een prachtig uitzicht over dit bijzonder stukje Peru. Elke dag staat er een gezamenlijke activiteit op het programma en een deel waar we kunnen kiezen. Dit kan een keuze zijn uit verschillende soorten wandelingen of het bezoeken van een dorpje. Wanneer je een dag niet met de groep mee wil, maar kiest voor een alternatieve activiteit wordt er gezorgd voor een andere gids zodat je ook echt kan doen wat je wil! Deze mooie ervaring heb vorig jaar gewonnen als reisreporter van het jaar, maar mijn dagen zijn geteld... Nog even en de nieuwe winnaar wordt bekend gemaakt. Ik weet uit ervaring dat voor diegene het komende jaar heel bijzonder gaat worden! Deze foto uit mijn reportage van Aurelea en haar ezeltjes is een van mijn favorieten!
Glas in lood
Hier kijk je vanaf grote hoogte op het rijstterras Laohuzui, gelegen in Yuanyang. Duizenden terrassen zie je in een oogopslag. Bij zonsondergang heb je hier het beste licht. Ik heb dit zicht nog steeds op mijn netvlies, zo bijzonder mooi vond ik dit beeld. In de omgeving tref je ook de terrassen Duoyishi en Bada aan. Deze drie terrassen hebben we bezocht. Hiervoor koop je één kaartje voor een bedrag van ongeveer €12,00. Ze vallen allemaal onder Unesco. De Hani-bevolking heeft deze terrassen gecreëerd. De grote vraag is wie deze wereldse terrassen in de toekomst moeten gaan onderhouden. Veel jongeren willen niet meer werken op de rijstterrassen. In de periode van december tot eind maart kun je genieten van het lijnenspel op de terrassen. In deze periode staat er water op de rijstterrassen. De groene streepjes is de jonge aanplant. Dit wilde ik perse ooit eens zien. Dat is gelukt. Denk niet dat je hier alleen bent. Deze rijstterrassen worden druk door de Chinezen bezocht. Wanneer je naar Honghe gaat heb je de rijstterrassen voor jezelf. En die zijn ook machtig
Laguna Torre
Laguna Torre is een meer gevoed door smeltwater van nabijgelegen gletsjers. Vanuit El Chaltén hike je naar deze schitterende plek! Check vooraf het weer, deze omgeving heeft de neiging snel- en vaak dicht te trekken waardoor je het uitzicht op Cerro Torre mist...door mist. Sowieso 'mag' je nationaal park Los Glaciares niet missen tijdens je reis door Argentinië/Patagonië!
The black (and white)
Blacksmiths have all but disappeared in Europe, though artisan smiths are making something of a comeback. While in Bangladesh every little town still has a blacksmith.
Noorderlicht en...maa
In het Noorden van Noorwegen hadden wij het geluk het Noorderlicht een paar keer te mogen zien! Deze avond was het bijna volle maan. Om het noorderlicht te kunnen zien, is het vaak belangrijk een zo donker mogelijke plek op te zoeken, waar weinig of geen lichtvervuiling is. Nu wil ik de maan geen vervuiling noemen, maar ze geeft iig wel erg veel licht. Wij dachten dat onze kansen voor die avond bekeken waren, maar niks is minder waar. Het licht was zo krachtig, dat het super goed te zien was samen met de maan en ontelbare sterren. We klommen op onze sneeuwscooter de berg op voor een mooi uitzicht. Het was goed koud, maar een avond om nooit meer te vergeten!
Vlieg met me mee naar
Een klein buitje tijdens een safari heeft soms ook zo zijn voordelen. Zo ook deze ochtend, toen er een mooie regenboog aan de hemel verscheen. Snel op zoek naar een object om ervoor te krijgen. Deze Savannearend (Tawny Eagly) besloot gelukkig mooi in het zonnetje te gaan poseren. Een van mijn persoonlijke favorieten van mijn laatste reis ;)
Close encounter met..
Werkelijk met het allerlaatste streepje zonlicht kwam de waterbuffel die ik aan het fotograferen was naar mij toelopen in het rijstveld, diafragma open gedraait om toch nog een redelijke snelle sluitertijd te halen, en gevaarlijk dichtbij kwam hij geinterresseerd voor mij staan met zijn imposante horens, toen ik mijn camera liet zakken zag ik pas hoe dichtbij hij stond daar ik met een groothoek fotografeerde....., een mooie interresante ontmoeting die ik actief zelf heb opgezocht en me bij zal blijven..
Magisch El Nido
Onze aankomst in "The Final Frontier" El Nido was regenachtig, echter toen wij over het strand van Coron Coron liepen om te gaan eten veranderde de lucht met opklaringen en een ondergaande zon en een magisch moment ontstond wat we geen enkele andere dag zo hebben gehad, bewapend met mijn camera op een hoog iso schoot ik drie opnames uit de hand achter elkaar met een "bracket" van 2 stops, dit om het hele kleuren palet in HDR registreren ..........