Sachara
Dagje zeilen
Caye Caulker: een relaxed dagje zeilen om te gaan snorkelen. Zon, zee, zeil... wat wil je nog meer. Oh ja, die meeuw die net voorbij kwam.
Een glaasje thee van.
In centraal Mauritanië namen we de route van Tidjikja naar Chinquetti dwars door de woestijn. In Tidjikja vonden we Baba als gids. Hij kende van jongs af aan dit deel van de woestijn op zijn duimpje. Tijdens de spannende trip van bijna 3 dagen maakte Baba tijdens de middagstop vaak thee op een klein houtvuurtje.
Meisje in Atar
Tijdens onze Transsahara trip van Mali naar Marokko verbleven we tussen twee woestijnritten een paar dagen in Atar in het noorden van Mauritanië. Na zoveel dagen woestijn leek Atar erg druk. Vlakbij het werkplaatsje waar onze oude landcruiser een opknapbeurt kreeg was een school. In Mali had ik wel jongens bij een koranschool met de houten plankjes met koranteksten gezien. Hier in Atar was ik verbaasd om een meisje te zien met zo'n plankje.
Ochtendzon
Na een nachtje kamperen in Parc National de Isalo maakte ik een vroeg ochtendwandelingetje langs een smal paadje. Tussen de bomen door zag ik de bergtoppen iets verderop prachtig in de ochtendzon.
Verlegen meiden aan..
Vanaf N'Djamena, trokken we via een tussenstop in Douguia in de richting van het Tsjaad meer. Tot twee keer liep ons spoor dood in het water. Wel zagen we dat een brommer het water in ging, maar dat voorbeeld zijn we maar niet gevolgd. Ook al was het dampend warm op die plek, toch stopten we in de schaduw van een boom voor lunch en een korte siësta. Via het spoor in het water kwamen een ezel met wat kinderen onze richting uit. In voor ons de 'middle of nowhere' deelden uiteindelijk circa 10 kids met ons de lunch en de schaduw van de boom voor de twee uur dat we daar bleven. De jongens deden stoer met de ezel. De enige twee meiden bleven wat verlegen, ook al kwamen ze dichtbij ons zitten.
Nieuwsgierig...
Vanuit Debark reden we naar boven naar het Nationaal Park Simien Mountains om te wandelen. Onderweg naar Sankaber in het hoogland kreeg ons busje een lekke band. Eerst kwam een jochie die wat koeien hoedde vanaf een afstandje naar ons kijken. Al gauw kwamen kinderen van alle kanten over de velden onze richting uit gerend. Eerst waren ze wat verlegen, maar na een paar minuten waren ze nieuwsgierig genoeg om dichterbij te komen en met ons te praten. Uiteindelijk wilde iedereen op de foto.
Meisje in de oase bij
Vanaf de de oude stad van Nizwah is het en klein eindje wandelen naar de oase en palmeraie. Tijdens onze wandeling tussen de lemen huizen begroetten de bewoners ons vriendelijk. Kinderen kwamen nieuwsgierig naar buiten en liepen soms een eindje met ons mee.
Diagonaal wonen
In Rotterdam zie je allerlei bijzondere architectuur. Het meest opvallend vind ik de kubuswoningen Van Piet Blom uit 1984 die in een hoek van 45 graden op een kolom staan. De 32 aan elkaar gekoppelde huizen lijken op een merkwaardig stenen bos. Als je ze van dichtbij in detail bekijkt raak je wat de richting kwijt.
Wandeling in...Timboe
Pas tijdens mijn derde bezoek aan Mali ging ik eindelijk naar Timboektoe, een lang gekoesterde wens. De aanleiding was om het driedaagse festival 'au desert' te bezoeken. Voor we de woestijn in gingen had ik nog genoeg tijd om door de stad te dwalen. Tijdens mijn ochtendwandeling door de steegjes zag ik deze drie vrouwen in hun kleurige kleding.
Enthousiaste jongens.
Ttijdens een lange lunchstop in het hete en stoffige Biu in het noordooosten van Nigeria stonden hordes nieuwsgierige kinderen rond onze truck. Lamgzaam maar zeker overstemde hun enthousiaste gepraat het geluid van geiten en schapen en het getoeter van de plaatselijke brommertaxis, de zogenaamde okada's. Eerst wat verlegen, maar al snel groetten de kinderen ons in hun eigen dialect. De moedigsten stelden vragen: wie we waren? waar we vandaan kwamen ? waarom we in hun stad verzeild waren? Toen we Biu verlieten om onze reis te vervolgen, wensten ze ons goede reis en zongen enthousiast vanwege deze wederzijds bijzondere ontmoeting.